Enrique Lihn is een van de meest opmerkelijke Chileense schrijvers uit de tweede helft van de 20e eeuw. In deze scriptie probeer ik de reductionistische kijk op het beeld van Enrique Lihn als auteur te actualiseren door zijn essays te bestuderen. Zo krijgt de lezer toegang tot een gedetailleerd overzicht van het kritische denken en de politieke positie die Lihn inneemt in een complexe context voor het Amerikaanse continent. Het corpus van mijn onderzoek omvat teksten die zijn geproduceerd in een periode van meer dan twintig jaar, van 1964 tot 1986. Deze periode wordt bepaald door de gevolgen van de Cubaanse Revolutie, de Koude Oorlog en de komst van de dictatuur van Augusto Pinochet in Chili.

Deze masterproef onderzoekt hoe vertelstrategieën de lezer zodanig manipuleren dat die een personage als onsympathiek interpreteert.

In hedendaagse Engelstalige literatuur geschreven door vrouwen is er een toevloed van complexe, “onsympathieke” vrouwelijke protagonisten. Dit geeft aanleiding tot twee discoursen: één over het genre dat deze romans tot stand hebben gebracht, namelijk “millennial fiction”, en een ander over het feministische gedachtegoed dat zij weergeven, het zogenaamde dissociative feminism. In deze discoursen wordt beweerd dat de hoofdpersonages onverantwoord passief zijn, wat schade brengt aan de feministische beweging. Deze thesis onderzoekt deze discoursen en toont door middel van de analyse van vier hedendaagse romans – Sally Rooney’s Conversations with Friends (2017), Ottessa Moshfegh’s My Year of Rest and Relaxation (2018), Eliza Clark’s Boy Parts (2020), en Lisa Taddeo’s Animal (2021) – aan dat de hoofdpersonages wel degelijk redenen hebben voor hun nihilistische houding en niet passief zijn, maar handelen met agency. Bovendien bevatten de romans een feministisch perspectief aangezien ze normatieve vrouwelijkheid uitdagen, de vrouwelijke ervaring belichten, en taboeonderwerpen over vrouwelijkheid aansnijden.

De experimentele taal “Rotten Engels” die Ken Saro-Wiwa creëert in zijn veelgeprezen anti-oorlogsroman 'Sozaboy' is een bijzonder effectief middel om het trauma van oorlog en de ecologische impact van oorlog weer te geven.

Diversiteit is een belangrijk onderdeel van hedendaags onderwijs. Deze scriptie bespreekt de mogelijkheid om literatuur binnen de Engelse taalles te gebruiken om begrip aan te moedigen voor mensen met beperkingen.

Dit is een literatuurwetenschappelijke scriptie over het Boeddhstisch, affectief en ecologisch denken in twee hedendaagse Amerikaanse romans. Als resultaat stelde ik vast dat deze twee romans die op het alledaags leven in het Anthropoceen focussen de verbondenheid tussen de verschillende levenssoorten vaak centraal stellen. Hieruit volgt dat zij onze geschiedenis anders bekijken en uit die verbondenheid ook hoop putten voor onze toekomst en een denkkader vinden om te leren omgaan met hun eigen angsten en zorgen over een klimaatveranderde toekomst.

Deze thesis analyseert de manier waarop het veiligheidsdiscours in duikbootromans verbeeld wordt. Daarbij wordt enerzijds gekeken naar hoe de bekendste roman uit het genre als metaforische spiegel van een onveilige maatschappij geldt. Anderzijds wordt onderzocht hoe hedendaagse duikbootromans resoneren met de door Zygmunt Bauman beschreven veiligheidsparadox.

Het figuur van Hendrik Conscience en het leven van Vlamingen in de negentiende eeuw op basis van het Italiaanse boek Vita domestica dei fiamminghi descritta in tre racconti da Enrico Conscience van de Italiaanse letterkundige Tommaso Gar.

Deze thesis heeft het werk van de experimentele auteur Kathy Acker als onderwerp. Meer specifiek wordt er bekeken op welke manier gender en seksualiteit beleefd worden in de stad in haar teksten.

In deze scriptie worden twee vrouwelijke auteurs, Mary Wollstonecraft en Germaine de Staël, met elkaar vergeleken tegen de achtergrond van de Franse Revolutie. Deze thesis heeft onderzoek gedaan naar de verschillende manieren waarop Staël en Wollstonecraft de Franse Revolutie voorstelden in hun werk om hun feministische opvattingen kracht bij te zetten. Daarnaast werd ook onderzocht op welke manier deze vrouwelijke auteurs zichzelf voorstelden in hun werk om hun lezers te overtuigen van de noodzaak van een grotere gelijkheid tussen man en vrouw.

Deze masterproef presenteert een narratologische analyse van de Middelnederlandse Arturroman Die Riddere metter Mouwen vanuit het fictional minds perspectief (Alan Palmer, 2004).

