De verschillende levens in theater – of hoe blinden laten zien
 
Audiobeschrijving of AD (afkorting van het Engelse audio description) is een relatief nieuwe tak in het jonge en snelgroeiende domein van audiovisuele vertaling, waaronder ook ondertiteling, ondertiteling voor doven en slechthorenden en boventiteling voor theater en opera worden gerekend, waarin visuele informatie in woorden wordt omgezet voor slechtzienden. Audiobeschrijving zit in de lift. Jawel.

 
 Hanne Weltens
Vrije vorm architectuur: vrije keuze?
 
 
 
1968… werklui en bezoekers van de werf treden naar voren. Ze beklimmen het dak van een sculpturale betonnen woning te Luik. Er wordt hen gevraagd om de sterkte van de constructie te testen door druk op het dak uit te oefenen. In die tijd de gebruikelijke manier van werken, anno 2009 wordt de hulp van de computer ingeroepen.
 
 
Op 18 augustus 2009 is het nieuwe treinstation in Luik-Guillemins feestelijk ingehuldigd. Dit pareltje van de Spaanse architect Santiago Calatrava is adembenemend.

Hannes Pieters
 
De Albertina op de Brusselse Kunstberg:
het ontwerp van een nationaal symbool?
Op 17 februari 2009 was het exact veertig jaar geleden dat de officiële inhuldiging van de Koning Albert I-Bibliotheek te Brussel plaatsvond. Een ideale gelegenheid dus om net dit academiejaar de boeiende ontstaansgeschiedenis, de invloed en de betekenis van dit architecturale en stedenbouwkundige geheel van naderbij te onderzoeken.

Dorine De Vos
 
 
Kwaliteitsvolle kunsteducatie in het museum: observeerbaar
(en daarom werkbaar!)
 
 
“Je moet kwaliteit herkennen als je ze ziet. Je voelt het […]”.
Een ‘klare’ uitspraak uit het rapport Bamford[1] maar hoe maak je voelbare, zichtbare kwaliteit nu observeerbaar en dus meetbaar? Tijdens mijn stage bij de publiekswerking van het M HKA (Museum voor Hedendaagse Kunst Antwerpen) ging ik op zoek naar een antwoord, onder de titel: ‘ Hoe de kwaliteit meten van een interactieve museumrondleiding voor secundair onderwijs?

Met je klas naar de film!
In Vlaanderen worden vandaag ontzettend veel initiatieven genomen om jongeren met kunst en cultuur in contact te brengen. Naast allerhande uiteenzettingen hierover in de literatuur, willen ook steeds meer culturele instellingen educatieve programma’s en werkvormen voor de jeugd ontwikkelen. Zij besteden hierbij een speciale aandacht aan het onderwijs via een aanbod van rondleidingen of workshops. Toch vinden veel leerkrachten het niet makkelijk om uit het uitgebreide gamma een geschikte activiteit te kiezen voor hun leerlingen.

 
Wat gedaan wanneer mijn ‘top manager’ niet meer sturen wil?
Over executieve functies in een revalidatiecentrum.
D. De Wilde

Inleiding

Vele mensen krijgen op een bepaald punt in hun leven onverwacht te maken met een hersenletsel. Het overkomt henzelf of iemand uit hun omgeving. De gevolgen van een hersenletsel zijn individueel bepaald en dus niet alleen afhankelijk van de aard en lokalisatie van het letsel, maar ook van de persoonlijkheid en de vaardigheden van het individu.
 
Bij een hersenletsel is er vrijwel altijd sprake van meer dan één gevolg of elkaar overlappende gevolgen.

 
Vlaamse cultuurcentra en gemeenschapsvorming
Symbiose of paradox?
Debbie Van Laere
Inleiding
 
 
De oorsprong van deze scriptie ligt in de lancering van een decreet waar de cultuur- en gemeenschapscentra in Vlaanderen een nieuwe richting inslaan. Het decreet houdende het stimuleren van een kwalitatief en integraal lokaal cultuurbeleid (verder het decreet lokaal cultuurbeleid genoemd) werd door het Vlaamse Parlement goedgekeurd op 13 juli 2001 en hield een aantal fundamentele wijzigingen in. De belangrijkste wijziging is de opdracht van de cultuur- en gemeenschapscentra.

 
Ik wil iets vertellen
 
Ik zit op de mat in de klas. Ik wil graag met de bal spelen en probeer dit duidelijk te maken aan de juf. Ik doet wat ik kan om de bal te vragen. De juf kijkt me eigenaardig aan en zet de blokken voor mijn neus…
Of met andere woorden: Wat als communicatie níet vanzelfsprekend is?
 
Communicatie wordt veel te snel gelinkt aan gesproken taal, aan spraak. Spraak is echter slechts één van de mogelijke uitingsvormen van taal.

