Een onderzoek naar de esthetiek en filosofische waarden alsook de evolutie in gedachtewereld die te bemerken is in de performances en het beeldend werk van Marina Abramović.

Het praktijkonderzoek dat ik in mijn scriptie heb beschreven, heeft als doel ondersteuning te bieden aan de leraar kleuteronderwijs in het beeldend werken bij kinderen met een autismespectrumstoornis. Meer nog, het beoogt succeservaringen bij de kleuter, de leerkracht én de ouders.

In deze masterproef werd een onderzoek verricht naar de aanwezigheid van intermediale verwijzingen naar muziek, tekst en beeld in 'Als op de eerste dag' (2001) en 'Oorlog en terpentijn' (2013) van Stefan Hertmans. Door de gekozen romans in een multidimensionale kunst- en cultuurhistorische context in te bedden, trachtte Sofia De Geest tot een beter inzicht te komen in Hertmans’ poëticaal universum. De intermediale studie was het eerste onderzoek in zijn soort binnen het oeuvre van de auteur.

Musea kunnen een grote bijdrage leveren aan de integratie in België van OKAN jongeren ofwel anderstalige nieuwkomer. Een museumbezoek op maat in de Koninklijke Musea voor Schone kunsten van Brussel is ontwikkeld om te beantwoorden aan de noden van deze jongeren.

De studie gaat na hoe de Belgische kunsthandel zich tijdens de Eerste Wereldoorlog handhaafde. De verschillende oorzaken voor de heropleving van de kunsthandel worden hierbij stelselmatig toegelicht.

In mijn thesis onderzocht ik de relevantie van een secundaire kunstopleiding voor de verdere studies in de Vrije Kunsten. Door deze twee instellingen tegenover elkaar te plaatsen kon ik hun onderwijs methode onderzoeken.

Hoe Belgische beeldende kunstenaars op een creatieve manier naar de klas brengen?
Ik ontwierp activiteiten rond Belgische beeldende kunstenaars die kinderen uitdaagt om de open opdrachten vorm te geven door hun creativiteit te gebruiken. Creativiteit stimuleren is belangrijk voor de ontwikkeling van kinderen en dit wil ik bereiken met mijn bachelorproef.

Ode aan het experimentDe ‘Choreographic Objects’ van William ForsytheDoor Luce Moelans Soms wanneer ik doorheen de stad wandel, voel ik een plotse opwelling om een radslag te doen. Of om al fietsend in grote slalombewegingen een heuvel af te dalen. Maar wat zullen mensen denken: zullen ze me aanstaren, of naar me wijzen in afkeuring? Misschien zal ik zelfs een berisping krijgen van de stadswachters. Wanneer we ons doorheen de stedelijke ruimte verplaatsen, doen we dat allemaal volgens min of meer dezelfde normen en regels; een massa in conformiteit.

#YOLO OP GRAFISCHE, FILOSOFISCHE EN POËTISCHE WIJZEHoewel poëzie voor de meesten onder ons gaat over het op papier zetten van gedichten, kan het ook veel ruimer zijn. Poëzie is de kunst van de taal en taal is wat we allemaal gebruiken om te communiceren met elkaar. Of we nu spreken, schrijven of beeldtaal gebruiken. Maar zit er dan ook poëzie in onze dagelijkse omgang met taal? Bent u misschien eigenlijk ook een dichter? Door niet enkel dichtbundels als poëzie te bekijken, begrijpen we misschien sommige dingen anders.

Een verloren meesterwerk van Rogier Van der Weyden gereconstrueerdRond 1436 kreeg de bekende schilder Rogier Van der Weyden de opdracht om vier grote schilderijen te maken voor het Brusselse stadhuis. Het duurde een aantal jaren vooraleer de kunstenaar de werken voltooide maar nadien werden ze de trots van Brussel, enkel vergelijkbaar met het Lam Gods van Jan Van Eyck in Gent.  Het is moeilijk voor te stellen dat het Lam Gods niet meer zou bestaan maar voor de schilderijen van Van der Weyden is dit helaas het geval.

