Scriptiebank overzicht

In september 2005 verscheen een zwaarlijvig boek dat in intellectueel en therapeutisch Frankrijk een storm van protest ontketende: Le Livre Noir de la Psychanalyse. Meer dan veertig historici, filosofen, psychologen en gedupeerde patiënten maken er een kritische balans op van een eeuw psychoanalyse.In la douce France was dit zwartboek een donderslag bij relatief heldere hemel, maar in Angelsaksische contreien pakten zich al langer donkere wolken samen boven de psychoanalyse.

- stem van een kind -
 



 
Niemand wou
me aanraken… alleen later bij de lijkschouwing
toen ze wisten dat mijn mond naar niets zou zoeken…
en mijn hoofd gemeten kon worden
en gebogen en in repen geknipt
en ik leek op een stukgesneden granaatappel.

 
Op 23 november 2005 zal het precies 15 jaar geleden zijn dat Roald Dahl zijn laatste adem uitblies. Sinds de publicatie van James and the Giant Peach (De Reuzenperzik) in het begin van de jaren 1960 werden zijn verhalen door miljoenen kinderen verslonden. De meeste critici en literatuurwetenschappers waren echter minder enthousiast. Zij vonden Dahl een vulgaire antifeministische racist, die geweld en schunnige taal niet schuwde.

De dienst Medische Beeldvorming van het Algemeen Stedelijk Ziekenhuis (A.S.Z.)  te Aalst is sinds mijn kinderjaren een gekende omgeving. Meer dan eens heb ik samen met de dokter, de foto’s van een elleboog of  knie,… mogen bekijken. Vele vragen rezen in mij op: Hoe was het mogelijk om een foto te maken van de binnenzijde van een mens? Wat gebeurde er allemaal achter de schermen van deze dienst? En vooral: waarom moest je soms zo lang wachten tot het jouw beurt was?

LOUIS WODON: koninklijk jurist, kabinetschef en adviseur
 
In het najaar van 2001 verscheen het boek Koning en onderkoning, van de hand van de twee Wetstraat-specialisten Gui Polspoel en Pol Van Den Driessche. In hun publicatie lieten de journalisten hun licht schijnen op de figuur van Jacques van Ypersele de Strihou, de kabinetschef van koning Albert II. Zij noemden hem een “onderkoning” en probeerden de invloed van “de man achter de schermen” aan te tonen. Jarenlang werd en wordt gespeculeerd over de rol van kabinetschef van de koning in België.

Spelen in de stad: kinderspel?
 
‘Geef ze wat groen en een straat die weer schoon is.’ Misschien fronst u de wenkbrauwen bij het lezen van dit zinnetje en wellicht doet het u vaag denken aan de jaren toen de klanken van Louis Neefs de woonkamer vulden? Neen, dit is geen artikel over artiesten van weleer. ‘Dit is een artikel voor de kinderen van morgen. Opgesloten, gevangen in een stenen woestijn. Want zo zal morgen het spelen verdwijnen.

DE MULTISEKSUELE SAMENLEVING
Matthieu van den Bogaert
 
“Wat is de kleur van de homoseksueel? Ik denk niet dat de homoseksueel roze is. Ik denk al helemaal niet dat de homoseksueel rood is. Ik denk dat de homoseksueel geen kleur heeft, dat hij transparant is, doorzichtig. Hij kleurt naar zijn omgeving en past zich kameleontisch aan.” 
 
Het bovenstaande citaat uit het werk van Sanders vat mooi samen wat het grootste probleem is bij het wetenschappelijk onderzoek naar holebi’s. Een gouden gids waarin alle mensen zijn opgenomen met homoseksuele gevoelens bestaat immers niet.

“Recht op respect voor het privé-leven, ook voor transseksuelen?”
 
Els Soenens. 
 
Stel u eens voor … U leeft in een vrouwenlichaam maar u bent ervan overtuigd dat u als man    door het leven wil.    Daarom ondergaat u verschillende chirurgische ingrepen om  ‘uw juiste geslacht’ te verkrijgen.  Maar dan blijkt dat u ondanks de zware operaties, juridisch gezien toch als vrouw blijft bestaan.