 
‘Kallpa quq’ (‘krachtbron’ in het Quechua)
Biogasinstallatie voor de Andes.
 
Inleiding
 
In het Andesgebergte van Peru zijn gas en elektriciteit geen vanzelfsprekendheid.
Boerenfamilies gebruiken brandhout om te koken en voornamelijk kaarsen als verlichting.

Over-levende emoties, over-lijdende mensen: Emotie en etnografie van het dagdagelijkse op een palliatieve zorgeenheid
 
Over-levende emoties, over-lijdende mensen is een studie naar het dagdagelijkse leven op een palliatieve zorgeenheid. Op weinig plekken in de westerse samenleving wordt het onderscheid tussen leven en niet-leven zo (on-)scherp gesteld als hier. Patiënten worden gerepresenteerd als levende doden. Het leven dat hen nog rest, zou zijn gevuld met lijden en verval.

 
Restauratie en Conservatie van cellulose esters
 
 
Steeds meer kunstenaars maken gebruik van allerhande kunststoffen, waardoor we als restaurateur vaker met deze materialen in contact komen. Literatuur betreffende de conservatie van kunststoffen is uiterst miniem en vele onderzoeksprojecten staan nog in hun kinderschoenen. In talrijke depots van musea beginnen vele kunstwerken uit kunststof echter tekenen van verval te vertonen of zijn ze al volledig verdwenen.

 
KUNSTEDUCATIE IN DE NETWERKRUIMTE

“Meer cultuur op school” kopte De Standaard op 19 september 2008. Het is één van de bevindingen van een groep experts die naar aanleiding van het rapport-Bamford een jaar lang nadacht over culturele opvoeding. Het rapport werd gemaakt door de Australische professor Anne Bamford in opdracht van minister van Onderwijs Frank Vandenbroucke en het maakte brandhout van onze kunst- en cultuureducatie. Sindsdien woedt het debat in alle hevigheid.
De groep van experts vindt dat elke jongere een stevige, ononderbroken cultuuropvoeding moet krijgen op school.

Het model kijkt recht in de camera van achter een zwart masker. Ze is nagenoeg naakt en houdt de handen met roodgelakte nagels voor haar borsten. Blonde haren zorgvuldig op de schouders gelegd en volle rode lippen maken het plaatje compleet. Ze verleidt de camera en de potentiële koper vanop haar cover, die tussen al die andere bladen in het tijdschriftenrek zal staan. Het onderschrift leest “SEX, by Mario Testino”. Neen, dit is niet Playboy, dit is Vogue.
Dit is slechts één voorbeeld van het vaak provocatieve karakter van de foto’s die in modebladen verschijnen.

De organisatie VKW daagde ons,  Julie Dhoest en Eline Vincke, uit om een project op te starten dat de kloof tussen het beroepsonderwijs en de bedrijfswereld kleiner zou maken. Wij grepen deze kans met beide handen en waren onmiddellijk gemotiveerd om samen zo’n project uit te werken. We werkten nauw samen met het bedrijf Deceuninck Plastics, dat ons hielp in de uitwerking van enkele themabundels, bestemd voor leerlingen uit de derde graad BSO. De kunststofproductie, het leren solliciteren, veilig werken in een goed team en bedrijfseconomie zijn hot items bij Deceuninck.

 
Waarom zou je je bezighouden met zoiets als het maken van kunst? Hebben je handen niets beters te doen? Maken je gedachten zo’n kronkels dat ze onmogelijk ten dienste kunnen staan van iets zinvollers?
 
Twee scenario’s vormen het uitgangspunt voor een antwoord. ’s Nachts, als de anderen naar bed zijn en er van de omringende ramen nog twee oplichten zit ik in de zetel, koptelefoon op, te luisteren naar muziek. Altijd klassiek: piano concerto’s, requiems, symfonieën, veel kamermuziek en de messias van Händel.

 
De vrouwen in niemandsland
 
Er zijn mannen en er zijn vrouwen, er zijn blanke en er zijn gekleurde mensen. Een waarheid als een koe en toch is de realiteit complexer dan dat. Bepaalde sociale, culturele en etnische groepen hebben immers problemen met deze (te) rigoureuze opdeling. Zo onder andere de gekleurde vrouwen. Hoewel zij als zwarten bepaalde eigenschappen, gevoelens en ervaringen delen met (bijvoorbeeld) de Afro-Amerikanen en zij zich als vrouwen ten dele kunnen vinden in het feminisme, kunnen ze zich met geen van beide minderheidsgroepen volledig identificeren.

 
Naar een nieuwe horizon in het grenslandschap
tussen beeldende kunst en poëzie
 
Eind september 2008 meldde Gwij Mandelinck, de organisator van de poëziezomers van Watou, dat de voorbije editie voor hem de laatste was. Het gebrek aan opvolging en de jaarlijks terugkerende financiële besognes houden het festival in een wurggreep. Maar er is meer aan de hand. Projecten waar woord en beeld worden samengebracht, vertrekken doorgaans vanuit de taal – het begrip ‘poëziezomer’ wijst daar al op.

