Het KEERPUNT

Het KEERPUNT

Vanuit deconstructie ben ik een zoeken gestart naar waar stilstand transformeeert richting heropbouw; waar animatie tot stilstand komt en naderhand ‘herageert’. Om dit visueel te doorgronden heb ik getracht biologische processen waar te nemen in microorganismen via beeldmateriaal van o.a. pharmaceutica en het fotografisch observeren via time-lapse. Middels dit complexe thema ontstond, vanuit de destructie van een ‘eenvoudig’ dode eekhoorn; reconstructie. Hierbij ontrolde zich, een alleszins vreemd intrigerend spel van revival.

Vanuit deze basis van visueel krachtige ‘excarnatieanimatie’ ben ik, aangespoord door Edwin Carels, op zoek gegaan naar 5 kunstenaars die d.m.v. hun werk interessante kanalen aanboorden waarmee het keerpunt tussen deconstructie, stagnatie en reconstructie kon worden uitgediept. Anne-Mie Van Kerckhoven, Cai Guo Qiang, Joel-Peter Witkin, Gordon Matta-Clarq en Len Lye haalden de eindmeet en boden voor mij zeer dankbaar materiaal aan om tot een beter begrip te komen van wat er zich afspeelt tussen sedes en anima, dood en leven.

Deze kunstenaars zijn, naar mijn visie, in functie van dit project, op te delen in 3 groepen rondom keerpunt: destructie, stagnatie en reconstructie. Dit structureren boodt een werkbaar kader om de explosie aan vertakkingen bijna letterlijk in te snoeien en zo gericht vorm en visie te kunnen sculpteren uit dit vijfvoudig fascinerend werk.

Anne-Mie Van Kerckhoven haar tekeningen die op de rand van collaps balanceren tesamen met Cai Guo Qiang met zijn ‘buskruitwerk’ en communicatie via explosies naar een externe wereld vormden voor mij overduidelijk het eerste ‘destructiefront’. Joel-Peter Witkin met zijn perturbatieve stillevens, aan alle actie onttrokken, intrigeerden me. Hij werd als eenzaad in deel twee, stagnatie, ondergebracht. De sculpturen doorheen gebouwen, door middel van ‘cut outs’, verkrijgen een grote animatiewaarde in het werk van Gordon Matta-Clark. Deze ‘cuts fungeren als frames doorheen diverse verdiepingen. Tesamen met Matta-Clarks ‘krassen in de pellicule van het gebouw’, uit Len Lye zich door het zoeken naar beweging of anima, middels o.a. bekrassan van film, tekeningen en beeldhouwkunst. Dit duo staat naar mijn idee, voor reconstructie door hun drang de wereld in beweging te zetten waarbij Matta-Clark ruiïneuze gebouw doet herrijzen en Lye naar ‘anima’ speurt.

Len Lye’s verlichtende reconstructie wil u ik aanbieden als einde. Zijn werk met luchtig doorzettingsvermogen is tevens een dankbare afsluiter voor deze master.