Scriptiebank overzicht

De ontwikkeling van een eigen therapeutisch hoorspel om kinderen met autisme te ondersteunen bij het uitvoeren van hun ochtendroutine.

Deze masterproef was de eerste studie die onderzocht of aandachtsmechanismen aan de basis liggen van hoogsensitiviteit en de verhoogde emotionaliteit van mensen met dit persoonlijkheidskenmerk.

Een theoretische weergave over Quality of Life, inclusie, inclusief onderwijs en het M-decreet. Een verdiepend onderzoek aan de hand van enquêtes op de stageplaatsen rond inclusief onderwijs. Een zicht in de werkwijze en achterliggende denkwijzen bij het ontwerpen van de methodiek van het voorleesverhaal.

'Hoe kunnen kleuters in het gewone onderwijs, die in de klas zitten met een leerling met beperking, inzicht en begrip krijgen voor het 'anders' zijn.

In deze thesis wordt het ontwerp van een slimme halsband voor melkvee behandeld. Deze halsband controleert de gezondheid en vruchtbaarheid van melkvee automatisch. Dit zorgt er mee voor dat de boer op termijn meer tijd en middelen kan vrijmaken om zijn bedrijf te laten groeien.

De planning van multi-projecten wordt benaderd vanuit een nieuwe invalshoek. De scriptie combineert concepten uit gezelschapsspelen tot twee nieuwe planningsmethode die goede resultaten behalen. Daarnaast worden de beschikbare datasets voor multi-projecten kritisch geëvalueerd.

‘Als ik wil reflecteren draag ik wel een fluohesje’, de weerklank van studenten verpleegkunde en pedagogie over zelfreflectie. Ondersteund door facebookgroepen als weerstand tegen de terugblik op de eigen acties als leervorm. Zelfreflectie in de praktijk, een utopische gedachte?

Steeds meer scholen krijgen te maken met anderstalige nieuwkomers in de klassen. Hoe gaat u met deze leerlingen aan de slag als de school geen aanspraak maakt op aanvullende lestijden? De SPLONK-box ontstond, een uitdagende box vol spelletjes die de anderstalige leerlingen aanzetten om op een speelse manier de Nederlandse woordenschat in te oefenen.

Sinds de invoering van het M-decreet komen er meer leerlingen van het buitengewoon onderwijs op de reguliere schoolbanken terecht. Dit vormt echter een heuse uitdaging voor leerkrachten. Deze bachelorproef onderzoekt hoe leraren kunnen omgaan met leerlingen die ernstige gedragsproblemen vertonen. In het kader hiervan is de website “eerste hulp bij probleemgedrag” ontwikkeld. Deze website vormt een inspiratiebron met praktische tips voor alle lesgevers.

In deze studie wordt de sociale rol van musea en kunstencentra bevraagd. Het onderzoek behelst twee aspecten: theorie en praktijk. In het praktische luik werd een waaier aan antropologische methodieken gebruikt om de output, outcome en impact van museumpraktijk op het spoor te komen.

Lezers kunnen op Facebook reacties plaatsen onder nieuwsartikels. In het kader van deze thesis is met behulp van verschillende machine learning technieken automatisch voorspeld wat het uitgedrukte sentiment van deze reacties is: negatief, positief of neutraal/objectief. Voor de eigen case is gekozen voor artikels van Het Belang van Limburg.

Mijn eindwerk betreft een omkaderingsmodel voor de ervaringsdeskundige vrijwilligers van de HerstelAcademie Halle-Vilvoorde. De onderzoeksvraag is: “Welke behoeften hebben deervaringsdeskundige vrijwilligers van de HerstelAcademie Halle-Vilvoorde op vlak van omkadering en hoe kunnen deze behoeften optimaal ingevuld worden?”

Deze bachelorproef gaat op zoek naar concrete manieren om LHBT-acceptatie te verhogen door middel van bewust ingerichte vormingen omtrent seksuele en genderdiversiteit in Vlaamse middelbare scholen.

