Scriptiebank overzicht

De Kunst van het meningsverschil“Het lijkt mij wel duidelijk dat er op Cultuur nog serieus bespaard kan worden.

Je bent beroemd en je bent arm: acteur zijn in VlaanderenHet zijn economisch onzekere tijden. Desondanks lijkt de Vlaamse fictie en met uitbreiding de Vlaamse entertainmentindustrie sterk in opgang te zijn. Acteurs zijn het gezicht van de Vlaamse entertainmentindustrie. Genieten acteurs dan van een meer welvarende levensstandaard? Of zitten de meeste acteurs er al niet sowieso warmpjes bij?

De weinige Marokkaanse en Turkse acteurs mogen in Vlaamse series vaak alleen de rol van een terrorist,een slechterik of een schurk spelen. Als ze aan een casting meedoen voor een andere rol dan moeten zij zich meerbewijzen bij de regisseur dan een Vlaamse acteur. Dit werkt demotiverend waardoor vele jonge acteurs afhaken enkiezen voor een ander beroep. Bovendien werkt dit de vooroordelen die zij en hun ouders hebben overkunstonderwijs enkel in de hand.In dit onderzoek gaan we hierop dieper in.

Light Emitting Plasma (LEP TM) is een vrij recente lichttechnologie, ontwikkeld in de jaren 90. Het werkingsprincipe van LEP is gebaseerd op inductie. Oorspronkelijk is deze scriptie geschreven met het oog op gebruik van LEP in theater.

Dit ben ik, mezelfMoeten wij op de computer steeds  met dezelfde lettertypes werken, die  niet van ons zijn, die niets met onszelf te maken hebben en tamelijk onpersoonlijk zijn? De technologie laat tegenwoordig vele malen meer toe...Inleiding   De hedendaagse maatschappij wordt enorm beïnvloed door nieuwe media zoals computers en gsm’s, en communicatie verloopt steeds meer met behulp van deze technologieën. Eén van de gevolgen hiervan is dat het handschrift meer en meer naar de achtergrond verdrongen wordt.

Een competentieprofiel voor de professionele romanschrijver“Het is hetzelfde als het proberen vastpakken van water hé”(Koen Van Bockstal)Bestaat de ideale auteur? Kan een kwalitatieve schrijver in een reeks van vaardigheden beschreven worden? Kunnen uitgevers überhaupt een beeld schetsen van het soort schrijver dat zij zoeken? En stemmen de verschillende visies hierop met elkaar overeen? Deze vragen vormden het uitgangspunt van een onderzoek naar een competentieprofiel voor de professionele romanschrijver.

Gaan boten binnenkort vliegen op zonne-energie?Neen, zover zijn we nog niet. Maar 2 masterstudenten industrieel ingenieur Elektromechanica van de Karel de Grote Hogeschool hebben een jaar lang gezocht naar een manier om een boot te doen vliegen over het water. Ze hebben de link gelegd tussen vliegtuigen en de zuinige boten van de toekomst. Hun doel is het om een boot enkel aangedreven door de kracht van de zon te doen vliegen over het water op de wereldbeker. Dit onderzoek kaderde in het UAntwerp solar boat project.

Humor: achter tien mannen staat één nog sterkere vrouwVlaanderen is de laatste jaren overspoeld door cabaret- en comedytalent. Wie kent Alex Agnew, Gunter Lamoot en Philippe Geubels, de ‘leading men’ van de Vlaamse comedy, niet? Ja, mannen, allemaal mannen, maar waar zijn de vrouwen naar toe? Els De Schepper is hét toonaangevende voorbeeld in Vlaanderen van de succesvolle cabaretière. Ze staat reeds twintig jaar op het podium, alleen. Ze is een unicum in een wereld die geregeerd en geregisseerd wordt door mannen.

Alors on danse – de vluchtigheid van dans Het muzieknummer “Alors on danse” van Stromae uit 2009 zal je nog erg bekend in de oren klinken en zal je waarschijnlijk nog kunnen meezingen. Maar kan je je de laatste danssolo uit het televisieprogramma So You Think You Can Dance 2011 nog voor de geest halen, laat staan mee- of nadoen? Dit is niet enkel voor jou maar ook voor professioneel geschoolde dansers allesbehalve vanzelfsprekend. Theaterwetenschapster Karen Schilders (Ugent) vroeg zich af wat dit betekent voor de toekomst van moderne dans.

