“Art has nothing to do with the stern preoccupations of the economist. The artist’s values – his splendid and often splenetic insistence on supremacy of aesthetic goals – are subversive of the straightforward materialist concerns of the economist. He makes the economist feel dull, routine, philistine and also sadly unappreciated for his earthy concern… Not only do the two seldom meet, but the regret in each is evidently negligible.” (Galbraith, 1963, p. 53)Een spel van subsidiesKunst heeft in de ogen van velen niets te maken met economie.

 
Nols Chloë
Beeld je in. Je bent een jonge popmuzikant met een enorme drang om van je passie je beroep te maken. Je staat al met één been in het professionele veld, maar hoe meer je je in dat veld begeeft, hoe meer het op een ondoordringbaar landschap gaat lijken. Er hebben zich immers zware aardbevingen voorgedaan, waardoor het landschap grondig veranderde en opnieuw in kaart moet worden gebracht. Je komt tal van avonturiers tegen, die allemaal zoeken naar schaarse overlevingsmiddelen om hun doel te bereiken.