Vandaag staat het platteland voor nieuwe woonuitdagingen. De demografische tendens van vergrijzing en de nood aan sociale woningbouw zet de resterende open ruimte onder druk. Aan de hand van een ontwerpend onderzoek overstijgt deze thesis het zoneringsdenken dat landbouw en wonen scheidt. Een nieuwsoortig socio-economisch landbouwsysteem waarin de boer opnieuw een centrale en identiteitsvormende plek krijgt in de maatschappij gaat op zoek naar de win-wins bij het combineren van een woonweefsel met landbouw. Deze symbiose noemen we een productief woonlandschap: een plek waar nieuwe woonvormen op een duurzame manier aan het landschap bouwen en de boer naast voedseldiensten ook maatschappelijke en ecologische diensten levert.

De thesis onderzoekt hoe dense woningbouw sociaal duurzaam kan zijn, hoe dit dus kan bijdragen tot de sociale interactie tussen bewoners en hun welzijn. Dit wordt onderzocht aan de hand van de Centrale Werkplaatsen in Kessel-Lo.

Afbetaald, niet afgeschreven: de fermetteDe Vlamingen die nog nooit een fermette ontmoet hebben zijn dun gezaaid. In elk zichzelf respecterend Vlaams dorp zijn er wel fermettes neergestreken in verkavelde groengebieden of maken ze deel uit van de al even typische lange bouwlinten. Maar hoe goed ken jij deze woning, waarmee je elke dag geconfronteerd wordt? Wat is nu juist een fermette? Waarom koos en kiest de Vlaming voor zo’n woning terwijl de architect haar niet lijkt te kunnen verdragen?

 
Het nieuwe treinstation van Luik, de volksbuurt Brugse Poort te Gent, de ring van Antwerpen, het duivenhok van mijn grootvader,  een boomhut langs de vaart in Ravels. Op het eerste zicht hebben deze bouwwerken niets met elkaar te maken. Zo lijkt het althans. Hoe kan een nieuwe theorie rond architectuur deze zaken met elkaar verbinden ? En waarom zou je daar je tijd in steken ?
 



In de architectuur gebeurt de theorievorming op basis van een onderverdeling in stromingen, die op verschillende zaken gebaseerd kunnen  zijn.