Scriptiebank overzicht

 The writer’s speech“Dad, what’s he saying?”“I don’t know, but he seems to be saying it rather well.”Dat fluisteren King George VI en zijn dochter elkaar toe als ze een toespraak van Hitler bekijken in de film The king’s speech (2010). Ook al laat Georges zich in zijn antwoord in de eerste plaats leiden door een lichte afgunst voor het redenaarstalent van de Führer, dat fel afsteekt tegen zijn eigen stottergebrek, toch raakt hij ermee aan de kern van het succes van Hitlers nationaal-socialistisch regime.

 
In de ban van de “Stad van God”, waar hemel hel wordt…
 
 
Een aantal jaren geleden, verbleef er een Braziliaanse uitwisselingsstudente bij mij thuis. Op een bepaalde zaterdagavond, zei ze opeens: “Morgen ga ik naar de bioscoop in Brugge”. Wij vroegen ons af waarom ze zover naar de bioscoop wou, er is er eentje op een kwartiertje van ons dorp en Brugge is niet echt vlot bereikbaar, je doet er gemakkelijk twee uur over. We kregen haar echter niet overtuigd, want die film kon je enkel in Brugge bekijken. Het moest dus wel een zeer bijzondere film zijn, dacht ik bij mezelf.

Tekenen met licht

Het eindwerk handelt over een sociaal-artistiek fotoproject, genaamd “Tekenen met licht”. Deze naam is afkomstig van de letterlijke betekenis van fotografie.

“Tekenen met licht” werd georganiseerd in opdracht van Open School te Mechelen. Dit is een centrum voor basiseducatie dat lesgeeft aan laaggeschoolde volwassenen. De opzet was om vakoverschrijdend te werken met zowel Nederlandstaligen als anderstaligen. Op die manier wordt het contact en de samenwerking tussen beide groepen bevorderd.

 
De vrouwen in niemandsland
 
Er zijn mannen en er zijn vrouwen, er zijn blanke en er zijn gekleurde mensen. Een waarheid als een koe en toch is de realiteit complexer dan dat. Bepaalde sociale, culturele en etnische groepen hebben immers problemen met deze (te) rigoureuze opdeling. Zo onder andere de gekleurde vrouwen. Hoewel zij als zwarten bepaalde eigenschappen, gevoelens en ervaringen delen met (bijvoorbeeld) de Afro-Amerikanen en zij zich als vrouwen ten dele kunnen vinden in het feminisme, kunnen ze zich met geen van beide minderheidsgroepen volledig identificeren.

 
Naar een nieuwe horizon in het grenslandschap
tussen beeldende kunst en poëzie
 
Eind september 2008 meldde Gwij Mandelinck, de organisator van de poëziezomers van Watou, dat de voorbije editie voor hem de laatste was. Het gebrek aan opvolging en de jaarlijks terugkerende financiële besognes houden het festival in een wurggreep. Maar er is meer aan de hand. Projecten waar woord en beeld worden samengebracht, vertrekken doorgaans vanuit de taal – het begrip ‘poëziezomer’ wijst daar al op.

Het Vlaams uitgevershuis A. Manteau is zonder enige twijfel de meest prestigieuze uitgeverij van de Vlaamse letterkundige geschiedenis. De lijst met auteurs die tijdens de bezetting en in de naoorlogse periode aan het uitgevershuis waren verbonden, is op zijn minst indrukwekkend te noemen. Louis Paul Boon, Hubert Lampo, Johan Daisne, Piet van Aken en talloze andere prominente Vlaamse auteurs prijken in de fondslijst van de literaire uitgeverij.
Naast auteurs uit eigen land gaf het uitgevershuis evenzeer literaire vertalingen uit.

De Spoker in Guido Gezelle
 
Guido Gezelle?  “O krinklende winklende waterding”! … “Dien avond en die rooze”! De poëzie van Guido Gezelle omvat meer dan deze gecanoniseerde verzen. Onder het pseudoniem Spoker, ‘spookte’ Gezelle als satirisch en politiek dichter in flamingantische weekbladen en tijdschriften. In haar masterscriptie bestudeerde Adelheid Ceulemans 44 relatief onbekende nationaal-politieke teksten van Gezelle.

Edwidge Danticat, auteur tussen culturen
 
In onze geglobaliseerde wereld woedt het debat over de multiculturele samenleving in alle hevigheid. Want waar culturen samenkomen, is er onbegrip, en vaak zelfs geweld. Edwidge Danticat kan erover meespreken. De Haïtiaans-Amerikaanse auteur publiceert kortverhalen en romans die inhoudelijk een scherpe analyse van de clash der culturen bieden, maar die door hun succes juist een dialoog op gang brengen.
 
Danticat’s geboorteland kent een woelige maar intrigerende geschiedenis.

                                                                                             Sebastianarchie.

