Scriptiebank overzicht

Tijdens deze scriptie werd een interactief spel voor de mantelzorgers van mensen met schizofrenie ontwikkeld met als doel de belasting op de mantelzorgers te doen dalen. Tijdens deze scriptie werd dan ook een kleine klinische proef uitgevoerd om na te gaan of de belasting ook echt daalt dankzij dit spel.

In mijn scriptie ga ik op zoek naar een definitie voor intrafamiliaal geweld, de tendensen en wat de rol van de hulpverlening is bij deze complexe problematiek. Ik bekijk daarin specifiek de rol van de hulpverlening in Gent.

In dit onderzoek werd artikel 60 op mesoniveau, binnen het OCMW van Aalst, onderzocht. Dit met als doel een zo duidelijk mogelijk beeld te krijgen over hoe deze tewerkstelling loopt en waar er eventueel marge is voor verbetering.

Mijn onderzoeksopzet bestond enerzijds uit een interview met de beleidsmensen, met de ambtenaren die verantwoordelijk zijn voor deze sociale tewerkstelling. Anderzijds uit een focusgesprek met ervaringsdeskundigen, met mensen die of een sociale tewerkstelling positief hebben beëindigd of nog steeds aan het werk zijn als artikel 60.

Aan de hand van mijn ervaring en mijn onderzoeksopzet heb ik mijn veranderingsdoelen opgemaakt. Gezien de ervaringsdeskundigen artikel 60 als een positieve ervaring beschouwden denk ik dat men eerst en vooral moet proberen meer tewerkstelling plaatsen te creëren. Meer plaatsen geeft ook meer kansen dus meer kwetsbare mensen die men zo kan helpen naar werkervaring of zelfs naar een doorstroom naar de reguliere arbeidsmarkt. Hiervoor zal de begeleiding anders moeten worden aangepakt en zal ook de bijhorende subsidiëring moeten herbekeken worden. Zowel op mesoniveau binnen het OCMW te Aalst als op macroniveau en dus op Vlaams, gezien dit recent is overgeheveld van Federaal naar Vlaams.

Een tweede veranderingsdoel, wat ik zou willen gerealiseerd zien, is het verbeteren van de sfeer op de werkvloer ten opzichte van de mensen in artikel 60. Het welbevinden op het werk draagt volgens mij ook bij naar enerzijds je goed voelen in je vel maar anderzijds ook het goed presteren op het werk zelf. Voor mensen in sociale tewerkstelling denk ik dat de motivatie om op zoek te gaan naar een job na artikel 60 groter zal zijn als men een positieve ervaring heeft mogen ervaren.

Ook na begeleiding moet volgens mij beter. In het focusgesprek gaf elke deelnemer aan dat men in het spreekwoordelijke zwarte gat valt na artikel 60. Ook hier zouden we door in te zetten op betere, intensievere begeleiding, de doorstroom naar de reguliere markt kunnen bevorderen.

Ik ben dit eerst en vooral juridisch gaan bekijken, wetgeving versus toepassingen die men hanteert in het OCMW te Aalst. Daaruit bleek onder andere dat een flexibel werktraject, bijvoorbeeld deeltijds werken, wettelijk wel kan. Iets wat mogelijk zou moeten zijn voor iedereen in deze hectische maatschappij, zeker voor kwetsbare mensen die geen (groot) sociaal opvangnet hebben. Ook het loon voor de artikels 60 bepaalt men zelf als OCMW. Naar privé werkgevers toe factureert men 740 euro, openbare instanties die mensen tewerk stelt in artikel 60 betalen niets. Ook het feit dat men enkel leefloon gerechtigden in artikel 60 toelaat, is specifiek voor Aalst en zou dus ook anders kunnen. Er is dus een duidelijk verschil tussen wat er wetmatig mag en wat er in Aalst wordt toegepast. De reden hiervoor ligt meestal bij de subsidiëring die men hiervoor krijgt.