“Ik wil alles weten over België, waarom niet?”- Onderzoek naar het mediagedrag van anderstaligen in VlaanderenKranten lezen, televisiekijken, tijdschriften doorbladeren: allemaal dagdagelijkse bezigheden in het leven van de Vlaming. Maar die evidenties verdwijnen in een wip en een zucht wanneer Nederlands niet je moedertaal is. Ontspanning wordt dan al snel inspanning, en geef toe: zou jij het dan volhouden? Een studente Journalistiek aan de HUBrussel onderzocht het mediagebruik van allochtonen in Vlaanderen, ontdekte nieuwigheden en verbrijzelde clichés.

 Schreeuwende metalheads bijten nietWaar denk jij aan als men je vraagt een typische metalfan te beschrijven? Lange, wilde haren, zwarte kledij met duistere bandnamen, onverstaanbaar geschreeuw boven luide, agressieve gitaarlijnen? Je ziet misschien een kolkende mensenmassa bij een podium voor je, waarbij het lijkt alsof iedereen met elkaar aan het vechten is. Op de laatste editie van Maanrock te Mechelen legde de politie nog het optreden van Diablo Blvd. stil. De politie was van mening dat het er tijdens het optreden van de metalgroep van comedian Alex Agnew te ruig aan toe ging.

De belevenisbibliotheek: feit of fictie?Waarom ga je naar de bibliotheek? Om boeken uit te lenen, uiteraard, maar ook om op het internet te surfen, te studeren, af te spreken met vrienden en kennissen, te luisteren naar een auteurslezing of deel te nemen aan andere activiteiten. Het boekenhuis verandert immers steeds meer in een ontmoetingsplaats waar van alles te beleven valt. Om in te spelen op deze trend schakelde de openbare bibliotheek Tweebronnen in Leuven om naar een nieuw concept: de belevenisbibliotheek.

Facebook: big business in de jaren 70  Facebook is in zijn essentie niet nieuw, de basisfunctie is: mensen laten netwerken. Wat het onderscheidt van de rest is: mensen in contact brengen die elkaar kennen. Laat dit nu het principe zijn van de keiretsu, simpelweg een facebook van Japanse ondernemingen die in informeel contact met elkaar opereren. Hun start op het internationaal podium kennen ze in de jaren 70, toen ze de rijzende sterren waren onder de noemer kaisha: de grote Japanse ondernemingen.  In plaats van administratieve rompslomp, was een woord genoeg als garantie.

  Het relaas van de collectieve(n) revolutie Wat krijg je als je een stel creatieve, autonome, zelfzekere kunstenaars naast elkaar op een podium plaatst? Chaos, onenigheid, een clash van stijlen? Tientallen succesvolle theatercollectieven bewijzen het tegendeel. De collectieve manier van werken ontstond eind jaren zestig in de uithoeken van het Vlaamse theaterlandschap. Veertig jaar en vele verwezenlijkingen later is deze werkvorm van de periferie naar hartje centrum verhuisd. Een tocht die niet zonder slag of stoot verliep...

 Van rebel tot modelIn mijn onderzoek ga ik na wat er kenmerkend is voor werken die door artiesten op oudere leeftijd worden gemaakt. De focus ligt op de zogenaamde maturiteitswerken van podiumkunstenaars die aanvankelijk werden aanzien als rebel, maar zich doorheen de jaren hebben opgewerkt tot rolmodellen binnen hun sector. Ik koos voor drie artiesten uit complementaire subdisciplines van de podiumsector: een choreografe, een theatermaker en een toneelschrijver. De Duitse choreografe Pina Bausch ontwikkelde het Tanztheater, een mengvorm van dans en theater.

