Deze meesterproef had tot doel de evolutie van de rol en het gebruik van de cellulaire afzondering in de jeugdzorginstelling van Ruiselede tussen 1849 en 1965 in kaart te brengen.

In hedendaagse Engelstalige literatuur geschreven door vrouwen is er een toevloed van complexe, “onsympathieke” vrouwelijke protagonisten. Dit geeft aanleiding tot twee discoursen: één over het genre dat deze romans tot stand hebben gebracht, namelijk “millennial fiction”, en een ander over het feministische gedachtegoed dat zij weergeven, het zogenaamde dissociative feminism. In deze discoursen wordt beweerd dat de hoofdpersonages onverantwoord passief zijn, wat schade brengt aan de feministische beweging. Deze thesis onderzoekt deze discoursen en toont door middel van de analyse van vier hedendaagse romans – Sally Rooney’s Conversations with Friends (2017), Ottessa Moshfegh’s My Year of Rest and Relaxation (2018), Eliza Clark’s Boy Parts (2020), en Lisa Taddeo’s Animal (2021) – aan dat de hoofdpersonages wel degelijk redenen hebben voor hun nihilistische houding en niet passief zijn, maar handelen met agency. Bovendien bevatten de romans een feministisch perspectief aangezien ze normatieve vrouwelijkheid uitdagen, de vrouwelijke ervaring belichten, en taboeonderwerpen over vrouwelijkheid aansnijden.

Een kritische discoursanalyse over wat en wie er onder het concept 'integratie' werd gezien in Het Nieuwsblad tussen 1974 en 2003. Een speciale aandacht gaat uit naar de rol van gender in dit discours.

Onderzoek op basis van een kritische discoursanalyse naar verkrachtingsmythes in Vlaamse krantenberichtgeving en de impact van #MeToo.

In oktober 2017 ging #MeTo viraal na het opkomen van
beschuldigingen van ongewenst seksueel gedrag tegen
verschillende bekende personen in de entertainmentsector. Dit online feministisch protest vond zijn weg tot in Vlaanderen met de rechtszaak tegen de bekende tv-maker Bart De Pauw als voortrekker. Aan de hand van een kritische discoursanalyse komt in deze scriptie aan bod hoe de Vlaamse media seksueel ongewenst gedrag in deze rechtszaak representeerden. Er wordt gekeken hoe de kranten Het Laatste Nieuws De Standaard de #MeToo-zaak rond Bart De Pauw weergeven. Uit dit onderzoek blijkt dat de Vlaamse nieuwsmedia vast zit tussen het representeren van seksueel ongewenst gedrag als ernstig, problematisch enerzijds en als triviaal, normaal anderzijds. Zo dienen de Vlaamse media zowel als obstakel en als rugsteun voor de #MeToo-beweging.

Deze masterproef omvat een zoektocht naar mogelijke strategieën tot herstel van imperiale wonden bij transnationale adoptie vanuit China.

Analyse van Vlaamse kranten naar discours betreffende Congo.

Via een kritische discoursanalyse van acht Belgische verzetskranten probeert deze scriptie om tools aan te reiken om een beter inzicht te verkrijgen in de berichtgeving rond de Jodenvervolging. Op de vraag waarom de sluikbladen er zo weinig over berichten, is het belangrijk om bij de basis te beginnen: de eigenschappen en doelstellingen van de verzetspers, frames als bouwstenen van discours en de mechanismen van nieuwsselectie.

Deze thesis analyseert de manier waarop het veiligheidsdiscours in duikbootromans verbeeld wordt. Daarbij wordt enerzijds gekeken naar hoe de bekendste roman uit het genre als metaforische spiegel van een onveilige maatschappij geldt. Anderzijds wordt onderzocht hoe hedendaagse duikbootromans resoneren met de door Zygmunt Bauman beschreven veiligheidsparadox.

Een onderzoek naar de perceptie van inheemse Noord-Amerikaanse talen door Franse en Engelse reizigers tijdens de zestiende en zeventiende eeuw. Concreet ligt de focus op de verschillende manieren om taalinformatie voor te stellen in vroegmoderne reisverhalen en hoe de kennis van de talen en de historische context van elke auteur hun voorstelling van de talen en hun sprekers beïnvloedt.

In de Libanese protesten van 2019 en 2020 werd de politieke machtsbalans niet alleen met traangas en betonblokken, maar ook met politieke speeches verdedigd. Een kritische discoursanalyse legt die discursieve en taalkundige strategieën bloot.

Deze masterscriptie bewandelt, zoals de titel doet vermoeden, de grens tussen het asielrecht en het privacy- en gegevensbeschermingsrecht. De scriptie gaat meer bepaald op zoek naar het evenwicht tussen het belang van een overheid, bij het bestrijden van misbruik in procedures om internationale bescherming, en het belang van verzoekers om internationale bescherming, bij de uitoefening van hun recht op privacy en gegevensbescherming. Er wordt hierbij gefocust op de recente wetswijziging van de Belgische Vreemdelingenwet (21 november 2017), die het (onder andere) mogelijk maakt voor het Commissariaat-Generaal voor de Vluchtelingen en de Staatlozen om zich toegang te verschaffen tot smartphones en sociale mediaprofielen van verzoekers, ter beoordeling van hun verzoek om internationale bescherming.

Tussen 2000 en 2018 instrumentaliseerden de Russische presidenten Poetin en Medvedev het verleden op verschillende manieren. Zowel op binnen- als buitenlands vlak gebruikten ze de geschiedenis om hun politieke uitspraken en beslissingen kracht bij te zetten. Deze masterproef analyseert hoe, wanneer en waarom ze dit deden.