In een tweede invalshoek heb ik de psychosociale bril opgezet. Daar bleek, door de analyse van verschillende theorieën met betrekking tot het welbevinden en het hebben van een job, dat er wel effectief gevolgen kunnen zijn door het al dan niet hebben van een job. Zeker naar kwetsbare mensen toe moeten we hiermee rekening houden, zij hebben misschien bepaalde werkattitudes niet meegekregen van thuis. Doordat ze niet aan het werk zijn, worden ze uitgesloten uit de maatschappij. Men verliest zijn status en heeft niet het gevoel ergens bij te horen, ergens deel vanuit te maken. Aan het werk zijn zal hen dus empoweren, zal hun psychosociaal welzijn erop verbeteren.

Een laatste invalshoek is de hulpverlening. Doordat onze maatschappij volop in transitie is, dient de hulpverlening herbekeken te worden. Sleutelwoord bij hulpverlening is empoweren. Niet enkel doen wat wetmatig moet maar mensen helpen hun doelen te laten stellen en deze te verwezenlijken. De houding van de hulpverlener moet op voet van gelijkwaardigheid zijn en met een onvoorwaardelijke positieve houding ten opzichte van de cliënt met als doel zijn eigenwaarde te versterken.

Ik breng aan de hand van mijn onderzoeksopzet en theoretische staving vijf veranderingsstrategieën naar voor. Eerst en vooral moet artikel 60 voor iedereen kunnen en niet enkel voor mensen met een leefloon. Zo sluiten we mensen uit die ook zouden geholpen zijn door op deze manier aan het werk te kunnen. Ik denk bijvoorbeeld van een vrouw op leeftijd die van haar man is gescheiden en jaren voor de kinderen heeft gezorgd. Iemand van een iets oudere leeftijd, met een ‘black hole’ in haar CV van enkele jaren, zal niet makkelijk werk vinden.

Een tweede veranderingsstrategie is de mogelijkheid naar een flexibeler traject. Zeker nu we langer zullen moeten werken, is dit geen overbodige luxe. Zoals we ook in Finland zien, werkt zo’n systeem. Meer en meer mensen nemen ook hier ouderschapsverlof, tijdskrediet of loopbaanonderbreking om voor hun gezin of voor zichzelf te kunnen zorgen. Ook en zelfs vooral kwetsbare mensen die weinig of geen ervaring hebben en vaak niet beschikken over een sociaal opvangnet, zouden dit dus zeker moeten kunnen doen. Meer mensen zullen slagen in hun te presteren dagen in de opgegeven referteperiode en mensen gaan ook meer gemotiveerd zijn aan het werk te blijven in deze drukke geluksmaatschpapij.

Een derde strategie is de begeleiding van de mensen op de werkvloer die met mensen in artikel 60 moeten werken. Het stigmatiseren van deze groep tegen gaan door preventief de mensen op de werkvloer zelf grondig te informeren en hen te duiden wat de intentie is. Zo kunnen we taboes en vooroordelen wegwerken en eventuele pesterijen voorkomen. Een ‘workbuddy’, een gezinswetenschapper die niet alleen de mensen in sociale tewerkstelling maar ook de collega’s hierin begeleidt.

Een vierde strategie is het herbekijken van de kosten die men factureert aan privé firma’s. Zij krijgen een factuur van 740 euro per maand voor een werknemer, openbare instanties en vzw’s niet. Men hanteert dit omdat dit de kost is die het OCMW zelf zou moeten bijleggen, die men dus niet krijgt via subsidieringen. Op macroniveau zouden we dus moeten inzetten in het herbekijken van deze subsidieringen om deze gelijk te stellen. Maar ook OCMW Aalst zou zelf de beslissing kunnen nemen dit niet als grondvoorwaarde te hanteren. Zo creëren we meer tewerkstellingsplaatsen en vergroten we ook de doorstroom.

