Scriptiebank overzicht

Oekraïne, een land vollop in oorlog, is sinds 2022 officieel kandidaat-lidstaat van de EU. Met welke bril kijken invloedrijke media hiernaar?

Door de manier waarop Nederlandstalige vertalingen de gedichten van de Oudgriekse dichteres Anyte van Tegea presenteren, krijgt de lezer een foutief idee van de schrijfster als stereotiep vrouwelijk auteur.

In hedendaagse Engelstalige literatuur geschreven door vrouwen is er een toevloed van complexe, “onsympathieke” vrouwelijke protagonisten. Dit geeft aanleiding tot twee discoursen: één over het genre dat deze romans tot stand hebben gebracht, namelijk “millennial fiction”, en een ander over het feministische gedachtegoed dat zij weergeven, het zogenaamde dissociative feminism. In deze discoursen wordt beweerd dat de hoofdpersonages onverantwoord passief zijn, wat schade brengt aan de feministische beweging. Deze thesis onderzoekt deze discoursen en toont door middel van de analyse van vier hedendaagse romans – Sally Rooney’s Conversations with Friends (2017), Ottessa Moshfegh’s My Year of Rest and Relaxation (2018), Eliza Clark’s Boy Parts (2020), en Lisa Taddeo’s Animal (2021) – aan dat de hoofdpersonages wel degelijk redenen hebben voor hun nihilistische houding en niet passief zijn, maar handelen met agency. Bovendien bevatten de romans een feministisch perspectief aangezien ze normatieve vrouwelijkheid uitdagen, de vrouwelijke ervaring belichten, en taboeonderwerpen over vrouwelijkheid aansnijden.

De experimentele taal “Rotten Engels” die Ken Saro-Wiwa creëert in zijn veelgeprezen anti-oorlogsroman 'Sozaboy' is een bijzonder effectief middel om het trauma van oorlog en de ecologische impact van oorlog weer te geven.

Via een kritische discoursanalyse van acht Belgische verzetskranten probeert deze scriptie om tools aan te reiken om een beter inzicht te verkrijgen in de berichtgeving rond de Jodenvervolging. Op de vraag waarom de sluikbladen er zo weinig over berichten, is het belangrijk om bij de basis te beginnen: de eigenschappen en doelstellingen van de verzetspers, frames als bouwstenen van discours en de mechanismen van nieuwsselectie.

In deze scriptie worden twee vrouwelijke auteurs, Mary Wollstonecraft en Germaine de Staël, met elkaar vergeleken tegen de achtergrond van de Franse Revolutie. Deze thesis heeft onderzoek gedaan naar de verschillende manieren waarop Staël en Wollstonecraft de Franse Revolutie voorstelden in hun werk om hun feministische opvattingen kracht bij te zetten. Daarnaast werd ook onderzocht op welke manier deze vrouwelijke auteurs zichzelf voorstelden in hun werk om hun lezers te overtuigen van de noodzaak van een grotere gelijkheid tussen man en vrouw.

Pseudovertaling, dat gewoonlijk wordt gedefinieerd als een tekst die valselijk wordt gepresenteerd als een vertaling uit een andere taal door zijn auteur en die daarbij de identiteit van vertaler aanneemt, plaatst met deze mystificatie niet alleen onderzoekers maar ook vertalers die met dit type tekst wordt geconfronteerd voor belangrijke uitdagingen. Nadat we de aan pseudovertaling gelieerde elementen hebben geïdentificeerd in de detectiveroman 'Elles se rendent pas compte' van Boris Vian, die vertaalproblemen op lexicaal en macrotekstueel nuveau kunnen opleveren in de narratieve tekst en paratekst, stellen we vervolgens vertaalstrategieën voor die tot doel hebben om de misleidende effecten te reproduceren zoals de auteur van deze pseudovertaling ze oorspronkelijk voor ogen had. Deze strategieën kunnen de toekomstige taak van vertalers vergemakkelijken die in de toekomst met dit soort teksten te maken krijgen.

Deze scriptie vergelijkt het laat negentiende-eeuwse artistiek-literaire tijdschrift The Yellow Book met het hedendaagse modetijdschrift The Protagonist Magazine. Hierbij wordt enerzijds aandacht besteed aan de algemene genrekenmerken van beide publicaties. Anderzijds wordt gekozen voor een specifieke vergelijking van hoe beide omgaan met het thema homoseksualiteit.

