Scriptiebank overzicht

 
De verschillende levens in theater – of hoe blinden laten zien
 
Audiobeschrijving of AD (afkorting van het Engelse audio description) is een relatief nieuwe tak in het jonge en snelgroeiende domein van audiovisuele vertaling, waaronder ook ondertiteling, ondertiteling voor doven en slechthorenden en boventiteling voor theater en opera worden gerekend, waarin visuele informatie in woorden wordt omgezet voor slechtzienden. Audiobeschrijving zit in de lift. Jawel.

Met je klas naar de film!
In Vlaanderen worden vandaag ontzettend veel initiatieven genomen om jongeren met kunst en cultuur in contact te brengen. Naast allerhande uiteenzettingen hierover in de literatuur, willen ook steeds meer culturele instellingen educatieve programma’s en werkvormen voor de jeugd ontwikkelen. Zij besteden hierbij een speciale aandacht aan het onderwijs via een aanbod van rondleidingen of workshops. Toch vinden veel leerkrachten het niet makkelijk om uit het uitgebreide gamma een geschikte activiteit te kiezen voor hun leerlingen.

 
Vlaamse cultuurcentra en gemeenschapsvorming
Symbiose of paradox?
Debbie Van Laere
Inleiding
 
 
De oorsprong van deze scriptie ligt in de lancering van een decreet waar de cultuur- en gemeenschapscentra in Vlaanderen een nieuwe richting inslaan. Het decreet houdende het stimuleren van een kwalitatief en integraal lokaal cultuurbeleid (verder het decreet lokaal cultuurbeleid genoemd) werd door het Vlaamse Parlement goedgekeurd op 13 juli 2001 en hield een aantal fundamentele wijzigingen in. De belangrijkste wijziging is de opdracht van de cultuur- en gemeenschapscentra.

Mijn scriptie: Een jeugdboek op de planken.
In het laatste jaar van de lerarenopleiding, kregen we via onze scriptie de gelegenheid om nog een keer te tonen wat deze opleiding ons heeft bijgebracht. Ik vond het belangrijk om voor mijn scriptie een thema te kiezen waarin ik alle verworven vaardigheden kon integreren tot één mooi geheel. Daarnaast zocht ik ook naar een idee waarin ik al mijn creativiteit kwijt kon.
Ik koos uiteindelijk voor een thema binnen mijn instapvak Nederlands.

EN VOOR ONZE VERGRIJZENDE ARBEIDSMARKT? EEN COCKTAIL ALSTUBLIEFT!
 
Empirisch onderzoek naar de werkgelegenheidsverklarende kracht die uitgaat van belastingen in combinatie met arbeidsmarktkenmerken.
 
 
 
Op 2 april van dit jaar titelde De Morgen: “Vlaamse werkloze man is stilaan een zeldzaamheid”. Het aantal mensen dat geregistreerd staat in Vlaanderen als werkzoekende is tegenwoordig inderdaad relatief laag. Minder fraai blijkt echter het plaatje wanneer gekeken wordt naar de werkgelegenheidsgraad, i.e.

De kunsten in de openbare ruimte komen de laatste jaren steeds vaker (opnieuw) onder de aandacht van het grote publiek, maar ook binnen de kunstwetenschappelijke wereld worden de evoluties nauwlettend in het oog gehouden. Zowel van overheidswege als binnen de sector zelf is er op korte tijd zeer veel veranderd en dit in een medium dat sowieso reeds gekenmerkt wordt door een enorme diversiteit en veelzijdigheid.

“Kleren maken de vrouw”. Een onderzoek naar het verband tussen kledijvoorkeur en persoonlijkheid.  Dressing is a way of life, een uitspraak van modeontwerper Yves Saint Laurent, lijkt een merkwaardige benadering. Ook mode lijkt op het eerste zicht een vreemde zaak. Niettegenstaande vele vrouwen met kleding en uiterlijk bezig zijn, zeggen de meesten onder hen niet geïnteresseerd te zijn in mode. Als we kleren aantrekken willen we laten zien dat we vooral niet aan ‘die onzin’ meedoen. Maar hoe we het ook draaien of keren, kleding houdt ons een heel mensenleven bezig.