Een laatste voorstel naar verandering is de betere (na)begeleiding. Mensen in de laatste weken goed toeleiden naar het einde van hun tewerkstelling en al klaarstomen naar solliciteren op de reguliere arbeidsmarkt. Ook een betere samenwerking met onder andere VDAB is opportuun zijn. Ook hier is een rol weggelegd die perfect zou zijn voor een gezinswetenschapper.

Referentielijst:

Adriaens, C. L. (2013). Praktisch handboek voor OCMW-recht. 612 Loopbaan met zorg. (2015). Betekenis van werk. Betekenis van werk.

Tine Van Regenmortel, K. H. (2013. Het concept ‘empowerende academische werkplaats’. Een innovatieve vorm van samenwerken aan werkzame kennis. Tijdschrift voor Welzijnswerk, 36-48 Van Regenmortel, S. (2015, april). Sociaal werk moet anders in de nieuwe samenleving. Entry-media

Vlieger, S. D. (2008, Juni). Schuld en schaamte: een vergelijkende studie tussen werkenden en werklozen. Gent: Universiteit Gent.

Vries, S. D. (2010). Basismethodiek psychosociale hulpverlening. In S. D. Vries, Basismethodiek psychosociale hulpverlening (p. 425). Hoten, Nederland: Bohn Stafleu van Loghum.

De vooruitgang van de geneeskunde zorgt ervoor dat steeds meer gereanimeerde patiënten overleven en opgenomen worden in het ziekenhuis. Terwijl de patiënt alle nodige zorgen krijgt, blijft de familie vaak in de kou staan. De vraag of zij nood hebben aan psychologische begeleiding dringt zich op.

Vanuit de mythe van de boze stiefmoeder wordt de rol van de stiefmoeder vaker geproblematiseerd dan de betrokkenheid van stiefvaders. Enerzijds lijken mensen te verwachten dat stiefmoeders goed zorgen voor hun stiefkinderen en is men wantrouwig of dit zal gebeuren. Anderzijds worden stiefmoeders weinig geraadpleegd met betrekking tot de opvoeding van hun stiefkinderen. Deze studie brengt in kaart hoe moeders denken over stiefmoederschap en toont aan dat er verschillende strategieën zijn om taken binnen het nieuw samengesteld gezin te verdelen.

 Personen met een beperking: wat maakt een slachtoffer ook dader van seksueel misbruik?  “Ik besef nu dat het niet mijn fout is dat ik als kind misbruikt werd. En dat het dus ook niet de fout is van mijn slachtoffer dat ik haar misbruikt heb.”- participant uit het onderzoek van Ricci en Clayton (2008).Seksualiteit is vandaag de dag een aantrekkelijk en veelbesproken thema. De taboesfeer errond is reeds verlaten, maar het betrekken op personen met een verstandelijke beperking is een onderwerp dat nog vaak ontkent of genegeerd wordt.

Een zachte doodEuthanasie bij ondraaglijk en uitzichtloos psychisch lijdenDe vraag naar euthanasie wegens ondraaglijk psychisch lijden komt in ons land niet vaak voor. In 2012 en 2013 stierven er in België 3239 mensen aan euthanasie. Slechts vier procent daarvan leed aan een neuropsychologische aandoening. Lisa Van Cauwenbergh, onlangs afgestudeerd als journalist aan de Hogeschool West-Vlaanderen, onderzocht verschillende casussen omtrent euthanasie bij psychisch lijden. “Ik las veel verhalen van mensen die ondraaglijk psychisch leden en waarbij euthanasie werd geweigerd.

Sanctioneren van radicalisme: jongeren versus beleidsmakersEr kan bijna geen dag naar het nieuws worden gekeken of er verschijnt een bericht dat te maken heeft met radicalisme. Vooral sinds de aanslagen in Parijs begin dit jaar, steeg de berichtgeving rond dit thema enorm. Daarbij werd er vooral veel aandacht gegeven aan de terroristische groepering "Islamitische staat". Wanneer je daarbij de reacties op het internet las kreeg je de indruk dat velen pleiten voor een zeer repressieve aanpak. Is dit werkelijk zo of moet dit genuanceerd worden?

