Scriptiebank overzicht

.Krachtgerichte en netwerkversterkende methodieken zoals Eigen Kracht-conferenties worden vaak toegepast in de jeugdhulpverlening maar vinden tot op vandaag weinig ingang in de Geestelijke Gezondheidszorg. Stigmatisering en vooroordelen maken dat sommige hulpverleners te weinig geloven in de kracht en competenties van hun cliënt en zijn netwerk. Wil men streven naar een meer herstelgerichte zorg waar de cliënt zijn leven en zorg in eigen hand heeft dan kan EK-c een positieve aanvulling zijn op het bestaande aanbod.

Met het beleidsplan 'Perspectief 2020' wordt het principe van volwaardig burgerschap van personen met een beperking aangegrepen om de zorg te 'vermaatschappelijken'. Een literatuurstudie en een kwalitatief onderzoek bij 14 familieleden belichten een aantal kritische bedenkingen.

In dit onderzoek werd artikel 60 op mesoniveau, binnen het OCMW van Aalst, onderzocht. Dit met als doel een zo duidelijk mogelijk beeld te krijgen over hoe deze tewerkstelling loopt en waar er eventueel marge is voor verbetering.

Mijn onderzoeksopzet bestond enerzijds uit een interview met de beleidsmensen, met de ambtenaren die verantwoordelijk zijn voor deze sociale tewerkstelling. Anderzijds uit een focusgesprek met ervaringsdeskundigen, met mensen die of een sociale tewerkstelling positief hebben beëindigd of nog steeds aan het werk zijn als artikel 60.

Aan de hand van mijn ervaring en mijn onderzoeksopzet heb ik mijn veranderingsdoelen opgemaakt. Gezien de ervaringsdeskundigen artikel 60 als een positieve ervaring beschouwden denk ik dat men eerst en vooral moet proberen meer tewerkstelling plaatsen te creëren. Meer plaatsen geeft ook meer kansen dus meer kwetsbare mensen die men zo kan helpen naar werkervaring of zelfs naar een doorstroom naar de reguliere arbeidsmarkt. Hiervoor zal de begeleiding anders moeten worden aangepakt en zal ook de bijhorende subsidiëring moeten herbekeken worden. Zowel op mesoniveau binnen het OCMW te Aalst als op macroniveau en dus op Vlaams, gezien dit recent is overgeheveld van Federaal naar Vlaams.

Een tweede veranderingsdoel, wat ik zou willen gerealiseerd zien, is het verbeteren van de sfeer op de werkvloer ten opzichte van de mensen in artikel 60. Het welbevinden op het werk draagt volgens mij ook bij naar enerzijds je goed voelen in je vel maar anderzijds ook het goed presteren op het werk zelf. Voor mensen in sociale tewerkstelling denk ik dat de motivatie om op zoek te gaan naar een job na artikel 60 groter zal zijn als men een positieve ervaring heeft mogen ervaren.

Ook na begeleiding moet volgens mij beter. In het focusgesprek gaf elke deelnemer aan dat men in het spreekwoordelijke zwarte gat valt na artikel 60. Ook hier zouden we door in te zetten op betere, intensievere begeleiding, de doorstroom naar de reguliere markt kunnen bevorderen.

Ik ben dit eerst en vooral juridisch gaan bekijken, wetgeving versus toepassingen die men hanteert in het OCMW te Aalst. Daaruit bleek onder andere dat een flexibel werktraject, bijvoorbeeld deeltijds werken, wettelijk wel kan. Iets wat mogelijk zou moeten zijn voor iedereen in deze hectische maatschappij, zeker voor kwetsbare mensen die geen (groot) sociaal opvangnet hebben. Ook het loon voor de artikels 60 bepaalt men zelf als OCMW. Naar privé werkgevers toe factureert men 740 euro, openbare instanties die mensen tewerk stelt in artikel 60 betalen niets. Ook het feit dat men enkel leefloon gerechtigden in artikel 60 toelaat, is specifiek voor Aalst en zou dus ook anders kunnen. Er is dus een duidelijk verschil tussen wat er wetmatig mag en wat er in Aalst wordt toegepast. De reden hiervoor ligt meestal bij de subsidiëring die men hiervoor krijgt.

In een tweede invalshoek heb ik de psychosociale bril opgezet. Daar bleek, door de analyse van verschillende theorieën met betrekking tot het welbevinden en het hebben van een job, dat er wel effectief gevolgen kunnen zijn door het al dan niet hebben van een job. Zeker naar kwetsbare mensen toe moeten we hiermee rekening houden, zij hebben misschien bepaalde werkattitudes niet meegekregen van thuis. Doordat ze niet aan het werk zijn, worden ze uitgesloten uit de maatschappij. Men verliest zijn status en heeft niet het gevoel ergens bij te horen, ergens deel vanuit te maken. Aan het werk zijn zal hen dus empoweren, zal hun psychosociaal welzijn erop verbeteren.

