Scriptiebank overzicht

Zeven kortverhalen van Arabische schrijfsters in Al -Adab (Beirut 2003-2005): een literaire analyse

 
Natuurlijk zijn niet alle Arabieren fundamentalisten, en beramen niet alle fundamentalisten een terroristische aanslag. Zo zijn ook niet alle mannen gevoelloze macho’s, net zomin als alle vrouwen zachte wezens, gekooid en vertrapt.

‘Changing the world’


De noodzaak van film(kunst) en onderwijs in kijkstrategieën in Kenia
In mei 2005, werd ik uitgenodigd deel te nemen aan een residentie bij Kuona Trust, een kunstorganisatie in Nairobi, Kenia. Er werd gezocht naar audiovisuelen, om het nieuwe medium als een kunstvorm onder de lokale kunstenaars ‘introduceren’ en ‘tastbaar maken’. Wellicht is dit niet het eerste waar u aan denkt, om film aan een zogenoemd ‘ontwikkelingsland’ als Kenia te koppelen. Wat hebben ze aan dit medium, als ze daar nauwelijks brood op de plank hebben?

Bijna-monopolie Clear Channel houdt prijzen concerttickets laag
 
Met het vallen van de bladeren gaan ook de festivalpodia weer een jaartje op zolder.

Wortels van de Spaanse cinema
 
De Spaanse cinema zit in de lift. Namen als Almodóvar en Amenabar maken internationaal furore. Dit huidige succes doet nadenken over de fundamenten van de Spaanse cinematografie. Enkele parallellen springen in het oog.
 
Toen de Spaanse regisseur Pedro Almodóvar in 1999 promotie maakte voor zijn film Carne Tremula, vergeleek hij zijn werk met dat van zijn landgenoot Luis Buñuel, die een halve eeuw voor Almodóvar de Spaanse cinema op de internationale kaart plaatste. “Buñuel was hevig aangetrokken door voeten, vrouwenvoeten.

Beste,
 
In het voorjaar van 2004 startte ik een onderzoek naar wat PR is en kan zijn voor cultuurorganisaties. Ik vond Kunstencentrum Vooruit bereid me haar communicatiebeleid te laten bekijken. Onderzocht werd in welke mate de PR-activiteiten van het huis efficiënt en effectief waren, en of er ruimte was voor verbetering. De resultaten waren bemoedigend, zowel voor Vooruit als voor vele andere culturele actoren in Vlaanderen – ook zij die graag verder willen kijken dan onze landsgrenzen.

Een nieuwe Afrikaanse dans
 
Afrika danst, Afrikanen dansen. Een oeroud cliché. Maar dansen ze enkel en alleen hun traditioneel repertoire? Heeft mondialisering dan geen impact gehad op hun danskunsten? Afrikaanse dans goes contemporary ! Hoort u het ook in Keulen donderen?
 
Artiesten uit Afrika worden nog steeds te vaak het imago van authentieke traditie, zoetzuur exotisme en een tikkeltje primitiviteit aangesmeerd: dansers met naakte torso opgesmukt met pluimen, armbanden, kaurischelpen, maskers en amuletten, begeleid op de eeuwig roffelende tamtam.

 
Het kijkende lichaam
 
De rol van narratieve elementen in de interpretatie van het hedendaagse danstheater in Vlaanderen
 
Sinds de pijlsnelle en internationale doorbraak van Vlaamse choreografen zoals Anne Teresa De Keersmaeker, Jan Fabre en Wim Vandekeybus tijdens de jaren ’80, is de ‘hedendaagse Vlaamse dansgolf’ nooit echt tot stilstand gekomen. De oprichting van de dansschool P.A.R.T.S., sterk georganiseerde festivals en actieve nieuwkomers zorgen al bijna vijfentwintig jaar voor grensverleggend en gedurfd danstheater dat bij een relatief groot publiek in de smaak valt.

J’aime j’aime la patrie
Eurovisiesongfestival is mix van muziek én politiek
Poepsjieke cocktailjurken, middelmatige liedjes en de spannende puntentelling zijn al een halve
eeuw de vaste ingrediënten van het overbekende Eurovisiesongfestival. Ondanks de
neerbuigende kritieken van pers en publiek is de bejaarde televisiedame ook vandaag nog goed
voor honderden miljoenen kijkers en bijgevolg een speciale vermelding op de Europese
mediakalender waard. De wedstrijd is overigens meer dan pretentieloos vertier, zo werd onlangs
aangetoond.

TRASH IN MAINSTREAM: Tim Burton en zijn allusies naar de geschiedenis van de horrorfilm.

 “Jongeren en bioscoopbezoek”
 
Technologische superioriteit bioscopen spreekt tot verbeelding bezoekers
Jongeren zien cinemabezoek vaak als een vlucht uit problemen, routine en verveling en niet als een kick.   Dit is één van de vele conclusies uit een kwalitatief filmpublieksonderzoek dat uitgevoerd werd bij 20 vaste bioscoopbezoekers tussen 15 en 24 jaar.  In een onderzoek van de Régie Media Belge, waarop deze steekproef gebaseerd is,  worden de vaste bioscoopbezoekers gedefinieerd als zij die minstens één keer per maand naar de cinema gaan.  Naast de psychologische motivatie scoort ook de