De kindersupermarkt van Delhaize de leeuw
 




Hasselt – Delhaize Kids is de titel van een studie en een grafisch vormgevingsproject van Patricia Peters, afgestudeerd in juni 2004 als grafische en reclamevormgever aan de Proviciale Hogeschool Limburg, opleiding Grafische & Reclamevormgeving.
Patricia : “Bijna iedere dag worden er door elk gezin boodschappen gedaan, waarbij de kinderen vaak worden betrokken. De kinderen vinden het fijn zelf artikelen op te zoeken en het in het (eigen) boodchappenwagentje te leggen. Tal van deze artikelen zijn ook specifiek voor hun bestemd.

M. Libbrecht & D. Vanwyngene 1
Leerlingen met dyscalculie mogen we in het
secundair onderwijs niet wegcijferen!
(eindwerk academiejaar 2003-2004 Katho RENO Torhout o.l.v. I. Depotter)
Leerlingen die niet goed zien mogen een bril dragen; slechthorenden dragen een
hoorapparaat. Zij komen meestal terecht in het normaal onderwijs. Maar wat moet men
doen met leerlingen die moeilijk de rekenbewerkingen kunnen automatiseren? Mogen
zij gebruik maken van een ‘rekenapparaat’?
Het onderwijsbeleid pleit voor ‘gelijkekansenonderwijs’.

Ze bijt op haar onderlip.  Zweetdruppels verschijnen op haar voorhoofdje.  Al bijna een uur zwoegt Sofie op deze rekentoets.  “17+ 6 =… even tellen:  17,18,19,20,21,22.  Het is dus 22.  Vierendertig min vijf is…  Verdorie!  Ze had nog zo geoefend met haar papa.  Wel een uur per dag.  Waarom lukt dit dan niet?

Onderwerp eindverhandeling Rechtspraktijk:
De burgerlijke aansprakelijkheid van minderjarigen en hun ouders voor de Jeugdrechtbanken: een actuele doorlichting van de aquiliaanse aansprakelijkheid.
 

Als glasscherven de kinderen maken                

Stel dat u in het volgende geval verkeert: u heeft twee schatten van kinderen, een toegewijde echtgeno(o)t(e), een  mooi en quasi afbetaald huis, een boeiende en uitdagende job en last but not least kan u het zich nog veroorloven om met het gezin gedurende een maand op vakantie te vertrekken naar één of andere exotische bestemming.

Illegale prostitutie en seksuele exploitatie in België – De Nigeriaanse maffia beheerst de winstgevende handel in meisjes van plezier…

 
Middernacht, Schipperskwartier, Antwerpen. In een groezelig pand, met enkele roze neonlampen als enige verlichting, bezorgt een zwarte deerne haar zoveelste klant zijn seksueel vertier. De tel is ze ondertussen kwijtgeraakt, maar te merken aan haar schrale hongerloontje duurt het nog wel even vooraleer ze het leven van gedwongen sekswerkster vaarwel mag zeggen.

Roemeense haat tegenover Roma houdt aan
 
 “Neem ze maar allemaal mee naar België!”
 
“Ze hebben mijn zoon vermoord.” “Steek ze in brand!” Roemenen worden niet graag geconfronteerd met de aanwezigheid van Roma in hun land. Ze noemen hen smerig, leugenaars en bedriegers. Bij wie er wel een positief woord voor over heeft, volgt dikwijls een bezwaar. We trokken naar Roemenië om er poolshoogte te nemen.
 
Luid geschreeuw buiten de kerk van Tarlungeni.

Als de gebouwde belichaming van de Belgische vakantie en masse, is onze kust altijd een toevallige rebel geweest in de nationale dictatuur van de ruimteverkwisting. Decennialang spoelden toeristen en dagjesmensen er jaarlijks ritmisch aan en af.  Ze gaven vorm aan een bandstad met een steeds grotere recreatieve capaciteit. Vandaag echter kan een toekomstbeeld voor de Belgische Kust voor het eerst niet meer rechtlijnig vanuit haar realiteit geëxtrapoleerd worden.

Piraterij, diefstal en het onfortuinlijke lot van de artiest. Het discours van IFPI over downloaden.
 