Innovatief bericht geven over oorlog: omgaan met een vermoeid lezerspubliek.Het romantische beeld van een journalist die de wijde wereld in trekt op zoek naar verhalen wordt steeds meer gerekend tot het verleden. Nochtans hoeft dit niet per se te leiden tot een daling in de kwaliteit van een nieuwsproduct. Integendeel, het huidige informatielandschap heeft nog nooit zoveel mogelijkheden geboden. Hoe kan een journalist die nieuwe mogelijkheden op zo’n manier benutten, dat hij opnieuw een boeiend, duidelijk en interactief verhaal kan brengen?

Wat je niet kan vermijden: Inherent Vice van Thomas Pynchon als pastiche van het hard-boiled detective genreStel dat je een roman schrijft die zich afspeelt in het Californië van 1970 en de bijbehorende hippiecultuur en die bovendien een aan marihuana verslaafde privédetective als hoofdpersonage heeft. Kan je dan het hard-boiled detective genre geloofwaardig imiteren? En dit genre tegelijkertijd verwerpen? Dit is precies wat Thomas Pynchon doet in zijn roman Inherent Vice.

Walter Paters Marius the Epicurean: mindfulness in een filosofisch jasjeTijdens de negentiende eeuw was het oude Griekenland hot. Steeds meer welgestelde Europeanen planden uitjes naar het verre Athene, volgden een cursus Oudgrieks of verslonden verhalen die zich afspeelden in de Griekse Oudheid. Ondanks de hype koos de Britse schrijver Walter Pater het Romeinse Rijk als achtergrond voor zijn eerste roman Marius the Epicurean (Marius de epicurist).

Gothic Fiction en het bovennatuurlijke als spiegel voor trans-nationale relatiesIn de literaire wereld maakt men vaak een onderscheid tussen literatuur, wat meestal doelt op de klassiekers of de canon, en populaire fictie. De achterliggende redenering is dat, in vergelijking met literatuur, het meer populaire genre van minder belang is en snel van de kaart zal verdwijnen. Niets is minder waar wanneer we kijken naar het eerste populaire genre dat in grote oplagen werd geproduceerd en gedistribueerd: Gothic Fiction.

Eigenzinnig RuslandSinds de val van de Berlijnse muur waren de relaties tussen het Westen en Rusland relatief rustig en voorzichtig positief. Door haar recente houding in conflictgebieden als Irak, Syrië en Oekraïne heeft Rusland zich echter de woede en het onbegrip van de Westerse politieke wereld op de hals gehaald en lijkt een tweede koude oorlog dichterbij dan ooit.Vanuit mijn perspectief als afstuderende journaliste wou ik via de Russische media meer inzicht krijgen in die betwiste Russische buitenlandpolitiek en meerbepaald de Russische houding ten opzichte van Syrië.

 Een stapel soldatenlijken, vergezeld van vier mannen die strak in de camera staren. Je kan er niet naast kijken. Evenmin kon het lezerspubliek van het Franse magazine Le Miroir dat tijdens de Eerste Wereldoorlog, waarin bovenstaande foto toen verscheen. En hoewel de zwarte kant van de oorlog duidelijk naar voor komt, omschreef Le Miroir de foto niet als een gruwelbeeld. De titel boven de foto vertelde de Franse lezer immers dat de Duitsers enorme verliezen hadden geleden. Het doel was dus niet om de lezer dus niet choqueren, maar te overtuigen van de Franse overwinning.

Het medialandschap kent geen grenzen“Anywhere, anyplace, anytime”, is niet alleen de bekende wereldhit van de zangeressen Kim Wilde en Nena, maar verwijst ook naar de bereikbaarheid van de hedendaagse consumenten. Tegenwoordig zijn consumenten altijd en overal online aanwezig en wordt er ruim 84 procent van de tijd aan media gespendeerd. Vijf jaar na de lancering van de eerste iPhone en vier jaar na de introductie van de eerste iPad, kunnen we stellen dat het overgrote deel van de markt in het bezit is van mobiele apparaten.

Bloederige foto’s in de krant? Laat maar komen!Een afgescheurd ledemaat, een bebloed gezicht of een neergeschoten oorlogsslachtoffer. Deze beelden zie je niet alleen in horrorfilms, maar ook dagelijks in de krant. Maar wat vindt het lezerspubliek daar eigenlijk van? Emilie Bossens, een masterstudente Journalistiek aan de Hogeschool-Universiteit Brussel (HUB), zocht het uit.De meerderheid van het publiek is van mening dat ze niet beschermd hoeft te worden voor schokkende foto’s.

