Het ei

Een “ei” belicht langs al zijn “zijden”

geeft onvoorstelbare geheimen prijs.

Een ei ?

“Ei” – Eén van de kortste woorden, amper twee letters … verbluft ons met de grootste historische en hedendaagse waarheden.

Het is een materie van alle tijden. Het woord staat symbool voor begin van leven,

een mijlpaal in de ontwikkelingsleer.

Maar tevens is dit een product van elke dag,  wie “ei” zegt, zegt : “koek en gebak”.

Tussen deze twee virtuele werelden kunnen we een ganse waaier van mogelijkheden en kenmerken laten ontluiken.

Het is echter een onderwerp dat veel verder strekt dan zijn dagdagelijkse gebruik,          dit onderwerp uitdiepen biedt voor een kleuterleidster enorme perspectieven in de wereld van de kinderen.

 


“De dooier van mijn ei …”

Een eindwerk is iets waar je zelf moet achter staan, iets dat je wil promoten. Gewone thema’s als “De computer in de kleuterklas” of  “Kinderen met gedragsproblemen”, spraken me helemaal niet aan. Door mijn oog voor de natuur en het mysterie van het leven, vond ik dat een simpel ei wat meer aandacht verdiende in de kleuterklas dan enkel de verwijzing ernaar tussen de “Paaseieren” en de “waarneming van een kip”. Hoe meer ik me op eieren focuste, hoe meer waanzinnige details ik te weten kwam. Ik benaderde heel wat “weetjes” over eieren in het theoriegedeelte van mijn eindwerk. Voor mij was het dan ook een uitdaging, om dit deel in de praktijk te brengen. In de 3de kleuterklas werkte ik het belangstellingscentrum “Het ei …” uit, op een ervaringsgerichte manier.                            De voorbereidingen, leuke vondsten, activiteiten en reflecties bundelde ik in mijn praktijkdeel.

Het ei is een vernuftig product van de natuur, een technisch hoogstandje waarin  en waaruit langzaam nieuw leven groeit. In “Het ei …” kan je te weten komen hoe een ei tot stand komt en hoe het zachtjes in de wereld wordt gelegd. Ook de “leveranciers” komen uitgebreid aan bod en de eeuwige vraag “De kip of het ei ?” wordt wanhopig, nog maar eens gesteld …

Een kip sprak peinzend tot een ei :

Wie was er eerder : Ik of jij ?
De wijsbegeerte mag misschien

op deze vraag geen antwoord zien,

maar ik heb,

wat men ook mag zeggen,

nog nooit een ei een kip zien leggen.’

Naast de technische kant die uit de doeken wordt gedaan, verdwaal je in een sfeer van symboliek, religie, kunst en nostalgie, die als een waas over het ei geweven hangt. Je wordt binnengeleid in een museum waar het “eivol” staat; alweer een bevestiging dat sommige mensen geobsedeerd zijn door een simpel ei. Dit alles doet voor de lezer een ongekend    “ei-landschap” ontluiken…

Wie herinnert zich niet dat versje van een ei dat hij met gloeiende oren kwam voordragen …

Wie herinnert zich niet dat spel met een ei, waar hij weer eens de duimen moest leggen …

en wie wil niet nog eens dat sprookje beleven waar de wereld ontstond ?

Kindereieren

Voor de kinderen opent het ei een wereld van verbeelding en magie. Het geeft hen heel wat mogelijkheden tot expressie en vermaak terwijl ze spelenderwijs hun kennis vergroten. Je kan ze verwonderen via een voelspel over het grootste ei ter wereld; kinderen denken immers nog steeds dat dit ei gelegd wordt door een dikke koe of een immense olifant. Het was voor mij een uitdaging en een vraag, of ik “Het ei…” als zuiver thema in de kleuterklas kon brengen en dat is zelfs op een ervaringsgerichte methode uitstekend gelukt. Ik kon er alle leerdomeinen mee raken zowel op een creatieve, rustgevende, muzische en wetenschappelijke manier. Als knutselwerkje mochten de kinderen – naar aanleiding van het feit dat verschillende dieren, andere eieren leggen – zelf een ei produceren én leggen. Niemand in de klas kon dus twee dezelfde eieren hebben… Uit dit concept kwamen de  gekste dingen ! Een “Dieter-flapjes-ei” concurreerde met een vierkant “Anaïs-kleur-ei” … allen uniek en even mooi – zoals de kinderen zelf zijn. Zoiets bevestigde nogmaals dat kinderen zich zoveel meer kunnen uiten in ervaringsgerichte activiteiten dan in “stereotype Paaswerkjes”.

“Ei staat symbool voor leven,

het breukvlak voor scheiding door de dood.

’t Kan een troost zijn om te weten,

die breuk brengt ook nieuw leven voort.”

Moge het doornemen van dit ei-ndwerk een openbaring zijn waar gevoelens opwellen van verwondering en verbazing, respect en dankbaarheid om wat moeder natuur ons alle aardse wezens te bieden heeft.

Roselinde Kino