Metafictie: breinvoer voor iedereenMetafictie in Flann O’Briens At Swim-Two-Birds en The Third Policeman Wie aan Ierse literatuur denkt, roept meteen een mentaal beeld op van James Joyce of misschien zelfs Samuel Beckett. Een gedachte die meteen daarop volgt is: hermetische schrijfsels. Zonder afbreuk te willen doen aan voornoemde giganten van de literaire canon schuift dit artikel een vergeten auteur naar voren.

De paradox van fictie: echte emoties voor onbestaande personenJe kent het wel: je ziet het hoofdpersonage van een horrorfilm een verlaten gang in lopen en je weet dat er iets ergs gaat gebeuren. Onheilspellende muziek bevestigt je vermoeden. Wanneer er, onzichtbaar voor het personage zelf, een monsterlijke schaduw langs de muren glijdt, slaat de angst je om het hart. Maar waarom? Weet je dan niet dat wat je ziet, niet echt gebeurt noch gebeurde? Waarom vrees je voor het leven van iemand die niet bestaat?

Wat je niet kan vermijden: Inherent Vice van Thomas Pynchon als pastiche van het hard-boiled detective genreStel dat je een roman schrijft die zich afspeelt in het Californië van 1970 en de bijbehorende hippiecultuur en die bovendien een aan marihuana verslaafde privédetective als hoofdpersonage heeft. Kan je dan het hard-boiled detective genre geloofwaardig imiteren? En dit genre tegelijkertijd verwerpen? Dit is precies wat Thomas Pynchon doet in zijn roman Inherent Vice.

Beowulf en J.R.R. Tolkien: Engels met Liefde Gelezen en Geschreven.Wat zou iemand er in ’s hemelsnaam toe kunnen bewegen een nieuwe Engelse vertaling -slechts één van vele- van het Oud-Engelse Beowulf te lezen, laat staan een scriptie over zulk een vertaling? De taal van Beowulf, het Engels zoals het er uitzag in de vroege middeleeuwen, is al lang niet meer verstaanbaar, zelfs niet voor het merendeel van de Engelsen zelf.

Gothic Fiction en het bovennatuurlijke als spiegel voor trans-nationale relatiesIn de literaire wereld maakt men vaak een onderscheid tussen literatuur, wat meestal doelt op de klassiekers of de canon, en populaire fictie. De achterliggende redenering is dat, in vergelijking met literatuur, het meer populaire genre van minder belang is en snel van de kaart zal verdwijnen. Niets is minder waar wanneer we kijken naar het eerste populaire genre dat in grote oplagen werd geproduceerd en gedistribueerd: Gothic Fiction.

De Arabische Lente in Amerikaanse fictie literatuurStel je voor: je bent schrijver, je zet je neer aan de schrijftafel en begint te piekeren over een mogelijk onderwerp voor je nieuwe boek. Waarover zal je schrijven? Een middeleeuws episch verhaal, een shakespeareaanse tragedie, misschien wel een meeslepende detective? Nog een andere mogelijkheid is putten uit het dagelijkse leven, schrijven over zaken die kort geleden plaatsvonden of nog steeds aan de gang zijn op het moment dat je als schrijver de pen op papier zet. Dat is exact wat de Amerikaanse auteurs David Lender en G.