Niet al wie zoet is krijgt Europees lekkers
 
Oekraïne, winter 2004. Misschien herinnert u het zich nog wel: oranje gekleurde beelden van duizenden betogende burgers, woedend na corrupte verkiezingen. Deze Westers gezinde oppositie dwingt een regime op de knieën: de Oranje Revolutie is een feit. En de Europese Unie juicht. Maar wat blijft er vier jaar later over van deze nieuwe democratische hoop?
 
Terughoudendheid is vandaag het Europese codewoord. In reactie op de Oranje Revolutie was dat niet anders.

Westers zaad kiemt niet in Russische achtertuin
 
 
De pogingen van westerse internationale organisaties om de West-Europese democratie te verspreiden naar de Kaukasus kregen het voorbije jaar aanzienlijke klappen in Georgië en Armenië. Dit westerse falen is te wijten aan de grote culturele verschillen tussen de ingevoerde ‘democratie’ en de lokale gewoontes. Daarnaast speelt ook Rusland een grote rol en staat de samenwerking tussen de verschillende organisaties niet op punt.