Een laatste invalshoek is de hulpverlening. Doordat onze maatschappij volop in transitie is, dient de hulpverlening herbekeken te worden. Sleutelwoord bij hulpverlening is empoweren. Niet enkel doen wat wetmatig moet maar mensen helpen hun doelen te laten stellen en deze te verwezenlijken. De houding van de hulpverlener moet op voet van gelijkwaardigheid zijn en met een onvoorwaardelijke positieve houding ten opzichte van de cliënt met als doel zijn eigenwaarde te versterken.

Ik breng aan de hand van mijn onderzoeksopzet en theoretische staving vijf veranderingsstrategieën naar voor. Eerst en vooral moet artikel 60 voor iedereen kunnen en niet enkel voor mensen met een leefloon. Zo sluiten we mensen uit die ook zouden geholpen zijn door op deze manier aan het werk te kunnen. Ik denk bijvoorbeeld van een vrouw op leeftijd die van haar man is gescheiden en jaren voor de kinderen heeft gezorgd. Iemand van een iets oudere leeftijd, met een ‘black hole’ in haar CV van enkele jaren, zal niet makkelijk werk vinden.

Een tweede veranderingsstrategie is de mogelijkheid naar een flexibeler traject. Zeker nu we langer zullen moeten werken, is dit geen overbodige luxe. Zoals we ook in Finland zien, werkt zo’n systeem. Meer en meer mensen nemen ook hier ouderschapsverlof, tijdskrediet of loopbaanonderbreking om voor hun gezin of voor zichzelf te kunnen zorgen. Ook en zelfs vooral kwetsbare mensen die weinig of geen ervaring hebben en vaak niet beschikken over een sociaal opvangnet, zouden dit dus zeker moeten kunnen doen. Meer mensen zullen slagen in hun te presteren dagen in de opgegeven referteperiode en mensen gaan ook meer gemotiveerd zijn aan het werk te blijven in deze drukke geluksmaatschpapij.

Een derde strategie is de begeleiding van de mensen op de werkvloer die met mensen in artikel 60 moeten werken. Het stigmatiseren van deze groep tegen gaan door preventief de mensen op de werkvloer zelf grondig te informeren en hen te duiden wat de intentie is. Zo kunnen we taboes en vooroordelen wegwerken en eventuele pesterijen voorkomen. Een ‘workbuddy’, een gezinswetenschapper die niet alleen de mensen in sociale tewerkstelling maar ook de collega’s hierin begeleidt.

Een vierde strategie is het herbekijken van de kosten die men factureert aan privé firma’s. Zij krijgen een factuur van 740 euro per maand voor een werknemer, openbare instanties en vzw’s niet. Men hanteert dit omdat dit de kost is die het OCMW zelf zou moeten bijleggen, die men dus niet krijgt via subsidieringen. Op macroniveau zouden we dus moeten inzetten in het herbekijken van deze subsidieringen om deze gelijk te stellen. Maar ook OCMW Aalst zou zelf de beslissing kunnen nemen dit niet als grondvoorwaarde te hanteren. Zo creëren we meer tewerkstellingsplaatsen en vergroten we ook de doorstroom.

Een laatste voorstel naar verandering is de betere (na)begeleiding. Mensen in de laatste weken goed toeleiden naar het einde van hun tewerkstelling en al klaarstomen naar solliciteren op de reguliere arbeidsmarkt. Ook een betere samenwerking met onder andere VDAB is opportuun zijn. Ook hier is een rol weggelegd die perfect zou zijn voor een gezinswetenschapper.

Referentielijst:

Adriaens, C. L. (2013). Praktisch handboek voor OCMW-recht. 612 Loopbaan met zorg. (2015). Betekenis van werk. Betekenis van werk.

Tine Van Regenmortel, K. H. (2013. Het concept ‘empowerende academische werkplaats’. Een innovatieve vorm van samenwerken aan werkzame kennis. Tijdschrift voor Welzijnswerk, 36-48 Van Regenmortel, S. (2015, april). Sociaal werk moet anders in de nieuwe samenleving. Entry-media

Vlieger, S. D. (2008, Juni). Schuld en schaamte: een vergelijkende studie tussen werkenden en werklozen. Gent: Universiteit Gent.

