Scriptiebank overzicht

Contrasterende herinneringen aan het leven in Belgisch-CongoIk heb in mijn thesis voor de opleiding master in de geschiedenis niet gepoogd om dé geschiedenis van ons koloniaal verleden in Belgisch-Congo te gaan neerpennen. Ik heb me doorheen het onderzoeksproces toegelegd op het beschrijven en contrasteren van verschillende geschiedenissen van het koloniale verleden.

Norbert Laude (1888-1974). Leven in teken van de kolonieOp 30 juni 1960 vierde de centraal Afrikaanse staat Congo het einde van zijn koloniale periode. Als lid van verschillende prestigieuze koloniale instellingen was Norbert Laude uitgenodigd op de onafhankelijkheidsceremonie in Kinshasa. Laude was echter met wrange gevoelens naar Congo afgereisd.  Al sinds het begin van de twintigste eeuw had hij zich gedreven ingezet om de kolonie en zijn inwoners naar een ‘Europees niveau’ van beschaving te leiden.

 Congolezen in en met het KMMAEen contrapuntische interpretatie van een contactzone  “Dialogue and collaboration is the name of the game (…)” (Boast, 2011, p. 56). Koloniale etnografische musea profileren de laatste jaren steeds meer hun status door middel van samenwerking met en integratie van de Andere in de museumwerking. Met de Andere in relatie tot etnografische musea verwijzen we naar de voormalig gekoloniseerde.

One difference is enough:Een historisch-pedagogisch onderzoek naar personen met een handicap tijdens de Belgische kolonisatie (1908-1960)De Belgische kolonisatie, zo’n twee jaar geleden weer ten volle onder de aandacht gebracht door  de vijftig jaar onafhankelijkheid van Congo, staat nog vers in ons geheugen gegrift. Hierbij denken we meestal aan de meest sensationele delen van de kolonisatie; de overname van België omwille van de gruwelen die Leopold II aanrichtte in zijn Kongo-Vrijstaat en de plotse onafhankelijkheid die het land in ravage achterliet.

AMBASSADEUR SILVERCRUYS AAN DE WIEG VAN HET ATLANTISMEZowat iedereen zou de relaties tussen België en de Verenigde Staten beschrijven als uiterst vriendschappelijk. Bovendien beschouwen we Amerika als de grote broer die op het internationaalpolitieke toneel de vrede en onze veiligheid garandeert wanneer het fout dreigt te lopen. Deze twee elementen vormen de fundamenten van het Atlantisme, een complex geheel aan politieke, economische en culturele banden tussen Noord-Amerika en Europese naties.

Sophany RamaenHet koloniaal verleden van de EU-lidstaten. Een kans of een last voor België? 2010 was het jaar van de Democratische Republiek Congo (DRC). Dan vierde het land zijn vijftig jaar onafhankelijkheid. Ook bij ons werd er meegevierd. Talloze lezingen, debatten en tentoonstellingen zorgden voor een nooit geziene publieke belangstelling voor de DRC. Denk maar aan het succes van ‘Congo. Een geschiedenis’ van David Van Reybrouck of aan de reeks ‘Bonjour Congo’ van Rudi Vranckx op Canvas.

 Het woelige leven van het Belgisch koloniaal verledenVergeven en vergeten: gemakkelijker gezegd dan gedaan. Het verleden wordt niet zo makkelijk verleden. Zo hing in mei 2011 het ontslag van onze federale minister van justitie, Stefaan De Clerck, even in de lucht omdat hij het gewaagd had om het woord ‘vergeten’ in de mond te nemen wanneer hij sprak over de Belgische collaboratie met de Duitse bezetter in Wereldoorlog II.

Vijftien jaar oud en trillend van adrenaline richt hij zijn Kalasjnikov op de laatst overgebleven tegenstanders. Zijn oren suizen nog na van de granaatinslag waarvoor hij net dekking had gevonden. Bijna heeft hij de overwinning bereikt. Het geweer ratelt in zijn handen en een na een stuiken zijn vijanden in elkaar totdat een schelle klik weerklinkt. Pijlsnel dringt het tot hem door dat hij geen munitie meer heeft. In zijn ooghoek ziet hij nog net twee gewapende mannen opdoemen, maar het is te laat. Vijf kogels doorboren hem in een mum van tijd. Game over.

 
Het Office des Cités Africaines in Lubumbashi: een geschiedenis.
De historische studie van Afrikaanse regio’s kent sinds enkele jaren een hernieuwde aandacht.

