Bijna twee decennia na de introductie van Responsibility to Protect (R2P) wordt de internationale gemeenschap nog steeds geconfronteerd met humanitaire crisissen die deze norm een halt hoorde toe te roepen. Onder andere in Syrië, Jemen en Myanmar heerst momenteel een humanitaire crisis die de norm viseert en bijgevolg dient te verhelpen. Doch blijft telkenmale een adequaat optreden van de internationale gemeenschap die R2P voorschrijft uit daar de norm nog steeds niet integraal wordt aanvaard. Dit onderzoek behandelt de vraag hoe ver de consensus aangaande R2P zich anno 2020 uitstrekt, alsook welke evolutie de norm sinds diens introductie onderging.

Doorheen de scriptie wordt u geloodst doorheen een kluwen van wetgevende VN antiterrorisme-instrumenten, alsook wordt u een duidelijk overzicht gegeven van het amalgaam aan actoren en instituten die ter zake zijn betrokken.

In de media duiken reeds decennia lang aantijgingen op van seksuele uitbuiting en misbruik in hoofde van VN blauwhelmen. Hoewel dergelijke praktijken niet door de beugel kunnen, stoot de berechting van vredeshandhavers op enkele moeilijkheden die berechting verhindert. In mijn onderzoek komen deze hinderpalen aan bod, evenals de hervormingen die hierop een antwoord bieden.

Hoe kan cultureel erfgoed in conflictgebieden beter beschermd worden? Voor het antwoord op die vraag wordt gekeken naar de bestaande beschermingsinstrumenten en hun sterktes en zwaktes, alvorens een aantal verbeteringsmogelijkheden aan re reiken.

Universeel Verbod op Geweld tussen StatenWist u dat er een verbod op geweld voor staten bestaat? Die kans is klein, tenzij u iets afweet van diplomatieke relaties en het Handvest van de Verenigde Naties. Wordt dat verbod in het dagelijkse leven dan ook gerespecteerd? Niet naar behoren. Het geweld tussen staten is alomtegenwoordig: oorlogen, bombardementen, invasies etc. Het is dagelijkse kost geworden.

P { margin-bottom: 0.21cm; }
Seropositief als adolescentenmeisje in straatsituatie Iedere dag opnieuw worden er jonge meisjes op straat besmet met HIV. Er zijn vele factoren in hun leven die maken dat ze vroeg of laat met dit virus in contact komen. Dit betekent echter niet dat ze na hun diagnose steevast kiezen voor behandeling.  HIV is één van de belangrijkste doodsoorzaken op aarde. Michel Sibidé, voorzitter van de Joint United Nations Programme on HIV/aids (UNAIDS), wijst erop dat er vooruitgang geboekt is in de strijd tegen aids.

In het oog van de drone                                                                                     In haar boek “Gaza op mijn hoofd” schrijft Inge Neefs, "Boven ons hangt er nu zo'n gigantische stalen wesp: een drone, een onbemand vliegtuig dat van op afstand bestuurd wordt, via een console, ergens in Tel Aviv waarschijnlijk. (...) Het enige wat nu telt is de dodelijkheid, de onvoorspelbaarheid van dat massief tuig boven ons.

Eén miljard mensen. Volgens de meest extreme schattingen zou een zevende van de huidige wereldbevolking tegen 2050 een ‘klimaatvluchteling’ zijn. Het evenwicht van de natuur is verstoord. Dit laat zich voelen door hogere temperaturen, extreme weersomstandigheden, onvoorspelbare seizoenen, een stijgende zeespiegel, droogte, verwoestijning… Het lijstje is eindeloos en zal vele mensen ertoe dwingen hun woningen te verlaten. De schatting van één miljard is, toegegeven, extreem. Bepaalde wetenschappers hebben het over ‘slechts’ 250 miljoen personen.

Wanneer een Amerikaanse president een inauguratiespeech geeft, luistert de hele wereld mee. En de boodschap die Obama op 20 januari 2009 de wereld instuurde, stemde de internationale gemeenschap hoopvol: “Power alone cannot protect us, nor does it entitle us to do as we please”. De Verenigde Staten zou zich schikken naar het internationaal recht en geen oorlogen meer starten waarvan de juridische basis te betwijfelen valt. Helaas.

 De verantwoordelijkheid te voorkomen Preventie van genocide en misdaden tegen de mensheid in hetInter-Amerikaans Systeem voor Rechten van de Mens.Een Argentijnse case study. De verantwoordelijkheid te voorkomenIn de jaren ’90 van de vorige eeuw werd de vraag naar de toelaatbaarheid van humanitaire interventies onderzocht. Op de VN Wereldtop van 2005 werd  unaniem het concept “the Responsibility to Protect” (R2P) aangenomen.