Bij het horen van de term Renaissance wordt vaak gedacht aan waardige Italiaanse meesters, als Rafael en Michelangelo, die zich mateloos laten inspireren door de teruggevonden tradities van de Klassieke Oudheid. Maar ook in onze regio’s deed de Antieke traditie haar intrede en was haar invloed voelbaar tot ver buiten de grenzen van de beeldende kunst en architectuur.

In de evolutie van de mens zijn veel ‘primitieve’ oergewoontes bedwongen door sociale conventies, van al deze sterke instincten is er een die men niet getemd krijgt.Ongeacht geslacht, leeftijd of cultuur de mens is een voyeur. We kunnen het simpelweg niet laten om mensen te begluren en te beoordelen, hoe gênant of gruwelijk de situatie ook er is een drang om even te kijken.

Juridische image building uit vervlogen tijdenAls we het hebben over recht, flitsen dan spontaan allerlei gortdroge rechtsartikels door je hoofd of zie je voor je de rechter in toga, het eeuwig in de steigers staande Justitiepaleis of de gesticulerende advocaat? Een krachtig beeld blijkt vaak bepalender dan (enkel door insiders begrepen) woorden. Ook toen er van massamedia zoals we die nu kennen nog geen sprake was, deed het rechtswereldje al aan image building.

Chiaroscuro houtsneden: een experimenteel mediumChiaro-wat?"You will find these in a museum but nobody would go there to look at them. I found them so fascinating. I'd never met anyone who found them interesting, no artist was interested in them." Georg Baselitz, kunstenaar/verzamelaarAls u bij het lezen van de titel "chiaro-wat?" dacht, hoeft u zich geen zorgen te maken; de meeste mensen zullen net hetzelfde gedacht hebben.

Post-Mediale VerhoudingenJournalistiek artikel bij Post-Medium Liaisons. An Inquiry into Christian Marclay’s Cinematographic Oeuvre and its Relations to the Language of CinemaVoorgelegd door Boris Vergote aan de Faculteit Letteren en Wijsbegeerte, Universiteit Gent voor het behalen van Master of Arts in de Kunstwetenschappen. Een audiovisuele suite bestaande uit een vier schermen waarop filmfragmenten geprojecteerd worden, waarin op de meeste diverse manieren gemusiceerd wordt.

 De expressie en impressie van een ruimte die niet te vatten is als vast gedaante in de overigens zo tastbare ruimte die ons allen omgeeft. Deze gedachte vormt het voornaamste uitgangspunt voor "Op vraag van de leegte", waarbij de nadruk op het beeldanalytische karakter ligt. Het draait hierbij om de wisselwerking tussen de innerlijke en de uiterlijke ruimte. Niets is zo onpersoonlijk als een materiële ruimte, maar des te persoonlijker wordt die omgeving in de beleving van een individu.

Nazi’s deporteren een van de Drie Koningen naar een concentratiekamp Om Obelix te parafraseren: “Rare jongens, die kunstenaars!”. Wetenschapslui gaan multidisciplinair te werk. Politici streven naar een eengemaakt, multicultureel Europa. Iedereen die op een klavier kan tokkelen, is verbonden via het internet. Beeldende kunstenaars, die het nochtans vaak hebben over hun artistieke vrijheid, begrenzen echter uit vrije wil (!) zowel inhoudelijk als vormelijk hun werk. Het onderwerp is vaak slechts één bepaalde gebeurtenis.

L’ IMAGE SCRIPTIBLE                                                      Een onderzoek naar verbeelding en zelfstandigheid van de kijker in de relatie                                                       tussen woord en beeld                                                      Carla Swerts – Master Illustratieve vormgeving                                                      2012 – 2013Dit masterproject beoogt een oplossing te vinden voor de negatieve impact die illustraties bij tekst kunnen hebben op de verbeelding van de lezer.

