Handel doorheen bits en bytes: Het (falende) ecommerce beleid in België
Deze scriptie geeft een overzicht van het ecommerce beleid in België. Veelal in de pers positief toegelicht, zijn er ook minpunten die weinig aangekaart worden. In tegenstelling tot de positieven noten omtrent internetbankieren en betaalsystemen als paypall moet ik concluderen dat er een ernstig probleem is met het Belgische Ecommerce beleid. Als men ecommerce in België vergelijkt met onze buurlanden dan is dit beleid tragisch gesteld en situeert het zich meer in een 'laissez faire, laissez passer' cultuur. Hoe meer we achterop hinken, hoe meer het ons uiteindelijk zal kosten om de economie en de ruilmiddelen van ons land te kunnen virtualiseren.
Virtualisatie maakt handel veiliger, overzichterlijker en goedkoper. Het land dat zich het eerst volledig virtualiseert behaalt een economische voorsprong tegenover de landen die nog niet zo ver geëvolueerd zijn in dit proces. Maar waarom gaat het zo slecht met ecommerce in België en hoe negatief kunnen we dit beschouwen? En waarom zien veel mensen deze virtualisering als iets onveilig, waarom zijn de Belgen zo paranoia als het betalingen over internet betreft?
De Oorzaken
Uiteraard, dat wat de media schrijft heeft een groot aandeel in de
achterstand is één oorzaak. Een andere is de Belgische paranoiale conservatieve ecommercecultuur met haar blinde regering
die maar niet kan inzien dat de deadline ³vijf voor twaalf² allang verstreken is. Een derde is dat onze Belgische handel- en betalingscultuur niet overeenstemt met de Amerikaanse op een moment dat de Amerikaanse
ecommerce cultuur de Europese op het commerciële web overrompelt.
Een vierde is het ontbreken van een Europese tegenkracht in de wereld
van ecommerce. En een laatste is de betalingsdrempel. Er is buiten het aanpassingsprobleem van de Belgen een bijkomende betalingsdrempel gecreëerd door het massale aanbod van betaalsystemen. Er zijn verschillende betalingssystemen met elk hun veiligheidsmodules waarbij
niet één naar voren springt als de meest succesvolle. Nederland echter
is al wel op de trein gesprongen. Het iDEAL betaalsysteem waarin
Rabobank mee opgenomen is, is goed voor meer dan 50 procent van alle
betalingen. Daar kunnen wij in België alleen maar van dromen. Het
ontbreken van inzicht van onze huidige regering in de ecommerce
problematiek is niet alleen vandaag aan de orde.
Als voorbeeld zou ik hier de spotlights eens op Proton willen richten, een elektronische betaalbeurs dat internationale successen kent. In België is Proton in de problemen. Ik ben van mening dat het falen van proton had moeten voorkomen worden. Hoewel Banksys er misschien een andere strategie op nahoudt ben ik van mening dat de regering zelf het initiatief moet nemen om betaalterminals aan de kleinhandel gratis aan te bieden.
De voordelen van elektronisch betalen
Belangrijk is dat proton voordelen heeft voor onze economie. Niet alleen Banksys profiteert ervan. Onrechtstreeks ook de belastingbetaler omdat het uitgeven van geld in een land nu meer kost dan elektronisch geld. Oudere mensen vonden zich in dit systeem. En toevallig zijn zij diegenen die vertragingen veroorzaken in winkels waarbij er dan soms extra mankracht moet ingezet worden om alles even vlot te laten verlopen. Bovendien is het
systeem, ondanks het naamloos is, net iets veiliger dan geld, het is
namelijk niet anoniem.
Toch is de kans groot dat het systeem in de
toekomst in België niet zal slagen. Volgens sommigen is het falen van
proton te wijten aan de onveiligheid van het systeem. Om geld van de kaart te halen heb je geen pincode of dergelijks nodig.
Maar laat het wel duidelijk zijn: Het non-veiligheidsgevoel en nare
persberichten kunnen sommige systemen wel een deuk geven, verdwijnen
doen ze er niet door. De meest negatieve berichtgeving betreffende
deze holle onveiligheidslogans zijn toch wel geadresseerd aan het
adres van VISA, ironisch genoeg het meest succesvolle betalingsysteem
op het Internet. Ik ben van mening dat bij Proton het niet de
onveiligheid van dit systeem is dat de oorzaak is voor deze terugval,
maar dat een van de grote oorzaken ligt in het ontbreken van goede
marketing en enige flexibiliteit van het systeem.
Anno 2006 is proton nog altijd niet ingeburgerd in onze betaalcultuur.
Het succes van de C-zam kaartlezer die u in elke winkel kan vinden
ligt in het feit dat het vooral de banken, de petroleumindustrie en de
grote omzetwinkels waren die dit systeem hebben gemaakt tot wat het nu
is.
Maar het succes van proton, (waar de petroleumsector nog weinig
mee van doen heeft) moet gecreëerd worden vanuit een strategische positie waarbij de beschikbaarheid in de kleinhandel als de grootste doelstelling moet gezien worden.
Daar zij volledig moeten opdraaien voor de kosten van dit systeem is het niet meer dan normaal dat ze uiteindelijk besluiten om het systeem in de toekomst niet meer te gebruiken. Men kan van hen niet verwachten dat zijn betalen voor een meer succesvol ecommerce beleid in België, dat is niet hun taak, maar eerder de taak van banken en regeringen.
Vandaar dat ik in Appendix B een extra item heb gewijd en een studie
heb opgenomen van Christelle Fitskar, handelsingenieur die in April
2005 een enquête heeft gevoerd bij 636 handelaren. (bakkers en
krantenshops) Hieruit blijkt dat er een verschil is tussen de
perceptie van bakkers tegenover die van dagbladhandelaren. Uiteraard
is dit te wijten dat de aankoopbedragen bij dagbladhandelaren hoger ligt dat bij bakkers.
De toekomst van proton ziet er nog slechter uit, zeker in de
wetenschap dat een groot deel van de ondervraagden het systeem in de
toekomst niet meer wenst te gebruiken. Eens het protontoestel stuk
gaat zullen zij er geen meer huren of kopen. Als we die nu eens
gratis, vooral klein en gemakkelijk kunnen aanbieden? Zal er dan één
handelaar weigeren? Nu is er nog veel plaats aan de kassa, maar dat gaat niet blijven duren.