Zeven kortverhalen van Arabische schrijfsters in Al -Adab (Beirut 2003-2005): een literaire analyse

 
Natuurlijk zijn niet alle Arabieren fundamentalisten, en beramen niet alle fundamentalisten een terroristische aanslag. Zo zijn ook niet alle mannen gevoelloze macho’s, net zomin als alle vrouwen zachte wezens, gekooid en vertrapt.

DE FILOSOOF EN DE FANTASIE
De pen van Sarah Kofman
 
Een pen heeft een geschiedenis, alleen weet niemand welke. Op de werktafel van Sarah Kofman lag een pen die klungelig met plakband was gerepareerd, zo’n vulpen die niet meer wordt gemaakt en die je met inkt moest vullen. Ze lag voor haar en dwong haar te schrijven, te schrijven. Het was de pen van haar vader, een herinnering, een spoor. Het was persoonlijk.

De psychoticus is nog zo zot niet
Over de psychoticus, in de populaire taal beter gekend als ‘de gek’, doen vele verhalen de ronde. Een voorbeeld hiervan zijn o.a. de talloze moppen die over hem verteld worden waarbij de pointe vaak wordt gevormd door het vernoemen van diens absurde redeneringen.
Vanuit een meer filosofische hoek zullen sommigen opmerken dat deze zotten ook een kern van inhoudelijke waarheid bezitten in hun spreken. Deze opvatting heeft er echter niet zelden toe geleid dat de zot ineens werd verheven tot het voorbeeld van de innerlijke vrijheid.

Nederlandstalige kinder- en jeugdliteratuur in Duitse vertalingen: de periode 1975-2000 onder de loep genomen.
 
Een mondvol woorden- dat wel, maar waarover hebben we het eigenlijk? In onze scriptie onderzochten we de evolutie van de Nederlandstalige kinder- en jeugdliteratuur in Duitse vertalingen. Hiermee bedoelen we zowel de Noord-Nederlandse (in de volksmond beter bekend als de ‘Hollandse’) als de Zuid-Nederlandse (ofwel de ‘Vlaamse’) kinder- en jeugdboeken.

Ruusbroec is het onthouden waard
 
Heeft u onlangs nog een tekst gelezen die uw leven heeft veranderd? Waarschijnlijk zullen weinigen onder ons nu ‘ja’ knikken; maar wij zijn dan ook doorgaans niet op zoek naar een dieproerende ervaring wanneer we lezen. Voor de middeleeuwse lezer daarentegen was dat precies de voornaamste drijfveer, met name wanneer hij (of zij) in contact kwam met geestelijke literatuur.
 
Een leeservaring was in de Middeleeuwen veel intenser dan nu.

J’aime j’aime la patrie
Eurovisiesongfestival is mix van muziek én politiek
Poepsjieke cocktailjurken, middelmatige liedjes en de spannende puntentelling zijn al een halve
eeuw de vaste ingrediënten van het overbekende Eurovisiesongfestival. Ondanks de
neerbuigende kritieken van pers en publiek is de bejaarde televisiedame ook vandaag nog goed
voor honderden miljoenen kijkers en bijgevolg een speciale vermelding op de Europese
mediakalender waard. De wedstrijd is overigens meer dan pretentieloos vertier, zo werd onlangs
aangetoond.

In zijn laatste roman Siegfried schrijft Harry Mulisch niemand minder dan Adolf Hitler een zoon toe, maar toch gaat het in deze roman evengoed over Mulisch zelf. Het verhaal is opgezet als een proefopstelling; het is de bedoeling om Hitler beter – of eigenlijk nog ambitieuzer: definitief – te begrijpen via het hoofdpersonage, de schrijver Rudolf Herter, door hem “in een totaal gefingeerde, extreme situatie te plaatsen” en dan te kijken “hoe hij zich vervolgens gedraagt”.

FILOSOFIE DOOR MIDDEL VAN LITERATUUR: MARTHA NUSSBAUMS SCHAKEL TUSSEN ARISTOTELES EN HENRY JAMES
 
Wat hebben literaire teksten te maken met deugdzaamheid? Als we Plato mogen geloven bitter weinig. Als literatuur echter misleidt door haar schoonheid, waarom gaan steeds meer moraalfilosofen dan bij de literatuur te rade? Dat Plato Socrates laat uitleggen waarom in zijn ideale staat geen plaats is voor de dichters, deert Martha Craven Nussbaum alvast niet.

Verkenning van de grens tussen fictie en non-fictie in het vroege werk van Jef Geeraerts.
 
Centraal in de licentiaatsverhandeling van Heidi Delaere staat een onderzoek van de grenzen tussen fictie en non-fictie in het werk van Jef Geeraerts. Zij constateert dat de grensvervaging zich voordoet in drie aan de roman verwante narratieve genres: de autobiografie, de biografie en het New Journalism. Om de grenzen van de genres te verkennen is zij dan ook op zoek gegaan naar theoretische studies over deze respectieve genres.