Het Huis van Seksen-Coburg
In het najaar van 1999 maakte het grote publiek kennis met de Delphine Boël. Ze verwierf enige faam met het boetseren van beeldjes uit papier maché, maar deed liters inkt vloeien omdat haar vader de huidige Belgische koning Albert II was. De Vlaamse pers vulde ontelbare katernen met de kleinste details over de affaire. Het Laatste Nieuws schreef: “Burgers willen over de paleismuren meekijken.

 
Heel even de wereld verbeteren.
 
Iedereen heeft wel eens zin om, al is het maar heel even, de Don quichot uit te hangen, klaar om de wereld een klein beetje te verbeteren.  Ook ik, en daarom vertrok ik enkele maanden geleden met het idealisme van een leeuw en een héél klein hartje richting Congo, klaar om  uit te zoeken waarom ontwikkeling faalt en waarom hulp terecht komt op plaatsen waar het niet terecht zou moeten komen.
 
Met weinig moeite zou ik een verslag kunnen neerpennen over die dikke, bolle buik kindjes met schuim op de lippen of over dat éne meisje van 14 dat stierf aan een

 
 
Oriëntaties in Midden-Afrika
Cultuurhistorische studie rond beeldvorming van equatoriaal Afrika en de Arabische kwestie, via Belgische dagbladen en exploratieliteratuur. Ca. 1880-1900.
 
 
 
“This crusade, this war on terrorism is going to take a while.”Aan de vooravond van de Amerikaanse militaire invasie in Afghanistan drukt president G.W. Bush zich uit in middeleeuwse termen. Een kruistocht duidt op een missie, een onderneming met een hoger doel. Maar het roept eveneens beelden van blind fanatisme op.

Ongewapende Congolese oppositie in moeilijkheden

Minister van Buitenlandse Zaken Karel De Gucht heeft vorige week gewerkt aan een oplossing voor het conflict in Oost-Congo. Hij pleit voor een vrijgeleide voor generaal Laurent Nkunda naar Zuid-Afrika. Nkunda’s militie zou vrijuit gaan en geïntegreerd worden in het Congolese leger. De ongewapende Congolese oppositiepartij UDPS stuurt al maanden aan op onderhandelingen met de regering. Tevergeefs. In Congo is de kortste weg naar de onderhandelingstafel nog altijd die van het gewapende verzet.

 
Dikomitis Elena
 
 
‘We Don’t Cut European Hair’: klein Afrika in Gent? [1]
 
Iedereen kent de Sleepstraat als de Turkse buurt in Gent. Is er zoiets als ‘klein Afrika’ in Gent? Ik ging op onderzoek in de omgeving van het Gentse Dampoortstation tussen de Afroshops, Afrikaanse kapsalons, Afrikaanse vzw’s en vooral tussen de talrijke Afrikanen. Ik stelde de vraag ‘bestaat er een exclusief Afrikaans netwerk in Gent’ aan de Gentse Afrikanen.
 
Leden van diaspora gemeenschappen, zoals mijn gesprekspartners, bevinden zich op het kruispunt van heel wat verschillende identiteiten.

‘We Don’t Cut European Hair’: klein Afrika in Gent? 

Iedereen kent de Sleepstraat als de Turkse buurt in Gent. Is er zoiets als ‘klein Afrika’ in Gent? Ik ging op onderzoek in de omgeving van het Gentse Dampoortstation tussen de Afroshops, Afrikaanse kapsalons, Afrikaanse vzw’s en vooral tussen de talrijke Afrikanen. Ik stelde de vraag ‘bestaat er een exclusief Afrikaans netwerk in Gent’ aan de Gentse Afrikanen.

Leden van diaspora gemeenschappen, zoals mijn gesprekspartners, bevinden zich op het kruispunt van heel wat verschillende identiteiten.

Artikel
 
De Congo-crisis (1960-1963) werd reeds uitvoerig onderzocht door Amerikaanse auteurs. Het wekt geen verwondering dat zij vooral aandacht besteden aan de verschillende benaderingen van de crisis door de betrokken Amerikaanse presidenten Eisenhower en Kennedy. Deze verhandeling heeft oog voor de strategie van de betrokken Belgische regeringen en voor de evolutie van de relaties tussen Brussel en Washington.

Retourticket naar Belgisch – Congo
 

Jef Hermans
 
De laatste jaren is het item alsmaar belangrijker geworden. Wekelijks komt het in het nieuws: Congo, onze vroegere kolonie. De verhoogde interesse vloeit niet alleen voort uit de aanhoudende problemen. Ook de aanstaande feestelijkheden hebben hier een invloed op. In 2008 herdenken we dat Kongo – Vrijstaat 100 jaar geleden aan België werd gehecht. In 2010 wordt dan weer de 50 - jarige onafhankelijkheid van onze vroegere kolonie gevierd. Om deze redenen ontstaat er stilaan een intensere literatuur.