Kunst: niet voor mijn kind Studie over de beeldvorming van niet-westerse allochtone ouders over kunstonderwijs

De weinige Marokkaanse en Turkse acteurs mogen in Vlaamse series vaak alleen de rol van een terrorist,
een slechterik of een schurk spelen. Als ze aan een casting meedoen voor een andere rol dan moeten zij zich meer
bewijzen bij de regisseur dan een Vlaamse acteur. Dit werkt demotiverend waardoor vele jonge acteurs afhaken en
kiezen voor een ander beroep. Bovendien werkt dit de vooroordelen die zij en hun ouders hebben over
kunstonderwijs enkel in de hand.

In dit onderzoek gaan we hierop dieper in. Tot voor kort kreeg de problematiek van het gebrek aan
participatie aan cultuuractiviteiten van allochtonen uitgebreide beleidsaandacht. Dit fenomeen verklaart men door
de sociale omgeving en leefstijl van bepaalde leeftijdsgroepen en de mate van cultuurparticipatie van de ouders en
hun opleidingsniveau. De vraag blijft echter welke perceptie de Turkse en Marokkaanse ouders en jongeren hebben
over het kunstonderwijs en aanverwanten. In het onderzoek gaan we ervan uit dat de primaire socialisatie een
invloed heeft in het vormen van een perceptie op kunstonderwijs waardoor de kans groot is dat zowel de ouders als
de jongeren een negatief beeld hebben. Dit is mogelijk te verklaren door een gebrek aan modelling. Om deze
hypothese te toetsen is in de eerste instantie een analyse gedaan van de kwantitatieve gegevens, gevolgd door een
analyse van de kwalitatieve gegevens. Hieruit blijkt dat jongeren en ouders hetzelfde negatieve beeld hebben over
KSO. Vanuit het kwalitatieve onderzoek kan dit verklaard worden doordat het KSO en het beroep van acteur niet
bekend zijn bij de ouders. Anderzijds kan vastgesteld worden dat men het geloof als reden gebruikt om te
verklaren waarom hun kinderen geen KSO mogen volgen. Iets waarmee de acteurs ook geconfronteerd worden. Als
zij op tv komen dan moeten zij ervoor zorgen dat zij geen scènes spelen die ontoelaatbaar zijn voor de ouders.
Verder stellen we ook vast dat het gebrek aan modelling zorgt dat zowel het KSO als de deelname aan
podiumkunsten ondervertegenwoordigd is onder de jongeren. Volgens de acteurs kan dit verklaard worden door
het feit dat Vlaamse mediawereld blank is waardoor ze de kans niet krijgen om zich te bewijzen. De rollen die ze
toebedeeld krijgen en die in de media getoond worden zijn stereotiepe versterkend. Een Marokkaanse of Turkse
acteur krijgt zelden de rol die hij verdient naar zijn capaciteit. Dit zorgt ervoor dat sommige acteurs het, na veel
moeite, opgeven. De verhalen dat de acteurs niet de rollen krijgen die ze verdienen doet de ronde bij andere
jongeren wat er voor zorgt dat zij toegeven aan de ouders en helemaal iets anders gaan studeren dan wat zij
zouden willen volgen. De ouders langs de andere kant zien geen Turk of Marokkaan op tv in tegenstelling tot
andere beroepen. Zij kennen wel artsen, advocaten,… maar geen acteurs.