Kunst wordt keitof

Het blijft een hardnekkig cliché: kunst, en dan vooral kunstbeleving, is een elitair gebeuren
waarbij mensen van middelbare leeftijd op een zondagnamiddag naar een schilderij staan te
turen. Een compleet foute perceptie, want als je al van in de kleuterklas kinderen vertrouwd
maakt met kunst, verlaag je niet alleen de drempel voor latere contacten met kunst, je zet
mensen aan tot reflectie, samenwerking en wederzijds begrip.

Negentiende-eeuwse variététheaters: verrassend hedendaags

Het archiefonderzoek van Evelien Jonckheere naar de Gentse variététheaters van 1880 tot 1914 wierp een licht op een onontgonnen amusementsvorm. Nooit voorheen verscheen in België een publicatie over het variététheater.

Bij het bepalen van een herbestemming en het uitvoeren van soms ingrijpende en noodzakelijke restauratiewerken aan “grote volumineuze monumenten” (zoals o.a. theatergebouwen, feestzalen, kerken, musea e.a.) is het hoofdstuk verwarming in de meeste gevallen een niet evident op te lossen vraagstuk.
 
Bijna alle oude monumentale gebouwen zijn qua constructie, met hun typische bouwfysische eigenschappen, totaal verschillend van de hedendaagse bouwconcepten.

Shylock, Shakespeares ‘hondse Jood’, in Vlaanderen
 
Hondse, duivelse en vuile Joden komen niet enkel voor in Mein Kampf, ook de wellicht meest bejubelde en gelauwerde auteur aller tijden schreef erover: William Shakespeare. We hebben het over Shylock, een Joods personage uit The Merchant of Venice. Hoe heeft Shakespeare hem neergeschreven, hoe werd hij op Vlaamse podia geïnterpreteerd en wat zegt dat alles over het theater in Vlaanderen?
 
De koopman van Venetië doet ongetwijfeld een belletje rinkelen.

Lichaam en dans: mag er wat patina op het instrument?
 
Onze westerse cultuur wordt sinds Plato en Augustinus gekenmerkt door een tweespalt tussen lichaam en geest waarin het lichamelijke steevast het onderspit moest delven. Interessant voer voor onderzoekers is hoe de aandacht voor het lichaam in de laatste decennia overhelde naar een lichaamsfascisme opgelegd door reclame en commercie. Pogingen om modellen met een te lage BMI van de catwalk te weren worden steevast onderuit gehaald. Anderzijds bezwijkt een deel van de bevolking onder overgewicht.

Een  tango van aantrekking en afwijzing: hebben schilderkunst en economie een relatie?
 
Kunst kent geen eenduidige definitie, vermits de invulling van het begrip afhankelijk is van persoon tot persoon. Kunst verandert enerzijds naargelang de emotie of boodschap die de kunstenaar wil weergeven en anderzijds naargelang de maatschappij waarin men leeft. De perceptie van de waarde wordt bepaald door een intrinsieke en door een extrinsieke waarde, die samen alle mogelijke meer– of minderwaarden van politieke, religieuze, sociale, esthetische,… aard omvatten.

Voyage au bout de la nuit
Toen Minister Anciaux zijn onhandige persbericht de wereld instuurde waarin hij
aankondigde orkest en koor van de Vlaamse Opera te willen opdoeken, werd er gepraat
over fuseren dat het een lieve lust was. Droge economen en ontroerende Zwitsers
kruisvaarders en graalridders, geheim overleg en zwijgplichten, we hebben het allemaal
gehoord...

TARANTINO’S DOODDOENERS Bjorn Gabriëls
 
Sinds zijn debuut Reservoir Dogs uit 1992 is regisseur Quentin Tarantino er in geslaagd een eigen stekje op te eisen bij critici, media en fans. De mix van verbaal en fysiek geweld, zijn aandacht voor structuur en de combinatie van verschillende uiteenlopende stijlen hebben geleid tot het adjectief ‘Tarantinesk’. De verscheidenheid aan stijlen haalt Tarantino uit zijn uitgebreide filmgeheugen opgebouwd rond exploitation-films, westerns, horrorflicks en misdaadfilms.

