Hermione Granger, een (te) feministische heldin
De representatie van de vrouw in film heeft al een hele weg afgelegd. We ontmoetten vrouwen uit de Griekse mythologie die gepercipieerd werden als seksuele lustobjecten, we zagen de clash tussen maagd en femme fatale, we kenden de vrouw als hulpeloos en leeg wezen en we zagen de ontwikkeling tot aan de vrouw die we nu kennen: het ‘sterke’, onafhankelijke vrouwelijke personage. We zien dus een heuse evolutie die geen kant of representatie schuwt – en het ziet er niet naar uit dat dit snel zal veranderen. Maar waar staat de vrouw in film vandaag? Wat zijn de nieuwe problemen die de kop opsteken bij de representatie van dit nieuwe, moderne en ‘sterke’ vrouwelijke personage? Dit is de probleemstelling die ik onderzoek aan de hand van een filmfranchise uit het Young Adult fantasygenre: de Harry Potter-reeks. Ik analyseer de adaptatie van de literaire werken naar de filmische werken en bekijk de evolutie van vrouwelijke protagonist Hermione Granger. De focus in dit onderzoek ligt voornamelijk op (de afwezigheid van) realisme, textuur en menselijkheid in geïdealiseerde personages, met Hermione Granger als case.
Eerst en vooral bespreek ik Ben Singer’s Melodrama and Modernity (2001), met name het hoofdstuk over de melodramatic serial queen. Ik onderzoek hoe dit type personage ontstond, in welke context dit gebeurde en wat de belangrijkste kenmerken van dit personage zijn. Vervolgens trek ik via het algemene melodrama een lijn, in context van de serial queen, naar Hermione Granger uit het boek en haar filmische weergave.
Aansluitend betrek ik Caitlin Michele Mc Taggarts Harry Potter and the Adolescent Reader: Representations of Empowered Female Characters and Their Implications on the Lives of Adolescents (2011) erbij. In dit onderdeel ga ik dieper in op het socioculturele aspect in films uit het Young Adultgenre: hoe de vrouwelijke adolescent zich identificeert met vrouwelijke personages op het scherm. Ik bespreek de verschillende manieren waarop een personage kracht kan verwerven en waarom het van belang is dat dit ook effectief zo gebeurt. Ik vergelijk de manier waarop literaire Hermione kracht verwerft en hoe dit verandert in de adaptatie. De reden waarom ik deze bron erbij heb genomen, is omdat deze toegepast kan worden op mijn beginstelling: feminisme in Young Adult zorgt voor een té positief en geëmancipeerd vrouwbeeld in film en leidt hiermee tot onmogelijke standaarden (naar zichzelf toe) bij de toeschouwer.
In het derde deel ga ik samen met Christopher Bell zijn Hermione Granger Saves the World: Essays on the Feminist Heroine of Hogwarts (2012) dieper in op het bronmateriaal om tot een uitgebreide analyse van de filmische Hermione Granger te komen. Het geheel van dit artikel zal dienen als antwoord op de vraag hoe Hermione Granger functioneert als cinematografisch personage, in welke opzichten ze verschilt met Hermione uit het boek, hoe ze functioneert als heldin en hoe ze uiteindelijk (niet meer) functioneert als feministe.
