In het kader van mijn opleiding film aan het Sint-Lukas te Brussel, ging ik in deze thesis op zoek naar de beweegreden achter het maken van mijn film, die gaat over een oude vrouw die wegkwijnt in een rusthuis.
Jarenlang verborgen frustraties zijn aan de oppervlakte gekomen, en hebben zich in deze thesis geuit in een kritiek op de positie van ouderen in onze maatschappij. Om mijn standpunten aan te tonen heb ik er herinneringen aan mijn oma bij betrokken, gecombineerd met films en kunst die over dezelfde thematiek handelen. Dit alles is geschreven in de vorm van brieven aan mijn overleden oma.
De visuele vorm van de thesis, met schilderingen en poëzie, zijn een verwerking van mijn eigen herinneringen en emoties, gelinkt aan mijn oma.