De Koninklijke Vlaamse Schouwburg tijdens de Tweede Wereldoorlog: On-Vlaamsche Lachbarak of kunsttempel aan de Lakenstraat?KVS anno 2005Op woensdag 2 maart 2005 zorgde Vlaams volksvertegenwoordiger Eric Arckens van het Vlaams Belang voor een zware aardbeving, mét naschokken, in het Vlaamse politieke en culturele landschap. Hij gaf in het Vlaams Parlement een opgemerkte toespraak over de Koninklijk Vlaamse Schouwburg, die hij “pseudo-elitair” noemde. Als uitsmijter liet Arckens optekenen dat de subsidiekraan, als het aan hem lag, onherroepelijk zou dichtgedraaid worden.

Beste,
 
In het voorjaar van 2004 startte ik een onderzoek naar wat PR is en kan zijn voor cultuurorganisaties. Ik vond Kunstencentrum Vooruit bereid me haar communicatiebeleid te laten bekijken. Onderzocht werd in welke mate de PR-activiteiten van het huis efficiënt en effectief waren, en of er ruimte was voor verbetering. De resultaten waren bemoedigend, zowel voor Vooruit als voor vele andere culturele actoren in Vlaanderen – ook zij die graag verder willen kijken dan onze landsgrenzen.

Muziekinitiatie in het DKO: Een Duitse traditie, een Vlaamse uitdaging.
Een scriptie die in grote stappen de kleinste voetjes in het DKO Muziek aanbelangt …
door Ann Leemans, Muziekpedagoge
“Echt? Kunnen wij ook al naar de muziekschool?” De eerste en tweede klassers zitten wat ongeduldig op hun stoeltjes, met ogen vol spanning en in afwachting van wat nog gaat komen.

“Stap erin, kom uit je kot, toon jezelf!”
 
“Nee, ze acteert niet, het is echt”, zei een vrouw tegen haar man. Ze zaten op de eerste rij van de stadsschouwburg, luisterend naar de ijzersterke monoloog van de 16-jarige Sarith. Pakkend en broos, maar tegelijk stevig en herkenbaar. Sarith is gekwetst. Samen met vijftien andere jongeren nam ze deel aan de theaterproductie SAP. Er werd op zoek gegaan naar hun innerlijke drijfveer, hun vruchten-‘SAP’.

 
Louis-Prosper Gachard (1800 – 1885)
 
Wie meent in het Brusselse Rijksarchief slechts een verwaaide archivaris in stofjas of een enkele geschiedenisstudent aan te treffen, heeft het mis. Het is soms drummen aan het kopieerapparaat en ja zeker, de bankjes zijn vaak volzet onder toeziend oog van het ingekaderde koninklijke paar. Naast archivarissen, professoren en studenten maken vele amateur-genealogen, speurneuzen en andere geïnteresseerden er hun entree. Wat ze gemeen hebben?

Een nieuwe Afrikaanse dans
 
Afrika danst, Afrikanen dansen. Een oeroud cliché. Maar dansen ze enkel en alleen hun traditioneel repertoire? Heeft mondialisering dan geen impact gehad op hun danskunsten? Afrikaanse dans goes contemporary ! Hoort u het ook in Keulen donderen?
 
Artiesten uit Afrika worden nog steeds te vaak het imago van authentieke traditie, zoetzuur exotisme en een tikkeltje primitiviteit aangesmeerd: dansers met naakte torso opgesmukt met pluimen, armbanden, kaurischelpen, maskers en amuletten, begeleid op de eeuwig roffelende tamtam.

Het oude verhaal van vlees en woord.
Een intertekstuele studie over de verwantschap tussen het werk van Peter Verhelst en de beeldende kunst.
 