 Dartele dandy, where you gonna go now?Het woord “dandy” kan verschillende beelden oproepen: de ene zal denken aan een verwijfd figuur die in de Londense straten rondhuppelt, de andere zal het associëren met het lied van The Kinks of met literaire figuren zoals Charles Baudelaire. Hoe dan ook, deze beelden zullen steevast een constante hebben, namelijk dat de dandy een stijlvol iemand is die veel aandacht besteedt aan zijn uiterlijk en graag opschept met zijn intellectuele kennis.

 “... We hebben ongelofelijke haast!”We voelen tegenwoordig een steeds grotere tijdsdruk, het lijkt alsof we steeds minder vrije tijd hebben. Toch is dit maar valse schijn, want in vergelijking met de jaren tachtig en negentig hebben we nog steeds evenveel uren vrije tijd. Door de toegenomen tijdsdruk zijn we wel meer geneigd onze tijd planmatig in te richten. Er wordt steeds vaker gebruik gemaakt van speciaal voor de vrije tijd ingerichte arrangementen om een unieke belevenis te ervaren.

De poëzie van de ruimteAls je aan theater denkt, komen vast en zeker de beelden van die verschrikkelijk saaie voorstelling die je voor school moest zien naar boven. Waarom zou je naar een theaterstuk gaan kijken terwijl je de nieuwste films in de cinema kan bijwonen? Of je net de nieuwste cd van je lievelingsband gekocht hebt? Misschien had je lerares een te moeilijk stuk uitgekozen. Misschien hadden de acteurs een slechte dag. Of misschien was het net omdat je net zoals in de klas naar iemand moet luisteren die voor je staat te spreken.

 Business as unusual: De mogelijkheden en uitdagingen van cultureel ondernemerschap bij gesubsidieerde theatergezelschappen in Vlaanderen Cultureel ondernemerschap is een ‘hot issue’. Er worden fora rond georganiseerd, deskundigen benadrukken het belang ervan en de aandacht voor cultuurmanagement en culturele economie is één van de strategische doelstellingen van Minister Schauvliege . Maar wat houdt dit cultureel ondernemerschap juist in? Zijn er mogelijkheden voor de gesubsidieerde kunstensector?

 
Lady Gaga, Natascha Kampusch en Jezus Christus: een heilige drievuldigheid?
René Girard over idoolcultus, slachtoffercultuur en vergoddelijking.
Een onbekende Bulgaar haalde deze zomer het wereldnieuws: hij wou op Lady Gaga gelijken en liet zich daarom tot vrouw ombouwen. Zo werkt Lady Gaga zich te pas en te onpas de kijker. Met haar extravagante outfits bespeelt als geen ander het mediatieke wereldcircus. Toen ze onlangs een speech gaf waarin ze opkwam voor homoseksuele soldaten, werd ze door sommige bookmakers op de lijst van mogelijke presidentskandidaten van de VS gezet.

 De schaar in het U2 podium
 
In september kon je er niet naast kijken. De Ierse rockband U2 was in het land, en wel met een gigantische podium en uitvouwbare megavideoschermen. Misschien besef je het niet maar die Klauw, zoals het U2 podium werd gedoopt, is één van de vele toepassingen van schaarstructuren.
Maar wat is het nut van scharen en wat maakt ze zo interessant?
Waarom verdienen schaarsystemen onze aandacht met het oog op duurzaam bouwen?

 De klimaatkudde: journalistiek onder invloed van de hype
 Al Gore bewees met zijn klimaatfilm An Inconvenient Truth ongewild wat veel mensen al langer dachten: kranten durven zich nogal eens laten meedrijven door een hype. Dat is de conclusie van een onderzoek dat de wetenschapsberichtgeving van De Standaard en Het Laatste Nieuws onder de loep nam.
 Het onderzoek behandelde de artikels die gedurende twee jaar in beide kranten verschenen. De release van An Inconvenient Truth viel middenin de onderzochte periode.

 
Shakespeare voor beginners
 
In augustus 2008 daveren de planken van de theaterscène. Enkele misnoegde acteurs dienen een ‘manifest voor een acteurs -en publiekstheater’ in bij het Vlaams Parlement. Twee redenen: de grote ensembles zijn verdwenen en er is een ‘unserved audience’. Dé oplossing voor beide problemen: repertoire. Elke (grote) naam uit de theaterwereld levert zijn mening over de kwestie, waardoor de discussie almaar meer verzandt in een web van begrippen, statements, toekomstperspectieven en acties.