Taal is het medium waarlangs betekenis en dus ook cultuur wordt uitgewisseld tussen mensen. Maar wat als onze Nederlandse taal niet iedereen omvat? Binnen deze scriptie werd androcentrisch taalgebruik onder de loep genomen. Hierbij worden mannelijke vormen van woorden als de norm beschouwd, waardoor er symbolische annihilatie ontstaat van woorden die naar vrouwen verwijzen. Het zelfontworpen classificatiesysteem werd nadien gebruikt om het Nederlands taalgebruik binnen het radioprogramma Hautekiet te analyseren.

Aan de hand van een contrastieve corpusgebaseerde begrippenanalyse van een zelf samengesteld corpus van kranten- en tijdschriftartikels werd onderzocht in hoeverre de berichtgeving over de Brusselse aanslagen (22.03.2016) gelijklopend is in Vlaamse en Duitse printmedia.

Sinds enkele jaren bouwt Viktor Orbán in Hongarije aan een illiberaal politiek project. Begin 2017 richt hij zijn pijlen op de niet-gouvernementele organisaties (NGO’s). Een nieuw wetsvoorstel (de LexNGO) moet de werking van deze organisaties aan banden leggen. Naar aanleiding van deze recente gebeurtenissen onderzoekt deze thesis of er sprake is van een gewijzigde legitimiteit van de Hongaarse NGO’s, en welke factoren hiertoe hebben bijgedragen. Daarnaast gaat deze studie na welke strategieën deze organisaties momenteel hanteren binnen de gewijzigde politieke context, en of deze gebruikte strategieën de democratie ondersteunen. Deze vragen worden beantwoord aan de hand van semigestructureerde diepte-interviews met vier NGO’s die een rol spelen in het migratievraagstuk en de mensenrechten (Tász, Menedék, Amnesty International, Migration Aid) in combinatie met een uitgebreide document analyse.

In deze masterproef wordt een kritische analyse gemaakt van persberichten over vluchtelingen en migratie in de Vlaamse media. Persberichten van De Redactie en Het Laatste Nieuws werden geanalyseerd via interpretatieve repertoires, een specifieke benadering voor discoursanalyse.

Deze scriptie onderzoekt het verdoken racisme in de Vlaamse geschreven pers aan de hand van een kwalitatieve kritische discoursanalyse. Daarbij werden aspecten onderzocht zoals het woord- en bronnengebruik, de frames, de representatie, en het mogelijke effect op de beeldvorming. Het theoretisch kader linkt het onderzoek met de bredere (post)koloniale context en de onderliggende ideologische structuren.

In dit onderzoek wordt op basis van een kritische discoursanalyse bekeken hoe vier Vlaamse kranten de waarden menselijkheid, solidariteit en mededogen evalueren in artikels over de Europese vluchtelingencrisis. Een belangrijk aspect is of er in deze evaluatie een zeker eenheidsdenken is terug te vinden, wat verontrustend zou kunnen zijn aangezien een pers waarin verschillende stemmen aan bod komen onontbeerlijk is voor een goed functionerende democratie.

In het nieuws omtrent asiel in 2015 lag de nadruk op de uitzonderlijkheid van de situatie. In 2000 werden echter ongeveer evenveel asielaanvragen ingediend. Die vaststelling leidde tot een kritische vergelijking van de representatie van vluchtelingen in Vlaamse krantenartikelen uit 2000 en 2015. De verschillen zijn klein. Er is in 2015 meer aandacht voor de vluchteling voor hij in België aankomt, maar de representatie van vluchtelingen verandert niet wezenlijk. Naar hen wordt verwezen door middel van hun juridische status en ze worden beschreven in termen van aantal en afkomst.

Deze thesis bestudeert de discursieve strategieën binnen de publieke communicatie van vluchtelingenorganisaties en de achterliggende, verklarende productie- en bredere maatschappelijke context. Gebruikmakend van een kritische discoursanalyse (Fairclough, 1995), onderzoeken we de persberichten van 2014 tot en met 2015 over de Syrische vluchtelingencrisis van drie internationale vluchtelingenorganisaties. Semi-gestructureerde diepte-interviews met pers- en regioverantwoordelijken van de onderzochte vluchtelingenorganisaties vormen aanvullend onderzoeksmateriaal. We komen tot de conclusie dat vluchtelingen binnen de onderzochte persberichten ontmenselijkt worden en ondergeschikt zijn aan de zelfontplooiing van het brede publiek en nationale staatsbelangen.

Deze scriptie onderzoekt de manier waarop Spaanstalige krant El País in september 2016 rapporteerde over de vluchtelingenkwestie en welke achterliggende machten het discours bepaalden.

Dit onderzoek tracht de oorzaak van de Westerse fascinatie voor de vrouwen van de YPJ na te gaan door middel van een kritische discoursanalyse van Westerse media. Er wordt besloten dat de representatie van de vrouwen plaatsvindt binnen een heldin discours en een Oriëntalistisch discours.

Deze scriptie bestudeert de berichtgeving van de Britse geschreven pers over de politieke partij UKIP en de partijleider Nigel Farage. Aan de hand van een kritische discours analyse wordt gekeken of die berichtgeving objectief is. De berichtgeving over UKIP wordt eveneens vergeleken met die over de zogenaamde 'mainstream' partijen.

Veranderingen in het onderwijs worden dikwijls met argusogen gevolgd en sterk bekritiseerd. Toch onderging het denken en spreken over onderwijs de voorbije jaren enkele subtiele transformaties. Uit een kritische analyse van het gehanteerde discours in toespraken van voormalig minister van Onderwijs Frank Vandenbroucke blijkt dat onderwijsactoren op een zeer specifieke manier worden aangesproken. De vanzelfsprekendheid waarmee dit gebeurt, laat zien dat de waarden van de actieve welvaartstaat diep geworteld zitten in onze alledaagse samenleving.