Het geleidelijk aan verdwijnen van de identiteit en autonomie brengt verschillende emoties met zich mee. Het verbaal functioneren en geheugen nemen geleidelijk aan af waardoor contact maken moeilijker wordt. Wel kan er nog contact ontstaan via zintuiglijke prikkels. Mensen in een vergevorderd stadium van het dementieproces zijn vaak niet meer in staat om zelf deze prikkels op te zoeken en daardoor kunnen zij toevlucht zoeken tot zelfstimulerend gedrag. Om het welbevinden bij deze personen te verhogen trachten we op zoek te gaan naar een belevingsgerichte en zintuiglijke methodiek waarbij we werken naar een manier van contactname, dit door prikkels op een aangename manier aan te bieden.

Op basis van herstelgericht werken en verbindende communicatie, werkten we een kindvriendelijke methode uit. Deze methode kunnen kinderen (maar zeker ook volwassenen) hanteren om een conflict op te lossen.

Ouderbetrokkenheid is een hot item tegenwoordig. Ondanks alle bestaande methodieken zijn sommige gezinnen niet bereikbaar. In mijn eindproef bekijk ik de mogelijke redenen en stel ik het concept van een "ouderwijzer" voor.

Voor deze thesis werd er als doel vooropgesteld om het idee van hoogwaardig openbaar vervoer (HOV) in Leuven verder uit te werken, door het op bepaalde vlakken concreet te maken. Enerzijds worden verschillende vervoerswijzen (bus, tram,…), die voor HOV kunnen ingezet worden, met elkaar vergeleken en anderzijds wordt ook het belang van goede overstappen onderzocht. Om het geheel nog bijkomend te concretiseren, wordt er voornamelijk gefocust op een specifiek deel van het OV-netwerk in en rond de stad, zijnde de as van Diest tot Tervuren, die ook Leuven doorkruist.

In onze maatschappij is er nood aan afgestudeerden met een STEM-profiel en een sterk onderzoekende houding. Het spreekt dus voor zich dat STEM-leerkrachten in secundaire scholen van grote invloed zijn en daarmee dus hun opleiding. In deze scriptie onderzocht men hoe lerarenopleiders van STEM vakken invulling geven aan deze specifieke taak en of er beïnvloedende factoren zijn.

In deze scriptie wordt een narratieve story stem techniek ontwikkeld dat ervaringen van eigenwaarde bij straatkinderen aantoonbaar maakt. Het instrument moet op termijn de impact van de interventies van Mobile School in kaart brengen. De scriptie omvat ook een pilootstudie die het instrument in twee verschillende culturele contexten test.

Vzw De Huizen streeft naar een kleinschalige, maatschappelijk geïntegreerde en gedifferentieerde strafuitvoering met een focus op re-integratie. Gevangenissen worden daarbij vervangen door kleinschalige detentiehuizen. In deze masterproef wordt een raamwerk opgesteld om de vele locaties die hiervoor nodig zijn te evalueren.

Anders dan de courante aanpak om een studie te starten met het onderzoeken van geschreven bronnen, werd dit
onderzoek aangevat met het bevragen van tal van actoren die betrokken zijn of waren bij een discussie die zich al
meer dan 40 jaar afspeelt in de Westhoek. De gesprekken met die actoren vormen tevens de leidraad van deze
masterproef waarbij het gevoerde, het huidige en het toekomstige debat tussen de verschillende actoren de meerwaarde
vormen die gevoerde studies niet kunnen bieden.

Hoe kan ik binnen een remediërende studiecoaching dienst psycho-educatie aanbieden aan jongeren tussen twaalf en achttien jaar met dyslexie en/of dyscalculie?

.Krachtgerichte en netwerkversterkende methodieken zoals Eigen Kracht-conferenties worden vaak toegepast in de jeugdhulpverlening maar vinden tot op vandaag weinig ingang in de Geestelijke Gezondheidszorg. Stigmatisering en vooroordelen maken dat sommige hulpverleners te weinig geloven in de kracht en competenties van hun cliënt en zijn netwerk. Wil men streven naar een meer herstelgerichte zorg waar de cliënt zijn leven en zorg in eigen hand heeft dan kan EK-c een positieve aanvulling zijn op het bestaande aanbod.