De begeleiding van een mindervalide kind bij een ziekenhuisopname voor een operatie.Een operatie moeten ondergaan is voor de meeste mensen wel iets waar ze angst voor hebben. Het is een spannende gebeurtenis die mentale spanningen en stress teweeg kan brengen. Preoperatieve zorg is er dan ook op gericht deze gebeurtenis zo goed mogelijk te ondervangen en wordt grotendeels toegediend door verpleegkundigen. Voor kinderen wordt deze voorbereiding nog meer op maat gegeven. Zij zijn, meer dan volwassenen, onderhevig aan de indrukken die een ziekenhuisopname kan oproepen.

Heksenkinderen: wijdverspreid in Afrika, maar alleen op de wereld?Ndoki, Aje, Abazimu of Mfiti in Malawi, zijn de namen waarmee duizenden kinderen in verschillende landen in Sub-Sahara Afrika dagelijks worden gebrandmerkt.  Vanaf het moment dat iemand hen in associatie brengt met een van die stempels, die alle “heks” betekenen, begint voor hen een leven vol angst. Ze worden verstoten uit de samenleving. Hierna volgt voor velen een leven op straat, onder andere in de prostitutie.

Ieder die al eens langs de universitaire sportinfrastructuur te Leuven wandelt, kan niet anders dan er de vele recreatieve en professionele lopers opmerken. Niet alleen wordt er veelvuldig gebruikt gemaakt van de klassieke atletiekpiste. Ook de recenter aangelegde Finse piste en grasvelden worden belopen. Ondanks het feit dat lopen altijd populair is geweest, heeft de sport de laatste jaren een enorme boost gekend. Zij het om de fitheid te verbeteren, gewicht te verliezen of puur als ontspanning en verlichting van de mentale geest, meer en meer mensen trekken regelmatig de loopschoenen aan.

 Niet zwanger zijn en toch bevallen?Hoe kan een vrouw nu zwanger zijn en dit niet weten? Soms zelfs tot de bevalling?Zwangerschapsontkenning is een fenomeen dat wel degelijk bestaat, maar waar weinig over wordt gezegd. Als we ervan horen is het meestal via, op sensatie gerichte, mediaverhalen. Vaak gaat het dan om vrouwen die hun pasgeboren baby om het leven brachten nadat ze hun zwangerschap ontkend hadden.

Hoe kan een lokale investering in toegankelijkheid een investering zijn in de toekomst?Dat het aantal mensen met een beperking in de komende jaren, mede als gevolg van de vergrijzing van bevolking en de vooruitgang van de wetenschap, zal wel niemand verbazen. Neem daarnaast noch een persoon met een gebroken been  die het moeilijk heeft om het openbaar vervoer te gebruiken of een leverancier met een zware last moet doos per doos binnenbrengen omdat zijn wagentje de vijf treden naar de ingang niet kan nemen dan komt men tot een zeer grote groep van mensen die met een ‘toegankelijkheidsprobleem’

Knelpunten in de curatieve oncologische thuisverplegingInleidingUit ervaring weten we dat een oncologische patiënt niet altijd over een verpleegkundige in de thuissituatie beschikt. In sommige situaties zou het zinvol zijn om beroep te kunnen doen op een verpleegkundige van de thuiszorg. Op de afdeling horen we vaak van patiënten dat ze thuis niet weten wat ze moeten doen in bepaalde situaties (bv.:ontstekingen van de mond, misselijkheid,…).

