Reanimatie van de pasgeborene: verschil tusen België en Mali

REANIMATIE VAN DE PASGEBORENE

Elk jaar sterven er in Sub-Sahara Afrika 1,16 miljoen baby’s in de eerste levensmaand. Daarbij heeft Mali één van de hoogste incidentiecijfers voor neonatale sterfte in heel Afrika (57 per 1000 pasgeborenen). Naar aanleiding van mijn buitenlandse stage in Mali wil ik graag weten of er gestandaardiseerde richtlijnen bestaan. Zo ja, wat is het verschil met de Belgische richtlijnen? Zo niet, zijn de Belgische richtlijnen implementeerbaar? Indien nodig zal ik de reanimatierichtlijnen van België aanpassen aan de regionale noden en mogelijkheden. Op deze manier hoop ik om stap voor stap de bestaande basis omtrent reanimatie van de pasgeborenete versterken en zelfs uit te breiden.

Mijn literatuurstudie zal zich eerst toespitsen op de overgang van het intra- naar het extra-uteriene leven waarbij verschillende foetale organen aanpassingen moeten volbrengen op cardiovasculair, respiratoir en metabool vlak. 
De Belgische reanimatierichtlijnen kunnen omschreven worden volgens het ABC van de reanimatie:
(Airway): maak de luchtwegen vrij d.m.v. een neutrale positie en ev. door aspiratie
(Breathing): starten met vijf inflatiebeademingen. Schakel over op ventilatiebeademingen indien de baby geen adequate ademhaling heeft. 
(Circulation): indien de hartfrequentie < 60 slagen/ minuut bedraagt, zijn thoraxcompressies (drie compressieséén beademing) aangewezen) 
(Drugs): bij een aanhoudend hartritme lager dan 60 slagen/minuut is het gebruik van medicatie noodzakelijk.

De Malinese reanimatierichtlijnen beperken zich tot het vrijmaken van de luchtwegen (eveneens d.m.v. een neutrale positie en door aspiratie) en ventilatiebeademingen die aan 40 keer per minuut gegeven worden. Indien de baby na het krijgen van ventilatiebeademingen niet goed ademt of het hartritme is beneden de 100 slagen per minuut, raden de Malinese richtlijnen aan om de luchtwegen en de positie van de nek te verifiëren, het masker te verplaatsen en te herbeginnen met de ventilatie.
Uit mijn praktijkervaringen kan ik besluiten dat de Malinese reanimatierichtlijnen zelden toegepast worden in Koutienso omdat de matrones van mening zijn dat tactiele stimulatie sneller resultaat geeft en effectiever is.

De Belgische reanimatierichtlijnen kunnen niet geheel uitgevoerd worden in Koutienso (Mali) omwille van de beperkte voorzieningen. De matrones bezitten echter de nodige kennis en doorzettingsvermogen, maar met extra opleiding kunnen ze de reanimatie van de pasgeborene nog meer op punt stellen. Om de reanimatie van de pasgeborene in Koutienso te optimaliseren, kunnen er lessen gegeven worden ev. met behulp van posters, didactisch materiaal,... Tijdens zo’n les mag een kritische blik zeker niet ontbreken opdat het nut van de gehele reanimatieprocedure tot zijn recht komt. We hebben alvast een aanzet gegeven om dit thema bespreekbaar te maken.