Kim Gorus
 
Intertekstualiteit vervult een belangrijke rol in literatuurtheorieën die geïnspireerd zijn op het Frans poststructuralisme. De aandacht die de hedendaagse literatuurwetenschap besteedt aan intertekstualiteit is kenmerkend voor een algemeen toenemende interesse in interdisciplinaire of grensoverschrijdende studies. Het concept benadrukt immers het onvermogen om een bepaalde discipline hermetisch af te bakenen.

Rina Grünblatt
 
Ongewone seksuele patronen en voorkeuren kunnen iedereen overkomen, maar binnen het paradigma van de ‘natuurlijke’ seksualiteit werd enkel heteroseksuele coïtus bestemd voor voortplanting aanvaard, met de man in de toppositie en de vrouw op haar rug. Dit paradigma heeft het seksologisch denken vanaf de middeleeuwen en de ideeën over ‘abnormale’ of ‘deviante’ seksualiteit tot op heden gedomineerd. Seksuele variaties zijn cultuur- en tijdgebonden (APA, 2000).

 
Kunst te koop
De Brusselse avant-gardegalerie 1919-1932
 
Lotte De Voeght
 
Op 5 mei 2004 werd bij Sotheby’s in New York Picasso’s Garçon à la pipe uit 1905 geveild tegen een bedrag van 104,2 miljoen dollar (of 85 miljoen euro). Het werd daarmee het duurste schilderij aller tijden. Critici noemen deze recordprijs een ‘culturele obsceniteit’ die een gevolg is van een ‘hysterische markt’.

Jongeren en cultuur
 
Het debat ‘jongeren en cultuur’ is vandaag niet meer weg te denken uit maatschappelijke discussies over cultuureducatie en -beleid. Dit onderwerp kent echter heel wat vooringenomenheden. Jongeren zouden weinig interesse hebben in culturele activiteiten en zich eerder terugtrekken in een eigen smaakuniversum, waarin popmuziek, jeugdmode en sport centraal staan. Een belangrijke factor is hierbij de opkomst van de cultuurindustrie, die de leefwereld van jongeren grondig heeft gewijzigd.

 
Het kijkende lichaam
 
De rol van narratieve elementen in de interpretatie van het hedendaagse danstheater in Vlaanderen
 
Sinds de pijlsnelle en internationale doorbraak van Vlaamse choreografen zoals Anne Teresa De Keersmaeker, Jan Fabre en Wim Vandekeybus tijdens de jaren ’80, is de ‘hedendaagse Vlaamse dansgolf’ nooit echt tot stilstand gekomen. De oprichting van de dansschool P.A.R.T.S., sterk georganiseerde festivals en actieve nieuwkomers zorgen al bijna vijfentwintig jaar voor grensverleggend en gedurfd danstheater dat bij een relatief groot publiek in de smaak valt.

Een spelletje:
De wortels van Capoeira.
              Bert Van Tichelen
 
“Een haan riep ‘cocoroco’ en maakte me wakker. Toen ik uit m’n raam keek zag ik een menigte van mensen die een kring leken te vormen. Af en toe zag ik door de menigte heen en leek ik bewegende, dansende lichamen te zien in het centrum van de cirkel. Soms vlogen voeten over hoofden en de lichamen leken zich zowel ondersteboven als rechtop even comfortabel voort te bewegen in alle windrichtingen, en dit alles op het ritme van de muziek.

Katholieke Hogeschool Kempen
Campus HIKempen Geel
Departement Sociaal Werk
 
Sociaal – artistieke projecten
 
Brug of wegomlegging?
 
Petra Beyens
Heidi Brosens
Mieke Claes
Kathleen Meeus
Karlien Vranken
 
Academiejaar 2001 - 2002
 
Maatschappelijk assistent
Optie sociaal – cultureel werk
Sociaal – artistieke projecten
Brug of wegomlegging?
 
“Waarover gaat je eindwerk?”  “Over sociaal – artistieke projecten.”  “Wat voor projecten?”  Die vraag kregen wij regelmatig.  Wij?  Wij ja, aangezien het in onze opleiding tot sociaal – cultureel werker de gewoonte is dat een eindwerk door een groep van