 
My friends are into Hiphop...
 
`De Rockmythe is eigenlijk meer van toepassing op volksmuzikanten`, zo vertelde mij ooit een dikke man met een baard. Enigszins verbaasd was ik toch, hoewel ik ergens geneigd was de stelling te geloven. Heel wat vragen stapelden zich op in mijn hoofd. Zijn onze volksmuzikanten de echte rockers van vandaag? Wie is de man achter de geitenwollen sok? Is een boombal een TDansant voor verliefde populieren en vlierbessenstruiken? Wordt een doedelzak gemaakt van opgeblazen schapen uit de Schotse Highlands?

 
Vlaamse cultuurcentra en gemeenschapsvorming
Symbiose of paradox?
Debbie Van Laere
Inleiding
 
 
De oorsprong van deze scriptie ligt in de lancering van een decreet waar de cultuur- en gemeenschapscentra in Vlaanderen een nieuwe richting inslaan. Het decreet houdende het stimuleren van een kwalitatief en integraal lokaal cultuurbeleid (verder het decreet lokaal cultuurbeleid genoemd) werd door het Vlaamse Parlement goedgekeurd op 13 juli 2001 en hield een aantal fundamentele wijzigingen in. De belangrijkste wijziging is de opdracht van de cultuur- en gemeenschapscentra.

WOORD VOORAF
 
 
Graag had ik volgende mensen willen bedanken voor hun steun bij het realiseren van mijn eindwerk:
 
Mevrouw Annemie Thijs, mijn copromotor, heeft mij geholpen bij het opzoeken van nuttige informatie en heeft ervoor gezorgd dat ik mijn leerstage kon volgen in haar dansschool te Mechelen. Daarnaast heeft ze me zo ver kunnen brengen, deel te nemen aan een wedstrijd van Ierse dans, waar ik als derde eindigde bij de “Ligt Jig”. Ik wil haar bedanken voor de steun en voor al de ervaring die ze mij heeft meegegeven.

Kunst wordt keitof

Het blijft een hardnekkig cliché: kunst, en dan vooral kunstbeleving, is een elitair gebeuren
waarbij mensen van middelbare leeftijd op een zondagnamiddag naar een schilderij staan te
turen. Een compleet foute perceptie, want als je al van in de kleuterklas kinderen vertrouwd
maakt met kunst, verlaag je niet alleen de drempel voor latere contacten met kunst, je zet
mensen aan tot reflectie, samenwerking en wederzijds begrip.

Negentiende-eeuwse variététheaters: verrassend hedendaags

Het archiefonderzoek van Evelien Jonckheere naar de Gentse variététheaters van 1880 tot 1914 wierp een licht op een onontgonnen amusementsvorm. Nooit voorheen verscheen in België een publicatie over het variététheater.

De hedendaagse stad – een opening tot analyse
 
De stad, neem nu Brussel, trekt mensen aan, stoot anderen af. Ze roept beelden op waarin men haar ambivalenties leest – de stad als een podium voor alle mogelijke antagonisten: belofte en bedreiging, orde en chaos, schoonheid en lelijkheid, melancholie en verlangen, romantiek en realisme. Op die wijze en aan de hand van die beelden tracht men haar te ‘vatten’, zoekt men naar wat de stad in wezen is – of zou kunnen zijn.

 
Vanuit een sociale bewustwording, die gegroeid is door de lessen die ik kreeg van mensen als Ludo Abicht, Jaap Kruithof en Willem Elias gaat een muzikant zich vragen stellen bij zijn maatschappelijke relevantie.
 
“Waarom spelen we muziek?” is voor mij persoonlijk een weinig relevante vraag, net zoals je je zou kunnen afvragen: “Waarom ademen wij, waarom eten we drie keer per dag of waarom houden we van andere mensen?” De volgende vraag die zich stelt luidt: hoe kunnen wij (muzikanten) deze liefde voor muziek doorgeven?