Vries, S. D. (2010). Basismethodiek psychosociale hulpverlening. In S. D. Vries, Basismethodiek psychosociale hulpverlening (p. 425). Hoten, Nederland: Bohn Stafleu van Loghum.

Betekent het recht op vrije mening dat alles over iedereen kan gezegd of gepubliceerd worden? Of is het publiceren van blasfemische cartoons, die aanleiding gaven tot geweld net een brug te ver. Met z'n allen Charlie zijn, lijkt toch de betere optie.

Ode aan het experimentDe ‘Choreographic Objects’ van William ForsytheDoor Luce Moelans Soms wanneer ik doorheen de stad wandel, voel ik een plotse opwelling om een radslag te doen. Of om al fietsend in grote slalombewegingen een heuvel af te dalen. Maar wat zullen mensen denken: zullen ze me aanstaren, of naar me wijzen in afkeuring? Misschien zal ik zelfs een berisping krijgen van de stadswachters. Wanneer we ons doorheen de stedelijke ruimte verplaatsen, doen we dat allemaal volgens min of meer dezelfde normen en regels; een massa in conformiteit.

Drijfveren van ervaringswerkers in de geestelijke gezondheidszorg.‘Opbouwen van een positieve identiteit’INTRODUCTIEJe kent het wel: een rotdag op het werk, een uitbrander krijgen van je baas of een moeizaam contact met collega’s. Misschien is jouw droomjob helemaal niet wat je ervan had verwacht? Daarom moeten we beseffen dat mensen geen machines zijn maar een eigen wil en drijfveren hebben. Datgene wat iemand drijft beïnvloed zijn of haar gedrag en emoties. Dit draagt dan weer bij aan de vorming van onze identiteit.

GEEN BUURTPARKING MAAR BUURTPARK.Het ‘boerenhof’ in Gent, een klein maar dappere alternatieve stadsontwikkeling.TijdlijnFebruari 2014, het ‘boerenhof’ in het Gentse Rabot ligt er verlaten en troosteloos bij. Een braakliggend terrein wacht op asfalt en auto’s.Maart 2014, enkele geëngageerde buurtbewoners en een masterstudent architectuur planten er samen een boom. Ze willen geen asfalt maar natuur.Juni 2014, het stadsbestuur, eigenaar van dit binnengebied, komt kijken en ziet een kleurrijke en levendige ontmoetingsplek.

Veranderingen in het onderwijs worden dikwijls met argusogen gevolgd en sterk bekritiseerd. Toch onderging het denken en spreken over onderwijs de voorbije jaren enkele subtiele transformaties. Uit een kritische analyse van het gehanteerde discours in toespraken van voormalig minister van Onderwijs Frank Vandenbroucke blijkt dat onderwijsactoren op een zeer specifieke manier worden aangesproken. De vanzelfsprekendheid waarmee dit gebeurt, laat zien dat de waarden van de actieve welvaartstaat diep geworteld zitten in onze alledaagse samenleving.

Onderzoek naar de invloed van quinoa commercialisering op inheemse economische organisatie in de Boliviaanse AndesVraagt u zich ook af, wanneer u weer voor een leeg rayon komt te staan in uw plaatselijke supermarkt, waarom het quinoa aanbod steeds ontoereikend is? Bent u vervolgens met stomheid verslagen wanneer u in uw bio shop tot wel 6 euro per vierhonderd gram wordt aangerekend voor El Grano de Oro de los Incas? Een bedrag dat u vervolgens braafjes neertelt. Op uw gezondheid staat namelijk geen prijs. Bovendien sust het Fair Trade label uw gemoedsrust.

We kozen voor deze bachelorproef vanuit een sociale bewogenheid. Veel studenten vinden ‘onderzoek’ misschien nietszeggend, maar wij zijn overtuigd dat we via dit onderzoek een kleine bijdrage kunnen leveren aan meer sociale inclusie voor mensen met een verstandelijke beperking. Sociale inclusie staat voor gelijkwaardigheid en volwaardig burgerschap vanuit het perspectief dat de verantwoordelijkheid voor de integratie van mensen met een functiebeperking in grote mate bij de samenleving ligt. We moeten de instituties van de samenleving veranderen, om tot meer sociale inclusie te komen.

“I don't even remember the season. I just remember walking between them and feeling for the first time that I belonged somewhere.” ― The Perks of Being a Wallflower van Stephen ChboskyVermaatschappelijking van de zorg is een actueel thema binnen de geestelijke gezondheidszorg. In de toekomst zal men werken aan minder en kortere residentiële opnames waardoor de cliënt, indien mogelijk, in zijn thuissituatie zal verblijven en herstellen. Zo ver is het echter nog niet.