De hype rond Napster maakte het downloaden van muziek gemeengoed. Er verschenen duizenden artikels over het onderwerp, de opiniepagina’s waren het toneel van pittige discussies over de pro’s en contra’s en wetenschappers bogen zich over de oorzaken voor het succes en de gevolgen van het fenomeen. In de media kwam vooral de visie van de platenmaatschappijen aan bod. Zij beweren dat het internet een nooit geziene bedreiging is voor de muziekindustrie.

 




 
 
 
 


 
 



 


 






Inge Claessens









 
 
 
 




Omdat we te maken hebben met andere culturen, gaan we eerst het aspect cultuur, met onderlinge verschillen, uitdiepen. Hiervoor baseren we ons op het werk van Geert Hofstede, Allemaal Andersdenkenden. We bekijken cultuur als mentale programmering alsook dimensies van een cultuur. Daarna komen aspecten die de hulpverlening kunnen beïnvloeden aan bod.

De nieuwe utopie van Ground Zero
 
11 september 2001. Slechts enkele uren na zonsopgang werd New York al weer volledig in het duister gehuld. De hele wereld keek geschokt mee hoe een enorme stofwolk het leven uit de anders zo vitale stad verdreef en plaats maakte voor de dood. Al snel rees de vraag welke feniks er uit de as van het verdwenen World Trade Center zou herrijzen. Voor de eerste keer in zijn geschiedenis ervoer New York de nood aan een gedenkteken: de stad met een natuurlijke afkeer van monumenten, de stad die sinds zijn ontstaan steeds vooruit had gekeken, de stad zonder verleden.

Backspace (1996-1999)
een project ter stimulatie van Netkunst
Joke Vangheluwe
 
We schrijven 1994. Internet veroorzaakte een pré-dotcomboom, de voorbode op de commerciële doorbraak in 1999. Het Net werd op die moment nog bekeken als een opwindende spelruimte met op sociaal en cultureel vlak vele voordelen. Er kon een andere economie, een andere wereld op gepromoot worden. Het spreekt voor zich dat ook kunstenaars aangetrokken waren tot deze nieuwe vrijruimte waar men niet gebonden was aan de drie dimensionaliteit van de reële wereld.

In november zal het precies zeven jaar geleden zijn dat Zijne Majesteit koning Albert II en Koningin Paola in aanwezigheid van toenmalig minister van justitie Stefaan de Clerck, het eerste justitiehuis officieel openden. De aanleiding van het oprichten van justitiehuizen kaderde in een nieuwe beleidsrichting waarin de verbetering en uitbreiding van de alternatieve straffen en maatregelen en de humanisering van justitie centraal staan. De justitiehuizen moesten gaan bijdragen tot een meer efficiente, een meer humane en meer toegankelijke justitie.

Objectieve oorlogsverslaggeving, waar blijven de emoties?
 
Oorlogsverslaggeving wordt de afgelopen jaren letterlijk en figuurlijk onder vuur genomen. Na Operatie Vrij Irak klinken zowel in academische als in journalistieke kringen kritische stemmen. De verslaggeving over Irak toonde opnieuw aan hoe moeilijk het wel is om te voldoen aan de eisen van objectiviteit. Hoe denken oorlogsverslaggevers nu zelf over het begrip objectiviteit? Hoe gaan zij in extreme oorlogsomstandigheden om met hun emoties?
 
Journalistieke objectiviteit is een moeilijk begrip.

 
Doen we het ‘goed’?
 
Een mens kan zich niet goed genoeg voorbehoeden. Dit zowel vóór de conceptie als erna. Een buik hoeft nog niet bol te staan of men gaat zich verdiepen in mogelijke (ramp)scenario’s met betrekking tot het prille leven. De minderheid aan ouders die quasi zorgeloos de natuur haar gang laten gaan, worden niet zelden geconfronteerd met een  vruchtwaterpunctie en/of nekmeting bij het kindje, om te zien of alles wel verloopt zoals het hoort.

