In de literatuur wordt vaak geopperd dat online seksuele delinquenten beschouwd worden als een groep met aparte kenmerken, los van de kenmerken van hand-on seksuele delinquenten. Echter is onderzoek naar online seksuele delinquenten schaars. Daarbij is weinig geweten over de affectregulatie van online seksuele delinquenten en of zij gebaat zijn bij dezelfde emotieregulatietraining die vaak wordt gebruikt voor hands-on seksuele delinquenten.

Deze studie wil, door middel van vragenlijsten, onderzoeken of experiëntiële vermijding, problemen met affectregulatie en seks als coping, het plegen van hands-on en online seksuele misdrijven (mede) zou kunnen verklaren. Dit zou kunnen bijdragen aan het verbeteren van bestaande tertiaire preventieprogramma's voor online seksuele delinquenten in plaats van ze op dezelfde manier te behandelen als hands-on seksuele delinquenten.

In lijn met onze hypotheses zagen we dat het gebruik van experiëntiële emotieregulatie door emoties te erkennen, begrijpen en te uiten, de kans op het plegen van hands-on seksuele delicten significant verlaagt. Aan de andere kant lijkt het onderdrukken van emoties de kans op hands-on seksuele misdrijven juist te vergroten. Dit impliceert dat inzetten op adaptieve emotieregulatievaardigheden binnen de behandeling van hands-on seksuele delinquenten essentieel is.

Jonge kinderen kennen nog weinig schaamte en stellen regelmatig openlijk seksueel gedrag. Ze wrijven met hun handen over hun geslachtsdelen omdat ze merken dat dat fijn is en gaan bij elkaar op onderzoek. Sommige kinderen ontdekken hoe ze kunnen masturberen. Die lichamelijkheid is deel van de seksuele ontwikkeling, maar voor ouders vaak even schrikken. Het gedrag zorgt voor ongemakkelijkheid en roept veel vragen op. Hasse Forceville deed onderzoek naar de ervaringen van acht moeders van kleuters tussen drie en zes jaar.

Gecombineerd kwantitatief en kwalitatief onderzoek naar gendergelijkheid en de ervaringen van vrouwelijke senior managers in de Belgische financiële sector.

De scriptie omvat een kwalitatief onderzoek naar de kenmerken van hands-on seksueel kindermisbruik bij tien mannelijke slachtoffers en de impact ervan op hun welzijn.

In mijn masterproef onderzocht ik of het door de wetgever geproclameerde principe van de seksuele autonomie als basis voor de hervorming van het seksueel strafrecht ook als dusdanig neerslag vindt in de concreet ingevoerde wetteksten. Het onderzoek toont aan dat dit toch enige nuance verdient.

De scriptie bevat een informatieve bundel voor hulpverleners over adolescenten met autisme en seksualiteit.
Het weergeeft de mogelijke gevolgen bij een gebrek aan seksuele kennis.
Tot slotte toont het een prototype die dit probleem aanpakt.

Verschillende onderzoekers hebben gewezen op de mogelijkheden die virtuele kinderpornografie kan bieden in de hulpverlening. Deze hypothese is onlosmakelijk verbonden met het debat omtrent de invloed van kinderpornografie op seksueel kindermisbruik, dat al vele jaren aan de gang is. Tot nu toe is er geen sluitend bewijs gevonden. Het doel van dit onderzoek is om de mening van pedofielen zelf over virtuele kinderpornografie en de relatie met seksueel kindermisbruik in kaart te brengen. Dit onderzoek werd gevoerd vanuit het perspectief dat pedofielen die leiden onder hun pedofiele gevoelens professionele hulp verdienen. De resultaten zijn verkregen door kwalitatieve interviews met pedofielen enerzijds en een klinisch psychotherapeut anderzijds. De pedofielen werden anoniem bevraagd via een online chatforum. Uit dit onderzoek blijkt dat de meeste pedofielen positief staan ​​tegenover virtuele kinderpornografie en de mogelijkheden ervan voor bepaalde groepen. Daarnaast denken zij dat virtuele kinderpornografie de meeste pedofielen niet zal aanzetten tot seksueel misbruik van kinderen. Het is heel belangrijk om te vermelden dat ze alleen potentieel zien voor een zeer specifieke doelgroep van pedofielen. De resultaten van dit onderzoek zijn niet representatief voor de gehele populatie. Nader onderzoek naar welke doelgroepen en situaties geschikt zouden zijn voor het gebruik van virtuele kinderpornografie, en vooral welke niet, is aanbevolen.

Uw leven staat online. Tenminste, dat is wat vandaag het geval is bij de meeste kinderen. Ouders zijn vaak de schuldigen die in de plaats van hun kinderen beslissen hoe hun digitale identiteit er zal uitzien. Mag dat wel?

Onderzoek naar de seksuele gezondheid in de gevangenis negeert vaak andere aspecten dan seksuele dwang en deprivatie. In deze studie proberen we de seksualiteitsbeleving en seksuele activiteit van gedetineerden in België in kaart te brengen, net als factoren die samenhangen met het seksuele welzijn en tevredenheid tijdens detentie.

Eind mei 2017 wordt de Vlaamse Judofederatie (VJF) bedolven onder getuigenissen over seksueel misbruik in het judo. Het beleid van de federatie schiet duidelijk te kort. Een jaar later slaagt de er wel in om krachtig op te treden tegen seksueel misbruik. Een overzicht van wat waar fout liep, een bundeling van de getuigenissen en een analyse van het beleid een jaar na de getuigenissen.