Genderdiscriminatie is een aspect dat overal in de samenleving aanwezig is, zo ook in de sportwereld. Sporten die als mannelijk worden gezien, worden meer gewaardeerd dan de sporten die met vrouwen worden geassocieerd. Media en sport kennen een grote onderlinge afhankelijkheid en vrouwensport kende in het verleden vaak een onderrepresentatie door de media. Hoewel gendergelijkheid als waarde aan belang wint, blijft de genderongelijkheid zichtbaar.

Waarom coproduceren burgers? Een zoektocht naar motievenBij coproductie staan burgers voor een deel zelf in voor de publieke diensten (zoals onderwijs of gezondheidszorg) die ze ‘consumeren’ of gebruiken, in samenwerking met de reguliere of professionele dienstverleners.

Genoeg om van te (over)leven?Één van de grootste actuele uitdagingen voor de Belgische sociale zekerheid is de verouderende bevolking. De vergrijzing plaatst het pensioensysteem hoog op de politieke agenda, wat blijkt uit de recente pensioenhervormingen en de samenstelling van de ‘Expertencommissie Pensioenhervormingen 2020-2040’.

 Duizenden mensen mobiliseren om te strijden voor een eigen stuk land, een eigen identiteit, politieke rechten en misschien zelfs een nieuwe samenleving? Het is een fenomeen dat we ons in het welstellende West-Europa bijna niet meer kunnen voorstellen. Toch doet dit  zich elders in de wereld nog dagelijks voor.

Eenzaamheid is echter iets complex, iets gevoelsmatig, iets wat voor iedereen wat anders kan betekenen. Dat maakt het ook zo moeilijk om daar mee om te gaan. Uit het ouderenbehoefteonderzoek, dat in ruim de helft van de Vlaams-Brabantse gemeenten werd gehouden, blijkt dat één vijfde van de ouderenbevolking eenzaamheidsgevoelens ervaren. Vele lokale besturen, ouderenadviesraden en ouderenverenigingen lanceerden al projecten om ouderen uit hun sociaal isolement te halen. De provincie ondersteunde tal van initiatieven zoals de telefoonprojecten.

 Sociale activering, een bevraging naar belevingU kent de plek wel. Of indien u er zelf nog niet bent geweest, hebt u er vast al één en ander over gehoord. Druggebruik, overlast, grootschalige politieacties,... het zijn slechts enkele begrippen die we linken aan het “beruchte” De Coninckplein in Antwerpen.

Staan de toegangspoorten naar het hoger onderwijs voor iedereen even ver open?Sociale ongelijkheden in het hoger onderwijs en een evaluatie van het huidige systeem van studiefinanciering. Dit werkstuk omvat een schets van de bestaande sociale ongelijkheden in het Vlaamse hoger onderwijs en een evaluatie van het huidige Vlaamse systeem van studiefinanciering. Onze probleemstelling belicht de problematiek van bestaande sociale ongelijkheden in het hoger onderwijs enerzijds en de opgang van maatschappelijke processen die duiden op minder familiale solidariteit anderzijds.

Dit onderzoek handelt over de betekenis van kunst in de leefwereld van zes- tot twaalfjarige kinderen en welke inspanningen de openbare omroep verricht als opvoedende instantie ter bevordering van kunst- en cultuureducatie naar deze doelgroep. De aanleiding tot de keuze van dit onderwerp is door de persoonlijke interesse naar kunst. Hierbij kwam de stimulans om dit nader te bestuderen binnen de leefwereld van kinderen gerelateerd aan de media, specifiek de openbare omroep aangezien zij hier een duidelijke opdracht bij hebben.

Investeren in de vroege kindertijd rendeert meer dan investeren in de financiële markten  In mijn scriptie heb ik een stand van zaken gegeven van het onderzoek naar de effectiviteit van Early Childhood Intervention, het interveniëren in de opvoeding van voornamelijk achtergestelde kinderen onder de leeftijd van zes jaar. Aanvankelijk was dit een louter humanitair onderzoeksgebied. Het laatste decennium werd dit echter ook voor veel economen een interessegebied.


Op weg naar een betere toekomst.An wout pou yon lavni miyò.Het belang van gezinshulp in een minder ontwikkeld land: HaïtiIn een groot deel van de wereld wordt het gezinsleven vooral bedreigd door ongelijkheden in de economische wereldorde. Die ongelijkheden vormen een oorzaak van milieuvervuiling, politieke instabiliteit, oorlog, armoede, allemaal ongunstige omstandigheden waaronder veel gezinnen in ontwikkelingslanden vandaag de dag te lijden hebben. Sinds 1996 ben ik voorzitter van de vzw FINADO.