Wat met plastische opvoeding binnen integrale opdrachten?Stel dat u wordt gevraagd om een les beeldende expressie (als onderdeel van het vak integrale opdrachten) te geven aan leerlingen van de tweede en derde graad. Meer dan waarschijnlijk weet u niet wat zo’n les inhoudt. Veel leerkrachten delen dat probleem met u.

Voorbij het spiegeltje aan de wand…In onze hedendaagse maatschappij zijn spiegels frequent voorkomende gebruiksvoorwerpen, die bijna vanzelfsprekend overal aanwezig zijn. Winkels gebruiken reflecties als een handige manier ter visuele feedback over je nieuwe outfit. Autorijden is dankzij kunstig geïntegreerde spiegels een stuk veiliger en dankzij sneeuwwitjes’ kwaadaardige stiefmoeder weet zelfs het kleinste kind vandaag de dag waarvoor een spiegel zoal kan dienen.Toch blijkt de rol van de spiegel als object doorheen de tijd een evolutie te hebben doorgemaakt.

De zestiende eeuwse wereld gepersonifieerd.
1571, Abraham Ortelius klopt aan bij de Antwerpse uitgever Gillis Coppens van Diest aan wie hij vraagt zijn Theatrum Orbis Terrarum te publiceren. Het pronkstuk van deze lijvige atlas is het indrukwekkende titelblad waarop vier vrouwen zijn afgebeeld, vergezeld van tal van vreemde attributen. De dames personifiëren de vier toen gekende werelddelen. Deze prent van Ortelius is vooruitstrevend. Voor het eerst in de geschiedenis van de beeldende kunsten verschijnt hier de personificatie van Amerika, vergezeld van haar drie oude zusters.

 
Vlaamse cultuurcentra en gemeenschapsvorming
Symbiose of paradox?
Debbie Van Laere
Inleiding
 
 
De oorsprong van deze scriptie ligt in de lancering van een decreet waar de cultuur- en gemeenschapscentra in Vlaanderen een nieuwe richting inslaan. Het decreet houdende het stimuleren van een kwalitatief en integraal lokaal cultuurbeleid (verder het decreet lokaal cultuurbeleid genoemd) werd door het Vlaamse Parlement goedgekeurd op 13 juli 2001 en hield een aantal fundamentele wijzigingen in. De belangrijkste wijziging is de opdracht van de cultuur- en gemeenschapscentra.

 
Naar een nieuwe horizon in het grenslandschap
tussen beeldende kunst en poëzie
 
Eind september 2008 meldde Gwij Mandelinck, de organisator van de poëziezomers van Watou, dat de voorbije editie voor hem de laatste was. Het gebrek aan opvolging en de jaarlijks terugkerende financiële besognes houden het festival in een wurggreep. Maar er is meer aan de hand. Projecten waar woord en beeld worden samengebracht, vertrekken doorgaans vanuit de taal – het begrip ‘poëziezomer’ wijst daar al op.

Kunnen de Academie het poëzieonderwijs redden?

Hans Groenewegen uitte onlangs in De Groene Amsterdammer vrijuit diens afschuw bij de idee dat poëzie en onderwijs iets met elkaar te maken zouden kunnen hebben. “School”, stelt hij, “betekent kinderen, en hoewel kinderen in de volksmond wel eens van poëtische gaven voorzien worden, zijn ze geen dichters, en meestal ook geen poëzielezers. Een dichter schrijft meestal niet om kinderen of groter, halfwas grut te verrassen, te ontroeren, te choqueren of op een andere manier voor de poëzie te winnen.

 
“Ik ben niet geïnteresseerd in het verleden. Ik ben geïnteresseerd in de toekomst,
want daar verwacht ik de rest van mijn leven te vertoeven.” - Charles Kettering
 
Toekomstverhalen over hulpverlening in sciencefictionfilms vormen een waardige ‘instrumental tool’. Huidige tendensen worden er haast karikaturaal in gerepresenteerd dankzij het stereotype ‘what if?’ template van het genre. Op die manier alarmeren ze ons en verhogen ze het bewustzijn omtrent actuele trends.