Scriptiebank overzicht

This thesis examines Okada Toshiki’s Ground and Floor and Time’s Journey from the perspective of
post- and nonhumanism, especially in the vein of those dead. Within the various strands of post- and
non-humanism, the focus is on ghosts, especially as described by Jacques Derrida - who coined the
term “hauntology” - and by Mark Fisher, who applied the term to his theory. Post- and nonhuman
philosophy have the potential to inspire creative, innovative and effective ways of re-thinking the
human that surpasses mere humanist self-hatred. By staging ghosts and drawing attention to
nonhuman others, Okada’s theatre fits within this project. I would like to propose that the ghost can
be used as a metaphor within a more fruitful post-anthropocentric worldview. This would be a
Hauntoloscene, a world in which we gain spirit by recontextualizing our relationship with what is not.
The figure of the ghost allows the past to be brought into the present.

Taal is het medium waarlangs betekenis en dus ook cultuur wordt uitgewisseld tussen mensen. Maar wat als onze Nederlandse taal niet iedereen omvat? Binnen deze scriptie werd androcentrisch taalgebruik onder de loep genomen. Hierbij worden mannelijke vormen van woorden als de norm beschouwd, waardoor er symbolische annihilatie ontstaat van woorden die naar vrouwen verwijzen. Het zelfontworpen classificatiesysteem werd nadien gebruikt om het Nederlands taalgebruik binnen het radioprogramma Hautekiet te analyseren.

Gevoeligheid en verantwoordelijkheid in de media

 
De paus en de cartoonist
 
In september 2006 ligt paus Benedictus XVI onder vuur. Hij wordt door de media veroordeeld wanneer hij citeert uit een tekst van een Byzantijnse keizer die er een negatieve visie ten aanzien van de islam op nahoudt. Aangenomen dat het, zoals hij beweert, waar is dat hij enkel de inhoud van dat citaat wenste mee te delen en niet de negatieve gevoelens van de keizer die uit een ander deel van de tekst spreken, dan nog heft dit zijn verantwoordelijkheid niet op.

                                                                                             Sebastianarchie.

DE FILOSOOF EN DE FANTASIE
De pen van Sarah Kofman
 
Een pen heeft een geschiedenis, alleen weet niemand welke. Op de werktafel van Sarah Kofman lag een pen die klungelig met plakband was gerepareerd, zo’n vulpen die niet meer wordt gemaakt en die je met inkt moest vullen. Ze lag voor haar en dwong haar te schrijven, te schrijven. Het was de pen van haar vader, een herinnering, een spoor. Het was persoonlijk.

Het oude verhaal van vlees en woord.
Een intertekstuele studie over de verwantschap tussen het werk van Peter Verhelst en de beeldende kunst.
 
Kim Gorus
 
Intertekstualiteit vervult een belangrijke rol in literatuurtheorieën die geïnspireerd zijn op het Frans poststructuralisme. De aandacht die de hedendaagse literatuurwetenschap besteedt aan intertekstualiteit is kenmerkend voor een algemeen toenemende interesse in interdisciplinaire of grensoverschrijdende studies. Het concept benadrukt immers het onvermogen om een bepaalde discipline hermetisch af te bakenen.