Hoe kan een lokale investering in toegankelijkheid een investering zijn in de toekomst?Dat het aantal mensen met een beperking in de komende jaren, mede als gevolg van de vergrijzing van bevolking en de vooruitgang van de wetenschap, zal wel niemand verbazen. Neem daarnaast noch een persoon met een gebroken been  die het moeilijk heeft om het openbaar vervoer te gebruiken of een leverancier met een zware last moet doos per doos binnenbrengen omdat zijn wagentje de vijf treden naar de ingang niet kan nemen dan komt men tot een zeer grote groep van mensen die met een ‘toegankelijkheidsprobleem’

 Evenredige participatie van mannen en vrouwen in alle facetten van de maatschappij is van cruciaal belang voor duurzame ontwikkeling en democratie. Een gelijkwaardige deelname aan de arbeidsmarkt zorgt voor een afspiegeling van de samenleving op de werkvloer en symboliseert zijn politieke volwassenheid. Ondanks de substantiële voortgang op wetgevend niveau om de vrouw en man op gelijk voetstuk te plaatsen, is echter dit uiterst ambitieuze doel nog ver buiten bereik.Thans blijft de relatie van vrouwen met de arbeidsmarkt in sterke mate bepaald door mannen.

 
Het uitgangspunt van deze mastersriptie vormt The Homeless World Cup, een jaarlijks straatvoetbaltornooi voor (ex-)daklozen en (ex)druggebruikers uit de hele wereld. Dit initiatief heeft als doel om deze uiterst kwetsbare doelgroep te stimuleren om hun leven (terug) in handen te nemen. Volgens de initiatiefnemende organisatie zou 73% van de deelnemers hierin daadwerkelijk slagen (HWC, 2009). De onderzoeksrapporten waarop dit percentage is gebaseerd geven echter geen bijkomende informatie over de gebruikte onderzoeksmethodologie en -analyse.

 
Kwaliteit in dienstverlening: meten is zweten. Er is een toenemende aandacht voor de kwaliteit van dienstverlening in publieke diensten. De beleidsmatige invulling ervan lijkt vooral geïnspireerd door New Public Management. Elementen van kwaliteit zijn dan: efficiëntie, effectiviteit, en zuinigheid. En die kwaliteit moet gemeten worden. De uit de bedrijfswereld geadopteerde meetmethoden vertonen binnen de sociale sector diverse tekortkomingen.

 
Liever lui dan betrokken?

                                                                 Ele Holvoet
OVER GEITEN EN UNIVERSITEITEN
 
Boeren in het zuiden steunen met eerlijke handel? Actie voeren tegen armoede? Energiezuinig leven om het klimaat te redden? U draagt geen geitenwollen sokken?
 
De samenleving verwacht nochtans dat hogeronderwijsinstellingen afgestudeerden afleveren die in staat zijn complexe mondiale vraagstukken op te lossen (ten Dam & Volman, 2007).

 
Vlaamse cultuurcentra en gemeenschapsvorming
Symbiose of paradox?
Debbie Van Laere
Inleiding
 
 
De oorsprong van deze scriptie ligt in de lancering van een decreet waar de cultuur- en gemeenschapscentra in Vlaanderen een nieuwe richting inslaan. Het decreet houdende het stimuleren van een kwalitatief en integraal lokaal cultuurbeleid (verder het decreet lokaal cultuurbeleid genoemd) werd door het Vlaamse Parlement goedgekeurd op 13 juli 2001 en hield een aantal fundamentele wijzigingen in. De belangrijkste wijziging is de opdracht van de cultuur- en gemeenschapscentra.

 
KUNSTEDUCATIE IN DE NETWERKRUIMTE

“Meer cultuur op school” kopte De Standaard op 19 september 2008. Het is één van de bevindingen van een groep experts die naar aanleiding van het rapport-Bamford een jaar lang nadacht over culturele opvoeding. Het rapport werd gemaakt door de Australische professor Anne Bamford in opdracht van minister van Onderwijs Frank Vandenbroucke en het maakte brandhout van onze kunst- en cultuureducatie. Sindsdien woedt het debat in alle hevigheid.
De groep van experts vindt dat elke jongere een stevige, ononderbroken cultuuropvoeding moet krijgen op school.

Het voorliggende werk verschaft een inzicht in de actuele problematiek van de loonverschillen tussen mannen en vrouwen. Dat vrouwen gemiddeld minder verdienen dan mannen blijkt nog steeds het geval. Ondanks allerlei acties en wettelijke regelingen is het afgelopen decennium nauwelijks vooruitgang geboekt in de loonongelijkheid tussen beide seksen.