Een zoektocht naar een manier om samen met de cliënten met een verstandelijke beperking inspraak te geven in hun persoonlijke handelingsplannen en toekomst.

Het familienetwerkberaad is een methodiek in de jeugdhulp die bijdraagt aan het versterken van sociale netwerken. Een familienetwerkberaad is een overleg tussen de cliënt, de familieleden, vrienden, andere belangrijke personen voor het gezin en één of meer zorgverleners, met als doel de krachtbronnen en mogelijkheden van het netwerk in kaart te brengen.
In deze scriptie wordt de effectiviteit van het familienetwerkberaad onderzocht.

In dit onderzoek werd artikel 60 op mesoniveau, binnen het OCMW van Aalst, onderzocht. Dit met als doel een zo duidelijk mogelijk beeld te krijgen over hoe deze tewerkstelling loopt en waar er eventueel marge is voor verbetering.

Mijn onderzoeksopzet bestond enerzijds uit een interview met de beleidsmensen, met de ambtenaren die verantwoordelijk zijn voor deze sociale tewerkstelling. Anderzijds uit een focusgesprek met ervaringsdeskundigen, met mensen die of een sociale tewerkstelling positief hebben beëindigd of nog steeds aan het werk zijn als artikel 60.

Aan de hand van mijn ervaring en mijn onderzoeksopzet heb ik mijn veranderingsdoelen opgemaakt. Gezien de ervaringsdeskundigen artikel 60 als een positieve ervaring beschouwden denk ik dat men eerst en vooral moet proberen meer tewerkstelling plaatsen te creëren. Meer plaatsen geeft ook meer kansen dus meer kwetsbare mensen die men zo kan helpen naar werkervaring of zelfs naar een doorstroom naar de reguliere arbeidsmarkt. Hiervoor zal de begeleiding anders moeten worden aangepakt en zal ook de bijhorende subsidiëring moeten herbekeken worden. Zowel op mesoniveau binnen het OCMW te Aalst als op macroniveau en dus op Vlaams, gezien dit recent is overgeheveld van Federaal naar Vlaams.

Een tweede veranderingsdoel, wat ik zou willen gerealiseerd zien, is het verbeteren van de sfeer op de werkvloer ten opzichte van de mensen in artikel 60. Het welbevinden op het werk draagt volgens mij ook bij naar enerzijds je goed voelen in je vel maar anderzijds ook het goed presteren op het werk zelf. Voor mensen in sociale tewerkstelling denk ik dat de motivatie om op zoek te gaan naar een job na artikel 60 groter zal zijn als men een positieve ervaring heeft mogen ervaren.

Ook na begeleiding moet volgens mij beter. In het focusgesprek gaf elke deelnemer aan dat men in het spreekwoordelijke zwarte gat valt na artikel 60. Ook hier zouden we door in te zetten op betere, intensievere begeleiding, de doorstroom naar de reguliere markt kunnen bevorderen.

Ik ben dit eerst en vooral juridisch gaan bekijken, wetgeving versus toepassingen die men hanteert in het OCMW te Aalst. Daaruit bleek onder andere dat een flexibel werktraject, bijvoorbeeld deeltijds werken, wettelijk wel kan. Iets wat mogelijk zou moeten zijn voor iedereen in deze hectische maatschappij, zeker voor kwetsbare mensen die geen (groot) sociaal opvangnet hebben. Ook het loon voor de artikels 60 bepaalt men zelf als OCMW. Naar privé werkgevers toe factureert men 740 euro, openbare instanties die mensen tewerk stelt in artikel 60 betalen niets. Ook het feit dat men enkel leefloon gerechtigden in artikel 60 toelaat, is specifiek voor Aalst en zou dus ook anders kunnen. Er is dus een duidelijk verschil tussen wat er wetmatig mag en wat er in Aalst wordt toegepast. De reden hiervoor ligt meestal bij de subsidiëring die men hiervoor krijgt.