Van thermos naar thesis in één generatie tijd. Redenen voor slagen van arbeiderskinderen op universitair niveau.                                               
Annick Van Woensel
 
Er zijn weinig arbeiderskinderen die slagen aan de universiteit. Niet alleen kiezen ze minder voor universitaire studies dan jongeren die afkomstig zijn uit de hogere sociale klassen, maar ook liggen hun kansen op slagen beduidend lager.

Vlaamse Scriptieprijs Fonds Pascal Decroos 2003
Artikel ingeleverd door
Liesbeth Van Criekingen
 
De Kwakwaka’wakw potlatch. Dansen voor een eigen toekomst.
 
Wanneer een toeristische brochure omtrent Canada opengeslagen wordt, springen steeds opnieuw dezelfde beelden voor het oog: uitgestrekte landschappen waarin een kanotocht je terug dicht bij de natuur brengt, skiheuvels om u tegen te zeggen, een ontmoeting met walvissen, ruiters omgeven door bevers. Kortom, een waaier aan outdooractiviteiten waar de uitbaters in onze Belgische Ardennen slechts kunnen van dromen.

Teenpic Renaissance:
een kritische analyse van het teenpic-genre van na 1995
 
De houding van critici
De Amerikaanse teenpic is een enorm populair genre onder één van de meest betrouwbare onderdelen van het filmpubliek, namelijk tieners.  Films binnen dit genre worden massaal geproduceerd, kunnen rekenen op een immens succes bij tieners, en worden meestal goedkoop gemaakt in verhouding tot andere films die het kind zijn van de Hollywood-industrie, waardoor de makers vaak kunnen rekenen op een enorme winstmarge.  Hoewel er reeds decennia lang een markt bestaat voor deze films worden ze vaak bes

Leen Lesire
Resist in Vlaamse kranten. Een pragmatische analyse.
 
De media-aandacht voor de de Arabisch-Europese Liga nam exponentieel toe na de uit de hand gelopen pro-palestijnse betoging in Antwerpen die door de AEL georganiseerd werd op 3 april 2002. Sindsdien komen we deze organisatie regelmatig tegen in verschillende media en zijn Dyab Abou Jahjah en diens collega’s veelgevraagde sprekers in debatten en interviews. Ook toen hij in februari 2003, samen met de andere initiatiefnemers van Resist deze lijst bekendmaakte, kon dit op overvloedige media-aandacht rekenen.

Je computer als muziekkenner
Stefaan Lippens
13 oktober 2003
Over een hokjesmentaliteit in de muziekwereld
durft men zich wel eens
minachtend uitlaten. Maar wie zou de
vier seizoenen van Vivaldi durven verwarren
met het gitaargeweld van Metallica?
Ontkennen dat er muziekgenres
bestaan, is zonder twijfel een brug
te ver. Meer nog, de mens blinkt uit
in het herkennen van genres. Dit soort
interpretatie van muziek speelt zich af
in de hogere regionen van onze geest
en kan daar veel meer teweeg brengen
dan de naakte nulletjes en eentjes van
een MP3-bestand of cd kunnen doen
vermoeden.

TRASH IN MAINSTREAM: Tim Burton en zijn allusies naar de geschiedenis van de horrorfilm.

Met vallen en opstaan.
 
Door Tim De Smedt.
 
Niet al wie valt heeft epilepsie.
 
Epilepsie is van oudsher de verzamelnaam van een aantal verschillende neurologische aandoeningen. Bij elk van hen treden spontane verstoringen op van de normale hersenactiviteit. Het elektro-encefalogram (EEG) laat de behandelende arts toe deze verstoringen –die niet altijd klinisch waarneembaar zijn- nauwkeurig te detecteren. Het is een pijnloze, gestandaardiseerde en bovenal onmisbare techniek bij het opsporen van epilepsie.

Ze waren met zes, allemaal lang en smal, het ene al wat groter dan het andere. Hun kalfsleren en perkamenten banden omarmden honderden bladzijden gevuld met duizenden korte zinnetjes. Eeuwen geleden had Livina de Beer (1656-1741), de gravin van Bergeyck, ze één voor één neergepend in zwierige, wat kinderlijke letters. Van 1689 tot 1738 nam de gravin elke paar dagen plichtsbewust de ganzeveer ter hand om alle uitgaven van haar huishouden te noteren.