Diversiteit is positief en moet worden omarmd. In onze diverse samenleving moeten we vertrekken van wat ons verbindt. Dit eindwerk geeft een antwoord op de onderzoeksvraag: “Waarom verandert er in de marketing- communicatiewereld nauwelijks iets ondanks goede intenties rond diversiteit en inclusie?”. Deze bachelorproef bevat tevens een handleiding om inclusieve communicatie te realiseren.

In deze bachelorproef wordt uitgegaan van een allesomvattende definitie van diversiteit en ga ik samen met de medewerkers van Narrata vzw op zoek naar een manier om voorlezen en de kracht van verhalen in te zetten om kinderen voor te bereiden op het leven in een steeds veranderende en diverse samenleving.

Deze masterproef onderzoeksjournalistiek gaat aan de hand van praktijktesten na in welke mate kandidaat-huurders met een niet-Vlaamse naam en buitenlandse achtergrond gediscrimineerd worden. De hoofdhypothese is dat er meer gediscrimineerd wordt op basis van een buitenlandse achtergrond in de Vlaamse provincies waar er minder diversiteit is. Daarnaast wordt een beeld geschetst van eventuele discriminatie(redenen), het beleid errond en de mogelijke oplossingen, alles besproken met (ver)huurders, professionele en politieke instanties.

Het bachelor project van zeven studenten sociaal-agogisch werk aan Vives Kortrijk. Ons project ging over de Torhoutsesteenweg in Oostende. We onderzochten thema's zoals publieke ruimte, imago, identiteit, leefbaarheid ...

Deze thesis tracht de (onderwijs)ervaringen van multi-etnische jongvolwassenen op een exploratieve, narratieve en retrospectieve in kaart te brengen. Dit aan de hand van zes verschillende kwalitatieve methodes.

Deze drie essays, geschreven als masterproef, tonen de moeilijkheden in het compleet portretteren van mensen met een beperking. Het eerste essay gaat, doorheen een verhaal over een everzwijn, over hoe de mensheid verschillende strategieën vond om verlies te verbeelden en de mogelijke negatieve impact hiervan voor zij die verlies ervaren, zowel binnen de context van een beperking alsook het verlies van een geliefde en de gelijkenissen daartussen. Het tweede essay is een ingebeelde ontmoeting over wat het betekent om een onzichtbare beperking te hebben en opent het gesprek over ‘uit de kast komen’, lotgenoten vinden en de waarde van mensen met een beperking in het begrijpen van pijn, relaties en intimiteit. Het derde essay gaat over het onderwerp littekens en hun belang voor ideeën betreffende gemeenschap, intimiteit en ervaring-gebaseerde vloeibaarheid. De essays zijn een auto-etnografie die inductieve en poëtische taal toelaten om de emotionele en lichamelijke ervaringen van deze thema’s te vergroten.

Een nieuw iconoclasme doet zijn intrede. Als zelfverklaarde mijlpalen in de geschiedenis en de
publieke ruimte worden symbolen van een geromantiseerde en eurocentrische visie op het
koloniaal verleden steeds meer onderhevig aan aantasting, bevraging en verwijdering. Als het
ware houden deze controversiële objecten een spiegel voor de ogen van de dagelijkse slenteraar.
In dit onderzoek is er gepoogd antwoord te krijgen op de hedendaagse relevantie van koloniale
monumenten in de openbare ruimte. Als centraal voorbeeld voor deze intentionele
memorerende monumenten worden de beeltenissen van Leopold II onder de loep genomen.
Hoewel deze objecten het tegenovergestelde van dekolonisatie symboliseren vormt deze
verhandeling geen betoog voor de aantasting of verwijdering van dergelijke monumenten.
Integendeel, het beheer en behoud van dergelijke monumenten in functie van
demonumentalisering en remythologisering geniet de voorkeur. Door herdefiniëring wordt
getracht een gemeenschappelijk koloniaal erfgoed en verleden na te streven.
De controversiële objecten omvatten, als voorbeelden van traditionele canonieke kunst, actuele
problematiek en hedendaagse relevantie. Als communicatiemiddel en metonymie van protest
stelt het koloniaal monument zichzelf aan de kaak. Dusdanig capteert het, als geval van
hedendaagse kunst, twee tegengestelde waarheden. Het object zelf als monument en pure vorm
van kolonialisme en het subject als strijd om de zuivere waarheid tussen de onderdrukker en de
onderdrukte. In dit onderzoek wordt getracht na te gaan of deze tegenstrijdige uitingen elkaar
in het object kunnen opheffen. Hierbij wordt een onderscheid gemaakt tussen twee
verschijningen die de standbeelden van Leopold II aannemen. Met name dat van een
intentioneel memorerend monument en dat van een koloniaal monument als readymade. Deze
nemen respectievelijk een amplische en een ciselante of beitelende fase aan.
De toestand van de mens verpersoonlijkt zich in het koloniaal monument als ongehoorzame
readymade. Het ziet zichzelf vervat in de terugkerende object-subject dialectiek die het beleeft.
De conclusie is dat de classificatie en criteria van een readymade ondersteuning biedt voor de
uitlijning van de maatschappelijke en politieke dilemma’s die de objecten meedragen. De inzet
is nog steeds de macht over tijd en ruimte. Het biedt een alternatieve werkwijze voor de
spektakeldemocratie waarin politiekers voor figuranten spelen en politieke correctheid als
illusie voor gelijkheid wordt gehanteerd. Als tweede verschijning nemen kunstenaars in dit
schouwtoneel de rol van burger-betoger op. Doormiddel van additivisme wordt er gemedieerd
tussen de verschillende actoren. Dit moet voldoen aan het erfgoedbeleid maar mag niet meer
als crimineel worden aanzien.

Belonging als universeel ontwerp: het fundament voor een diverse school

Een documentaire over de jongerencultuur in Maasmechelen waarin kinderen van migranten een samenhorigheid en inclusiviteit hebben gevonden van de Belgische samenleving die hen uitsluit omdat ze 'anders' zijn.

Een historisch onderzoek naar internationalisme, diversiteit en gender in de Vlaamse katholieke Scouts- en Gidsenbeweging (1955-1980)