In een tweede invalshoek heb ik de psychosociale bril opgezet. Daar bleek, door de analyse van verschillende theorieën met betrekking tot het welbevinden en het hebben van een job, dat er wel effectief gevolgen kunnen zijn door het al dan niet hebben van een job. Zeker naar kwetsbare mensen toe moeten we hiermee rekening houden, zij hebben misschien bepaalde werkattitudes niet meegekregen van thuis. Doordat ze niet aan het werk zijn, worden ze uitgesloten uit de maatschappij. Men verliest zijn status en heeft niet het gevoel ergens bij te horen, ergens deel vanuit te maken. Aan het werk zijn zal hen dus empoweren, zal hun psychosociaal welzijn erop verbeteren.

Een laatste invalshoek is de hulpverlening. Doordat onze maatschappij volop in transitie is, dient de hulpverlening herbekeken te worden. Sleutelwoord bij hulpverlening is empoweren. Niet enkel doen wat wetmatig moet maar mensen helpen hun doelen te laten stellen en deze te verwezenlijken. De houding van de hulpverlener moet op voet van gelijkwaardigheid zijn en met een onvoorwaardelijke positieve houding ten opzichte van de cliënt met als doel zijn eigenwaarde te versterken.

Ik breng aan de hand van mijn onderzoeksopzet en theoretische staving vijf veranderingsstrategieën naar voor. Eerst en vooral moet artikel 60 voor iedereen kunnen en niet enkel voor mensen met een leefloon. Zo sluiten we mensen uit die ook zouden geholpen zijn door op deze manier aan het werk te kunnen. Ik denk bijvoorbeeld van een vrouw op leeftijd die van haar man is gescheiden en jaren voor de kinderen heeft gezorgd. Iemand van een iets oudere leeftijd, met een ‘black hole’ in haar CV van enkele jaren, zal niet makkelijk werk vinden.

Een tweede veranderingsstrategie is de mogelijkheid naar een flexibeler traject. Zeker nu we langer zullen moeten werken, is dit geen overbodige luxe. Zoals we ook in Finland zien, werkt zo’n systeem. Meer en meer mensen nemen ook hier ouderschapsverlof, tijdskrediet of loopbaanonderbreking om voor hun gezin of voor zichzelf te kunnen zorgen. Ook en zelfs vooral kwetsbare mensen die weinig of geen ervaring hebben en vaak niet beschikken over een sociaal opvangnet, zouden dit dus zeker moeten kunnen doen. Meer mensen zullen slagen in hun te presteren dagen in de opgegeven referteperiode en mensen gaan ook meer gemotiveerd zijn aan het werk te blijven in deze drukke geluksmaatschpapij.

Een derde strategie is de begeleiding van de mensen op de werkvloer die met mensen in artikel 60 moeten werken. Het stigmatiseren van deze groep tegen gaan door preventief de mensen op de werkvloer zelf grondig te informeren en hen te duiden wat de intentie is. Zo kunnen we taboes en vooroordelen wegwerken en eventuele pesterijen voorkomen. Een ‘workbuddy’, een gezinswetenschapper die niet alleen de mensen in sociale tewerkstelling maar ook de collega’s hierin begeleidt.

Een vierde strategie is het herbekijken van de kosten die men factureert aan privé firma’s. Zij krijgen een factuur van 740 euro per maand voor een werknemer, openbare instanties en vzw’s niet. Men hanteert dit omdat dit de kost is die het OCMW zelf zou moeten bijleggen, die men dus niet krijgt via subsidieringen. Op macroniveau zouden we dus moeten inzetten in het herbekijken van deze subsidieringen om deze gelijk te stellen. Maar ook OCMW Aalst zou zelf de beslissing kunnen nemen dit niet als grondvoorwaarde te hanteren. Zo creëren we meer tewerkstellingsplaatsen en vergroten we ook de doorstroom.

