Deze masterproef nam de lezer mee op een reis aan veelheid. Deze masterproef leert dat architectuur meer is dan een heldere lijn van a naar b, van concept naar ontwerp, van schetsboek naar gebouw. De natuurlijke vorm van architectuur is nu eenmaal absoluut ‘relatief’, en men moet blijven streven naar originele manieren in het omgaan met, het ontwerpen van, en het denken over architectuur.

Deze scriptie 'Architectural Intelligence' bestaat uit vier hoofdonderdelen, namelijk 'Pattern(languages)', 'Parametricism', 'Artificial Intelligence' en ten slotte een casestudy van mijn eigen Masterproject waarin geëxperimenteerd wordt hiermee. De belangrijkste onderzoeksvraag die in de verschillende thema's aan bod komt is: Op welke manieren kunnen systematische aanpakken, zoals patronen(talen), parametrische ontwerpmethoden of artificiële intelligentie, met (of zonder) het gebruik van technologie, de architect ondersteunen tijdens het ontwerpproces?

Een intuïtieve vertaalslag van de spanningsvelden en bredere thema’s, afleesbaar binnen een gezin, via een proces van affecting. Het proces waarbij een object overgaat tot een emotioneel gelaagde identiteit, die een connectie aangaat met zowel de lezer, als de rest van de ruimtelijke constellatie.

Toen ik afstudeerde als interieurarchitect mocht ik de Prijs voor Vormgeving van de provincie Limburg in ontvangst nemen. Ik kreeg daarvoor een geldsom die ik moest gebruiken om een nieuw ontwerp te bedenken en uit te voeren dat tentoongesteld zou worden in Z33, het kunstencentrum van Hasselt. Als begeleider mocht ik zelf op zoek gaan naar een peter of meter. Ik koos voor Kaat Tilley als grote fan van haar collecties. Het moment dat ik haar daarvoor opbelde viel middenin de voorbereidingen voor haar show van winter 2000.