Ik lees, dus ik benIntranetnieuws en de identiteitsvorming van federale overheidsmedewerkersHet intranet is een mogelijk instroomkanaal van wat leeft in en rond de organisatie. Met de huidige software worden nieuwsartikels in enkele clicks gepubliceerd. En daar wringt het schoentje. Niet zelden geven vooral intranetredacteurs de toon aan waardoor bedrijven en onderzoekers kansen missen om inzicht te verwerven in gebruikerservaringen.

Verkiezingen: meer strategie dan inhoudTwee vooraanstaande Vlaamse kranten (De Standaard & Het Laatste Nieuws) stellen de verkiezingscampagne vooral voor als een strijd om de macht. Dat blijkt uit de Masterproef van Pieter De Decker (Universiteit Gent). Strategisch nieuws komt daarbij meer voor dan nieuws dat focust op inhoudelijke aspecten van de campagne.‘De media spelen een cruciale rol tijdens de verkiezingscampagne,’ aldus De Decker. ‘Zowel voor het electoraat als voor de kandidaten.

Een competentieprofiel voor de professionele romanschrijver“Het is hetzelfde als het proberen vastpakken van water hé”(Koen Van Bockstal)Bestaat de ideale auteur? Kan een kwalitatieve schrijver in een reeks van vaardigheden beschreven worden? Kunnen uitgevers überhaupt een beeld schetsen van het soort schrijver dat zij zoeken? En stemmen de verschillende visies hierop met elkaar overeen? Deze vragen vormden het uitgangspunt van een onderzoek naar een competentieprofiel voor de professionele romanschrijver.

De politicus en zijn blog
Banners, online spotjes, pop-ups, interactieve spelletjes: niemand twijfelt eraan dat het internet
een volwaardig communicatiemiddel is in reclamecampagnes. Maar hoe zit het met het nut
ervan in politieke campagnes? Sinds de laatste presidentsverkiezingen in de VS, lijken de politici
het nut van een online aanwezigheid ook ontdekt te hebben.

De illusie van objectiviteit
 
Wanneer we een krant openslaan of de televisie aanzetten om het journaal te bekijken, verwachten we dat de informatie die we voorgeschoteld krijgen, neutraal en waarheidsgetrouw weergegeven wordt. We gaan ervan uit dat de media ons op een objectieve manier informeren over de gebeurtenissen in onze maatschappij. Maar is het niet naïef om onze mening te baseren op datgene wat de media ons influisteren?

Katholieke Universiteit Leuven, studierichting Japanologie Journalistieke weergave van de scriptie 'BL manga: een inleidende beschrijving en analyse'           In België zowel als in de rest van Europa groeit de laatste jaren de aandacht voor Japanse manga-strips. Het aantal vertalingen is verveelvoudigd, en het achterhaalde idee dat manga enkel seks en geweld afbeelden verliest aan invloed.

Golfoorlog II… of III
Een studie naar ideologie in de taal van de oorlog zoals die voorkomt in De Standaard en De Morgen
 
Op 18 maart 2003 stelt de Amerikaanse president Bush de “dictator” van Irak voor een allerlaatste ultimatum: Irak binnen de 48 uur verlaten of oorlog.

Papieren geweten
 
De nagloeiende actualiteit serveren op een bedje van feiten en duiding, overgoten met een kritisch sausje en afgewerkt met een snuifje commentaar. Het lijken wel woorden uit een of ander culinair blaadje, maar schijn bedriegt. Het is de missiedoelstelling van de Week, het jongste actualiteitsmagazine.
 
Een nieuw soort Knack dus, al wil hoofdredacteur Joris Sterckx dat niet gezegd hebben. ,,De Week gaat verder dan Knack of De Standaard of welk kwaliteitsmagazine dan ook. Wij zijn minder commercieel en minder conventioneel ook.

In Themanummer Wereldreizen delen ervaren reizigers hun kennis met toekomstige globetrotters
 
Door Michelle Fitzpatrick




 



Reizen vraagt voorbereiding. En hoe langer of specialer de reis, hoe meer voorbereiding erbij komt kijken. Simpel, toch? Tenminste, tot je voor de meterslange afdeling reisliteratuur van de plaatselijke bibliotheek staat. Tot de behulpzame reisagente je eventjes alle vijftien mogelijke manieren heeft uitgelegd om een ticket te kopen. Om nog maar te zwijgen van de honderden sites die je bij Google aantrof onder het trefwoord ‘reizen’.