In de media duiken reeds decennia lang aantijgingen op van seksuele uitbuiting en misbruik in hoofde van VN blauwhelmen. Hoewel dergelijke praktijken niet door de beugel kunnen, stoot de berechting van vredeshandhavers op enkele moeilijkheden die berechting verhindert. In mijn onderzoek komen deze hinderpalen aan bod, evenals de hervormingen die hierop een antwoord bieden.

Deze scriptie gaat over tocofobie (angst om te bevallen). Er wordt dieper ingegaan op de betekenis van het begrip en zijn oorzaken en symptomen. De complicaties van angst om te bevallen worden in beeld gebracht, alsook hoe hiermee zou moeten omgegaan worden. De vroedvrouw speelt hierbij een belangrijke rol, en deze rol wordt verduidelijkt in de studie.

Het onderzoek naar nieuwe samenwerkingsvormen tussen een gespecialiseerde burgerlijke organisatie, met name Child Focus, en de gerechtelijke en politionele autoriteiten in de strijd tegen online beelden van kindermisbruik.

Deze thesis onderzoekt de stigmatisering van (ex-)partners van extrafamiliale pedoseksuelen, namelijk diegenen die kinderen misbruiken buiten het gezin.

Deze masterproef bestudeert in welke mate muziek kan worden gebruikt om jongeren die op straat leven aan te zetten een leven uit te bouwen weg van de straat.

Medicatie die het libido van zedendelinquenten afremt, wordt vaak beschouwd als hét middel om verdere slachtoffers te voorkomen. Maar wat doet dit soort medicatie eigenlijk met de zedendelinquent? Welke fysieke, psychologische en seksuele gevolgen ervaren deze mensen? Hoe beschrijven ze de impact ervan op hun leven? Deze scriptie werpt een eerste blik op de ervaringen met libidoremmende medicatie vanuit het perspectief van mensen met de diagnose pedofilie.

In deze bachelorproef wordt een brochure ontworpen voor adolescente verkrachtingsslachtoffers waarvan op basis van wetenschappelijk vooronderzoek kan worden verwacht dat deze het herstel van jongeren na een eenmalige verkrachting stimuleert. Dergelijke informatie op maat van adolescenten bleek tot op heden immers te ontbreken, terwijl zij bijzonder kwetsbaar zijn voor secundaire victimisatie en de ontwikkeling van psychische klachten na verkrachting.

De scriptie is een beschrijvend onderzoek naar de rol van niet-gouvernementele organisaties in de strijd tegen de straffeloosheid van feminicide gepleegd tijdens de Guatemalteekse burgeroorlog, gedurende de periode van 1960 tot 1996.

De scriptie betreft Europees onderzoek dat duidt dat met seksuele vorming het aantal abortussen, SOA's, ed. te verminderen is. De internationale tekortkomingen betreffende RSV zijn echter talrijk, zo blijkt.

Naar aanleiding van een lange onderzoekstraditie, alsook een recent onderzoek (Cantor & Fisher, 2015) uit de VS, kan worden geschat dat 1/4 van de vrouwelijke studenten slachtoffer wordt van seksueel geweld tijdens hun hogere studies. Het merendeel van deze onderzoeken duiden alcoholconsumptie bij studenten aan als de grootste risicofactor. Er is, voor wat Europese studenten betreft, echter bijna niets geweten over de link tussen alcohol enerzijds en grensoverschrijdend seksueel gedrag anderzijds. Het doel van deze masterproef is om na te gaan of dit fenomeen in Europa extra aandacht verdient of dat het hier wellicht gaat om een disproportionele, puriteinse angst van de Amerikanen.

Seksueel geweld in oorlogstijd komt op grote schaal voor. Toch worden daders daarvoor zelden gestraft. Hoe komt dat? Zijn vrouwen wettelijk voldoende beschermd tegen seksueel geweld? En kan die bescherming voldoende afgedwongen worden?

Het is een informatief en preventief spel om pubermeisjes (14-18 jaar) te sensibiliseren rond (seksueel) grensoverschrijdend gedrag op sociale media.

 Personen met een beperking: wat maakt een slachtoffer ook dader van seksueel misbruik?  “Ik besef nu dat het niet mijn fout is dat ik als kind misbruikt werd. En dat het dus ook niet de fout is van mijn slachtoffer dat ik haar misbruikt heb.”- participant uit het onderzoek van Ricci en Clayton (2008).Seksualiteit is vandaag de dag een aantrekkelijk en veelbesproken thema. De taboesfeer errond is reeds verlaten, maar het betrekken op personen met een verstandelijke beperking is een onderwerp dat nog vaak ontkent of genegeerd wordt.

Voelt een man zich goed in zijn vel tussen alleen maar vrouwen? Vrouwen houden graag een koffieklets op het werk, bespreken de laatste modetrends en maken zich samen zorgen over hun kinderen. Allemaal heel gezellig maar voelt een mannelijke collega zich hierdoor uitgesloten? Mannen daarentegen praten graag over sport en halen weleens een grap uit met elkaar. Heeft een vrouwelijke collega daardoor gevoel dat ze niet geaccepteerd wordt?Uit een onderzoek van het Wetenschappelijk Instituut Volksgezondheid1 uit 2008 blijkt dat één op vier Belgen een slechte mentale gezondheid heeft.

Help! Mijn kind wil op Facebook.Ouders preventief ondersteunen wanneer kinderen, jonger dan 13 jaar willen deelnemen aan sociale media.Het mag niet, maar het gebeurt wel! 35% van de Vlaamse 9-12 jarigen heeft een profiel op sociaal netwerk Facebook. Hoezo mag dat niet? Zegt wie? Is dat een probleem als ze dat toch doen? En weten die ouders dat wel? Moeten we ouders waarschuwen, geruststellen of ondersteunen? En op welke manier kunnen professionals dat dan best doen?