Alvorens tot de uitwerking van lesmateriaal te komen, onderzochten we hoe Nederlandstalige migrantenliteratuur al dan niet werd geïntegreerd in de huidige methodes Nederlands voor de tweede graad aso. Daar ontdekten we heel wat hiaten. Om deze hiaten op te vullen, ontwikkelden we NEMI, een kant-en-klaar lessenpakket dat bestaat uit zes modules, om in te spelen op de vernieuwde eindtermen waarbij cultureel bewustzijn een streefdoel wordt binnen elk vak. NEMI staat dan ook voor Nederlandstalige migrantenliteratuur, literatuur geschreven door geïmmigreerde auteurs in het Nederlands. Vaak verwerven de schrijvers enkele autobiografische elementen in hun verhalen, zoals bij de romans van Kader Abdolah, Murat Isik ... Ook de poëzie van Radna Fabias of Barney Agerbeek kan tot migrantenliteratuur worden gerekend. Aan de hand van deze literatuur pogen we cultureel bewustzijn te stimuleren, waarbij we toespitsten op onderwerpen die vaak uit de weg worden gegan, denkend aan racisme, vooroordelen, integratie ... Zo hopen we via onderwijs de deur naar een interculturele maatschappij reeds op een kier te kunnen zetten.

In "The Tidal Zone" van Sarah Moss en "The Bradshaw Variations" van Rachel Cusk wordt de traditionele rollenverdeling omgedraaid: de vrouw gaat werken, terwijl de man voor het huishouden en de kinderen zorgt. Hoe wordt hiermee omgegaan?

Pseudovertaling, dat gewoonlijk wordt gedefinieerd als een tekst die valselijk wordt gepresenteerd als een vertaling uit een andere taal door zijn auteur en die daarbij de identiteit van vertaler aanneemt, plaatst met deze mystificatie niet alleen onderzoekers maar ook vertalers die met dit type tekst wordt geconfronteerd voor belangrijke uitdagingen. Nadat we de aan pseudovertaling gelieerde elementen hebben geïdentificeerd in de detectiveroman 'Elles se rendent pas compte' van Boris Vian, die vertaalproblemen op lexicaal en macrotekstueel nuveau kunnen opleveren in de narratieve tekst en paratekst, stellen we vervolgens vertaalstrategieën voor die tot doel hebben om de misleidende effecten te reproduceren zoals de auteur van deze pseudovertaling ze oorspronkelijk voor ogen had. Deze strategieën kunnen de toekomstige taak van vertalers vergemakkelijken die in de toekomst met dit soort teksten te maken krijgen.

In deze thesis onderzoek ik de voorlaatste roman van Britse schrijfster Mary Shelley en diens onderliggende kritiek op negentiende eeuwse genderrollen en -relaties, en de maatschappelijke positie van de vrouw.

De thesis onderzoekt representaties van helden in de spionageromans van John Buchan geschreven tijdens de Eerste Wereldoorlog. Het doel is om de romantische ideologie eronder bloot te leggen en te onderzoeken hoe die de barre oorlog overleefde.

In deze scriptie wordt onderzocht hoe de stedelijke ruimte wordt weergegeven in de Italo-Somalische migrantenliteratuur, met behulp van het 'geocriticism' zoals beschreven door Robert Tally. De kritische blik van de personages op het stedelijke landschap in Italië wordt geanalyseerd en er wordt nagegaan welke persoonlijke betekenis ze geven aan hun traject en aan de ruimtelijke dimensie.

De scriptie onderzoekt de voorstelling van vleesconsumptie en vegetarisme in de hedendaagse Franse literatuur (aangevuld met voorbeelden uit de Engelstalige literatuur.

Deze scriptie analyseert twee novelles van de Nederlandse auteur Hafid Bouazza vanuit de thematiek van lichamelijkheid.

Deze scriptie bespreekt experimentele strategieën in hedendaagse Ierse fictie en meer bepaald in drie romans van Sara Baume, Eimear McBride en Claire-Louise Bennett. Het analyseert in hoeverre de auteurs modernistische, postmodernistische dan wel hedendaagse technieken aanwenden en voor welke doeleinden ze de literaire experimenten inzetten.

Algemeen (secundaire literatuur) wordt er gekeken naar het nationalistisch gebruik van Caesars 'De Bello Gallico'. De eigen bijdrage ligt in het zoeken naar sporen van dergelijke patriottische opeisingen van de antieke verhaalstof bij humanistische en vroegmoderne commentatoren (primair bronnenmateriaal).

In deze masterproef werd een onderzoek verricht naar de aanwezigheid van intermediale verwijzingen naar muziek, tekst en beeld in 'Als op de eerste dag' (2001) en 'Oorlog en terpentijn' (2013) van Stefan Hertmans. Door de gekozen romans in een multidimensionale kunst- en cultuurhistorische context in te bedden, trachtte Sofia De Geest tot een beter inzicht te komen in Hertmans’ poëticaal universum. De intermediale studie was het eerste onderzoek in zijn soort binnen het oeuvre van de auteur.

In deze scriptie worden enkele passages uit de Duitse debuutroman 'Hool' van Philipp Winkler naar het Nederlands vertaald. Daarbij wordt vooral aandacht besteed aan het specifieke taalgebruik, zoals jongerentaal, spreektaal en regionale taal.

Deze scriptie exploreert de mythevorming van Adamastor en zijn racistische achtergrond. Daarna wordt onderzocht hoe Zuid-Afrikaanse auteurs deze figuur heroveren en opnieuw introduceren in de literatuur van de twintigste en eenentwintigste eeuw. De hoofdvraag is of deze figuur hierdoor een veranderende ideologische invulling krijgt.

Aan de hand van twee literaire auteurs verkent deze scriptie de soms poreuze grens tussen fictionele en wetenschappelijke teksten over de geschiedenis van Afrika.