Een laatste voorstel naar verandering is de betere (na)begeleiding. Mensen in de laatste weken goed toeleiden naar het einde van hun tewerkstelling en al klaarstomen naar solliciteren op de reguliere arbeidsmarkt. Ook een betere samenwerking met onder andere VDAB is opportuun zijn. Ook hier is een rol weggelegd die perfect zou zijn voor een gezinswetenschapper.

Referentielijst:

Adriaens, C. L. (2013). Praktisch handboek voor OCMW-recht. 612 Loopbaan met zorg. (2015). Betekenis van werk. Betekenis van werk.

Tine Van Regenmortel, K. H. (2013. Het concept ‘empowerende academische werkplaats’. Een innovatieve vorm van samenwerken aan werkzame kennis. Tijdschrift voor Welzijnswerk, 36-48 Van Regenmortel, S. (2015, april). Sociaal werk moet anders in de nieuwe samenleving. Entry-media

Vlieger, S. D. (2008, Juni). Schuld en schaamte: een vergelijkende studie tussen werkenden en werklozen. Gent: Universiteit Gent.

Vries, S. D. (2010). Basismethodiek psychosociale hulpverlening. In S. D. Vries, Basismethodiek psychosociale hulpverlening (p. 425). Hoten, Nederland: Bohn Stafleu van Loghum.

Meer en meer leerlingen uiten signalen dat ze ongelukkig zijn. Dit zette ons ertoe aan om methodieken over geluk te verzamelen. Eén onderzoeksvraag staat centraal: “Welke methodieken kunnen een goede basis vormen, voor het ontwikkelen van lessen rond geluk voor kleuters en lagere schoolkinderen?”. Ons finaal doel is het formuleren van adviezen met betrekking tot de implementatie van methodieken rond geluk.

Content and Language Integrated Learning (CLIL) is een vernieuwende onderwijsmethode die een opmars maakt in Vlaanderen. Bijgevolg zijn CLIL-scholen op zoek naar bekwame CLIL-leerkrachten. De methodiek krijgt echter weinig aandacht in leerkrachtenopleidingen. Deze workshop is een tool om leerkrachten in opleiding bewust te maken van CLIL als optie voor hun carrière.

Een zoektocht naar hoe het vraaggestuurde concept is uitgewerkt in de Belgische gezondheidszorg, en meer specifiek de zorg op sociale diensten voor kankerpatiënten.

Een informatief gesprek voeren met een kind is geen makkelijke opgave, zeker niet als dit kind zich bevindt in een verontrustende opvoedingssituatie (VOS). Binnen de Ondersteuningscentra Jeugdzorg (OCJ’s) moeten diverse methodieken soelaas bieden. Helaas is er geen éénduidige werkwijze die voor elke probleemsituatie geschikt is. Het Medisch Sociaal Opvang Centrum (MSOC) Vlaams-Brabant richt zich met de MaPa-box op kinderen met ouderlijk druggebruik. Het betreft hier vooral kinderen van kleuter- en lagere schoolleeftijd. MaPa verwijst naar het onderwerp van de gesprekken met deze doelgroep, namelijk de druggebruikende ‘ma’ en ‘pa’. Hierbij gaat het zowel over alcohol als drugs. Met deze methodiek tracht men beter in te spelen op de belevingswereld van deze kinderen. Ook moet de communicatie vereenvoudigd worden tussen de hulpverlener en het kind. Bovenal kan de box bijdragen tot een concretisering van het druggebruik van de ouders en de gewaarwording hiervan bij hun kinderen. Maar in welke mate is de MaPa-box bruikbaar voor consulenten van het Ondersteuningscentrum Jeugdzorg?

Publieke ruimte als motor voor duurzame stadsontwikkelingHoe willen we dat onze steden evolueren? Kantoordistricten die niets teruggeven aan de stad buiten een weerspiegeling van de wolken zijn vaak nog het gevolg van stoffige 20e-eeuwse concepten. Stadsvernieuwing moet telkens opnieuw herdacht worden in het licht van veranderende contextuele en maatschappelijke factoren. Desalniettemin bepaalt het in een steeds meer individuele en digitale wereld de ruimte die verschillende partijen fysiek kan samenbrengen.