Het doel van deze thesis was een algemeen beeld te scheppen over het belang van creativiteit binnen de psychische gezondheidszorg. Een literatuurstudie en veel gesprekken met allerhande mensen met veel kennis binnen hun vakgebied, vormen de basis voor mijn thesis.

Deze masterscriptie geeft antwoord op volgende hypothese: 'Geloven in de realiteit van een mogelijke onwerkelijke ervaring (in het verleden) is op zichzelf geen pathologie'. Er is iets fundamenteel mis met de samenleving die gebrand is op symptoombestrijding in plaats van de individuele (zorg)behoeften van patiënten. Sensibilisering van de samenleving, normvervaging van begrippen zoals normaliteit en abnormaliteit en de erkenning van wanen als reële ervaring zouden de levenskwaliteit van het individu drastisch kunnen verbeteren. Filosofisch debat is onmisbaar in het humaniseren van de geestelijke gezondheidszorg.