Deze masterproef handelt over het voorkomen of uitstellen van concrete rip-off en peeling door gebruik te maken van bijkomende verankeringen bij balken in gewapend beton, die versterkt zijn met opgelijmde multidirectionele koolstofvezelwapening. Hiertoe worden twee reeksen balken in gewapend beton, versterkt met opgelijmde multidirectionele koolstofvezelwapening en bijkomende verankering, onderworpen aan een vierpuntsbuigproef.

“L’enfer, c’est les autres.” Dit beroemde citaat van Jean-Paul Sartre, doelde op het feit dat de aanwezigheid van andere mensen onvermijdelijk een inperking van de eigen vrijheid inhoudt. Toegegeven, bij deze uitspraak had hij waarschijnlijk niet echt overbevolkte toeristische trekpleisters in gedachte. Maar een bezoek aan de Brugse binnenstad op een zomerse namiddag is voldoende om te merken dat de toeristenmassa die de pleinen bevolkt en de trottoirs van de Steenstraat onbegaanbaar maakt, de romantiek al snel verloren kan doen gaan.
 
Roept dit voorbeeld bepaalde herinneringen op?

De Belgische moderevolutie in Parijs
Vele Belgen zijn zich niet bewust van de status van de Antwerpse mode in Parijs. Hoewel het grote publiek op de hoogte is van de namen en de stijl van verschillende Antwerpse ontwerpers, blijft hun macht in Parijs vaak onderbelicht. Eén reden hiervoor is het gebrek aan onderzoek over de status die ‘onze’ ontwerpers in het Parijse modeveld bezitten.

Slimme cellen genezen diepe wonden.
 
Grote wonden vergen complexe behandelingen. Een onderzoeksteam van Plastische Chirurgen in het UZ-Leuven is erin geslaagd om diepe wonden te repareren met autologe (lichaamseigen) ‘smart tissue engineering’. Bij varkens is het een succes. Nu mensen nog.
 
Derdegraads brandwonden, uitgebreide verwondingen na verkeersongevallen of na een operatie vanwege kanker, de plastisch reconstructief chirurg wordt er dagelijks mee geconfronteerd.

Kloonvlees: binnenkort ook op uw bord?
 
Het klonen van dieren wordt stilaan een alledaags fenomeen. Wetenschappers zijn er in geslaagd om katten, herten, geiten, paarden, muizen, ezels, varkens, schapen en konijnen te klonen. Verwacht wordt dat het klonen van dieren een belangrijke rol zal spelen in de landbouw, de farmacie, het opnieuw tot leven wekken van uitgestorven diersoorten en in sporten zoals de jacht en het paardenrennen. Verder wordt er gewerkt aan gekloonde geiten met vetarme melk, kippen zonder veren en milieuvriendelijke varkens die minder CO2 uitstoten.

Kansrijk onderwijs voor kansarm … hoe krijg je hen voor leren warm ?


Inleiding

De onderwijswereld kende de laatste jaren een niet te stuiten vernieuwingsdrang. Deze vernieuwingen zetten de scholen aan tot structurele aanpassingen. In de vernieuwde leerplannen met de eindtermen of ontwikkelingsdoelen, in het GOK-beleid waarbij het hele team een gemeenschappelijke en ethische keuze rond gelijke onderwijskansen uitwerkt en in het zorg-decreet voor extra ondersteuning, is een rode draad merkbaar.

 Een ontdekkingstocht in Parijs Paris, c'était la gaieté, ParisC'était la douceur aussiC'était notre tendresseParis, tes gamins, tes artisansTes camelots et tes agentsEt tes matins de printempsParis, l'odeur de ton pavé d'oiesDe tes marroniers du boisJe pense à toi (…) Edith Piaf zingt het toch oh zo mooi. De Fransen zijn er trouwens over het algemeen goed in; het eigen land vol lof bezingen. En in het geval van Parijs moeten wij dat meer dan beamen. Parijs is namelijk een fantastische stad, een stad waar je spontaan kippenvel van krijgt.

Archeologie van een denkbeeldig bouwwerk: Paul Otlets wereldstadutopie



Een alternatief voor het Atomium
Als een paal boven water staat het Atomium te blinken op de Heizel. Een bouwwerk is een onweerlegbaar feit, dat weinig discussie duldt. Onwrikbaar bezet het Atomium niet alleen de fysieke ruimte, maar ook de mentale ruimte van ons collectief nationaal geheugen. Men zou bijna vergeten dat het ook anders had kunnen lopen. Bijna.
In 1958 was immers niet iedereen tevreden met de plannen voor de wereldtentoonstelling. Le Corbusier had het bijvoorbeeld liever anders gezien.