Design Game
Titel:
Design Game
Onderwerp:
Design Game gaat over een spel. Een spel dat wij architectuur noemen. Design Game verwijst naar een ‘synthetische architectuur’ die onderhevig is aan de ‘hybride ruimte’. De ontwerpuitdaging voor een architectuur in deze context is het ontwikkelen van ruimtelijke processen en stedelijke coderingen voor een wereld die op eenzelfde moment statisch is als in beweging, en zowel lokaal als globaal aanwezig is. Design Game is een evolutie, een visie, een techniek en tegelijkertijd realiteit.
De samenvatting:
De virtuele wereld en de reële wereld leven meer en meer naast elkaar. Maar hoe ver gaat deze gelijkenis op in de ontwerpwereld van de architect en de stedenbouw? De aanleiding tot deze ontwikkeling wordt vooraf gegaan door een stukje recente geschiedenis. Als gevolg van een aantal technologische revoluties is er een elektronische dimensie ontstaan die in architecturale ontwerptermen beschreven wordt als de ‘hybride ruimte’. Deze ruimte wordt doorkruist door elektronische infrastructuren en netwerken, en hier ontstaan alternatieve culturele en maatschappelijke domeinen, die vanuit een klassiek oogpunt vaak onzichtbaar zijn. Antoine Picon beweert bijvoorbeeld dat de stad meer en meer kenmerken weg heeft van de virtuele wereld van een game. “Elke coherentie is weg.” En zo beweert Picon, stadsmensen beginnen zich meer en meer als ‘gamers’ te gedragen. Op de conferenties ‘Game, Set & Match I en II,’ georganiseerd door onder ander Kas Oosterhuis, bekijkt men deze ontwikkeling vanuit het standpunt van de ontwerper. Tijdens het ontwerpproces wordt architectuur als het ware een ‘game’, ontworpen door de architect. Deze visie vormt het uitgangspunt van dit ‘script’. Design Game verwijst naar de computerscripts die stedenbouwkundige, architecten, ingenieurs en computerprogrammeurs samen opstellen om alzo een ‘synthetische architectuur’ te creëren die onderhevig is aan deze ‘hybride ruimte’. Zij ontwikkelen ruimtelijke processen en stedelijke coderingen voor een wereld die op eenzelfde moment statisch is als in beweging, en zowel lokaal als globaal aanwezig is. Computers zijn ontwikkeld door en geïnspireerde vanuit de fascinatie voor evolutionaire principes die men terugvind in de natuur. Deze principes worden beschreven volgens de logica van algoritmes. Een algoritme is namelijk een proces dat een probleem in een eindig aantal stappen beschrijft. Een architecturaal ontwerpproces kan in vele gevallen op dezelfde wijze worden gedefinieerd. Met dit gegeven hebben tal van vooruitstrevende planning en architectenbureaus onderzoeken en projecten uitgewerkt die ons een duidelijker beeld geven van deze evolutionaire ontwerpstrategieën. ONL (Rotterdam, Nederland) ontwikkelen computerscripts om hun visie te realiseren: een totaalconcept gekend en beschreven als file-to-factory. Space Syntax (Londen, Engeland) gebruikt computer gebaseerde modelleer technieken om steden en gebouwen in kaart te brengen. Doorheen de scriptie wordt duidelijk dat het ontwerp een veelzijdig proces is. Als dusdanig, zijn de ontwerpmethodes vaak ontwikkeld om specifieke kwesties binnenin een ontwerp te behandelen. Aan de hand van vijf projecten worden verschillende benaderingen tot een kwestie aan het licht gebracht. Doorheen de analyse van de projecten wordt alsmaar duidelijker dat deze benaderingen enige kennis vereisen van computerscripts. Maar moet de ontwerper de ‘taal’ van de computer beheersen zodat computerprogrammeurs de ontwerper zijn taak niet zal overnemen? En is het zo dat architectuur als het ware op weg is om een ‘game’ te worden dat gespeeld wordt door alle betrokken partijen. En niet alleen tijdens de ontwerpfase maar zal er ook een tijd komen waarin het ‘game’ werkelijk wordt gespeeld of beperkt deze benadering zich enkel tot een utopie?
