Seks als werk
“Deze charmante man uit Antwerpen is goed gebouwd, sportief en beschikt over een goed gevoel voor humor. Een heel bekwame en fantastische minnaar die ook een uitstekende massage geeft”. Terwijl de meeste dertigers volop hun carrière uitbouwen en zich beginnen te settelen, hebben een aantal leeftijdsgenoten een andere manier ontdekt om geld in het laadje te krijgen. Ze verkopen hun lichaam en verdienen er bakken vol poen mee. Het aantal mannen en vrouwen die vandaag in de prostitutiebranche werken neemt nog steeds toe. Toch blijft hun sociale situatie bedenkelijk.
In ons land wordt prostitutie op federaal niveau aangepakt in strafrechtelijke verbodsbepalingen. Desondanks heeft een bestraffende aanpak tot gevolg dat de positie van sekswerkers nog verder wordt verzwakt. De strafrechtelijke verbodsbepalingen staan haaks op het lokale gedoogbeleid en de verschillende gemeentelijke reglementeringen. Daar tegenover zien we dat er geen enkel wetsartikel bestaat dat “het zich op zelfstandige basis prostitueren” verbiedt. Vandaag is de tijd gekomen om een einde te stellen aan deze dubbelzinnige situatie door sekswerk uit de grijze zone van de wet te halen. Zolang de behoefte naar prostitutie blijft bestaan, zullen er immers steeds sekswerkers bereid zijn seksuele diensten aan te bieden. De vraag die hierbij wordt gesteld is niet zozeer óf men prostitutie wilt, maar eerder hoe er mee om te gaan.
Bij gebrek aan een sociaal statuut “sekswerker” wordt er vandaag creatief naar oplossingen gezocht om deze leemte op te vangen. Het is geen geheim dat prostitué(e)s verschillende sociale constructies opzetten om toch te kunnen genieten van de bestaande arbeidsrechtelijke- en sociaalzekerheidsrechtelijke bescherming. Na inschrijving als barbediende, masseur/masseuse of topmodel zal de sekswerker onrechtstreeks sociale rechten kunnen afdwingen. In principe moet het voorwerp, evenals de oorzaak van een arbeidsovereenkomst, steeds geoorloofd zijn. Hier wringt net het schoentje. Prostitutie wordt in ons land nog steeds beschouwd als een schending van de openbare orde en goede zeden. Daardoor is een arbeidsovereenkomst tussen een sekswerker en zijn pooier steeds absoluut nietig. Om die reden interpreteert men de bestaande sociale statuten vandaag net iets ruimer dan aanvankelijk was bedoeld.
Een duidelijk sociaal statuut door middel van decriminalisering, is nodig in onze huidige maatschappelijke context. Op deze manier krijgt de overheid meer greep op de seksindustrie, kan ze wantoestanden beter aanpakken en een veilige werkomgeving faciliteren. Het decriminaliseren van het beroep als sekswerker zal bijdragen tot de ontwikkeling van een sociaal statuut. In dit onderzoek wordt afgetoetst hoe de sekswerker hierbij kan aansluiten bij de bestaande arbeids- en sociaalrechtelijke statuten als werknemer of zelfstandige. Hierna wordt sekswerk immers beschouwd als een gewone bedrijfstak. De bestaande nationale wetten en regelgeving zullen van toepassing zijn op prostitutie en de prostitué(e) zal over dezelfde rechten beschikken als een gewone werknemer of zelfstandige.
Niet onbelangrijk is om te reflecteren over de situatie van de straatprostitué(e)s. Hierbij wordt gedacht om een systeem in te voeren waarbij men werkt met een gelijkaardige applicatie als Uber. De voordelen? De klant dient zich op voorhand te registreren, eventueel gekoppeld aan registratie met zijn elektronische identiteitskaart. Op deze manier kent men op voorhand de identiteit van de klant. Wanneer de ontmoeting niet positief is verlopen, wordt de klant op de zwarte lijst gezet en kan deze geen gebruik meer maken van de applicatie. Daarnaast zal de betaling automatisch gekoppeld zijn aan de kredietkaart van de klant. Bovendien biedt dit enorme voordelen aan de sekswerker. Deze is nog steeds vrij te werken wanneer hem dit uitkomt, maar de sekswerker kan officieel geregistreerd en ingeschreven worden. Dit brengt dan weer heel wat sociale voordelen met zich mee. Ook voor het voeren van controles is dit de ideale applicatie, die tevens een gegevensdatabank vormt van sekswerkers en waarvan het uurrooster makkelijk raadpleegbaar is. Misschien iets om over na te denken…
Omdat in onze democratie “het volk” de waakhond is van de wetgeving en het onmogelijk is om zonder de steun van de natie een wetswijziging door te voeren, werd in dit onderzoek een kwantitatieve bevraging gehouden bij 753 Belgen. Hieruit is gebleken dat ons land klaar is voor een nieuwe wind en open staat voor het decriminaliseren van deze sector.. De Belgen zien dat de huidige situatie onhoudbaar is. Het is tijd om te voorzien in een sociaal beleid dat opkomt voor de sekswerkers. Een beleid waar iedereen beter van wordt. Een beleid waarin het sociale stigma volledig verdwenen is zodat hulporganisaties overbodig worden en de werknemer bij het Centrum voor Algemeen Welzijnswerk gewoon kan zeggen: “Sekswerk, dat is bij mijn collega op het einde van de gang, tweede deur links”.