Kwaad voor kinderen. Holocausteducatie in het basisonderwijs.Door herinneringseducatie op te nemen in de vakoverschrijdende eindtermen van het Vlaamse secundair onderwijs, heeft het Vlaamse onderwijsbeleid het belang van deze onderwijsdoelstelling erkend. Traditioneel wordt aangenomen dat Holocausteducatie enkel mogelijk zou zijn in het secundair onderwijs. Leerlingen van de basisschool zouden de harde realiteit van de Holocaust intellectueel en emotioneel niet aankunnen. Het Vlaamse basisonderwijs heeft herinneringseducatie dan ook niet opgenomen in haar eindtermen.

 
Saved by the bell? Of toch niet…
 
De 15 jarige Bart volgt moderne talen – sport. Wanneer de leerkracht een vraag stelt weet hij het antwoord. Tijdens de pauze speelt hij basket met zijn vrienden en na school gaat hij naar huis op zijn nieuwe fiets. Moeder en zus zijn net koekjes aan het bakken. Wanneer vader rond 18u ook thuis is gaat het gezin aan tafel. Na het eten huiswerk en daarna een spannende film.
Herken je dit of juist niet? Voor vele jongeren zoals Youri is dit slechts een droombeeld. Niet alleen stapelen de problemen zich thuis op, maar ook op school en daarbuiten.

 
Begeleiding van ouders na negatieve prenatale diagnose.
 
Slecht nieuws, vroeg of laat krijgen we er allemaal wel mee te maken. We kunnen slecht nieuws op verschillende manieren beleven. Het kan zijn dat iemand, omwille van zijn of haar beroep regelmatig slecht nieuws moet meedelen aan andere mensen, maar ook een familielid, vriend of kennis kan slecht nieuws overbrengen aan een ander.
Een andere manier waarmee we met slecht nieuws in contact kunnen komen, is door het slecht nieuws te krijgen.

Meer aandacht nodig voor kinderen uit gezinnen met partnergeweld

Bij partnergeweld gaat de meeste aandacht naar vrouwen. In tegenstelling tot wat de meeste ouders denken, zijn kinderen vaak wél getuige van het geweld tussen de ouders. Kinderen zijn stille en verborgen slachtoffers van partnergeweld waaraan tot recent weinig aandacht werd besteed. Nochtans kunnen deze kinderen gevolgen ondervinden op hun emotionele, psychische en fysische ontwikkeling.

“Mijn baarmoeder is een woestijn”
 
Wereldwijd eindigt 22 procent van alle zwangerschappen in een abortus provocatus. In Oost Europa is dit zelfs 57 procent. Dat abortus een vrouw niet onberoerd laat, wordt steeds duidelijker. Veel vrouwen krijgen na hun abortus problemen met de verwerking van het verlies. De vruchtbare moederschoot lijkt voor hen soms zelfs een dor, droog en onvruchtbaar land, waar niets nieuws kan groeien.
 
Het was het onderwerp van de dag in het voorjaar van 1990: abortus, mag het wel of mag het niet?

Verborgen Kinderen.

Een explorerende analyse van veertig getuigenissen van ondergedoken joodse kinderen.
 
Anne Frank, het joodse meisje dat ondergedoken zat in het achterhuis, hield een dagboek bij over de oorlogsgebeurtenissen. Het werd ontdekt, waardoor ze uitgroeide tot een van de belangrijkste iconen van de jodenmoord, de verpersoonlijking van de uitroeiing van joodse generaties, dromen en verwachtingen.

Verborgen vetten in de voeding
Een praktijkgerichte visualisatie in de bewustwordingsfase- Annelore Pareyn
 
Inleiding
Een te hoog lichaamsgewicht is de laatste jaren ook in België uitgegroeid tot een gezondheidsprobleem met de omvang van een epidemie.  Zoals reeds alom gekend is één op twee Belgen te dik.  Overgewicht en obesitas, de ernstige vorm van overgewicht, behoren tot de chronische ziektes.  Dit verhoogt het risico op welvaartsziekten, met name hart- en vaatziekten, diabetes, verhoogde bloeddruk, artrose, slaapstoornissen, galsteenvorming en kanker.  Bovendien is er een gedaalde l