Omdat West-Europese musea grote collecties Afrikaanse kunst bezitten is het belangrijk om stil te staan bij de manier waarop deze tentoongesteld worden. Deze thesis verkent verschillende museumopstellingen om een zo respectvol mogelijke wijze van het tentoonstellen van Afrikaanse kunst te bekomen.

Proefondervindelijk wordt hier het bevrijdende potentieel van de oefening (her)ontdekt als methode om een omweg te nemen binnen een ontwerpproces. Het formuleren en uitvoeren van oefeningen wordt ingezet als tool om een verwonderende en aandachtige blik op onze dagelijkse omgeving uit te lokken. Zo ontstaat beeld- en tekstmateriaal dat vervolgens verwerkt wordt in een grafische output.

Deze masterproef onderzoekt de Sint-Rochuskerk in Halle (Vlaams-Brabant), een innovatieve betonbouw in België, gerealiseerd in 1928. De kerk werd met een complexe genese opgetrokken in het interbellum door de samenwerking van drie architecten. Ondanks haar innovatieve karakter werd de kerk nog niet eerder wetenschappelijk bestudeerd.

Multisensorialiteit in kunstmusea aan de hand van Universal Design als stap richting integrale toegankelijkheid. Wat zijn de voor- en nadelen? Hoe kan zo'n museum eruit zien? Rekening houdend met de mening van museumbezoekers, museummedewerkers en experten. Zowel de museumwerking als de museumarchitectuur wordt bestudeerd.

Letterkennis en grafeem-foneembewustzijn zijn essentieel voor aanvankelijk lezen. Kinderen moeten ondersteund worden in dit proces. Muziek activeert het volledige brein en heeft onder meer een positieve invloed op luistervaardigheid en taalontwikkeling. Daarom ontwikkelde ik letterliedjes met educatieve tips, passende bewegingen en visuele ondersteuning.

This thesis examines Okada Toshiki’s Ground and Floor and Time’s Journey from the perspective of
post- and nonhumanism, especially in the vein of those dead. Within the various strands of post- and
non-humanism, the focus is on ghosts, especially as described by Jacques Derrida - who coined the
term “hauntology” - and by Mark Fisher, who applied the term to his theory. Post- and nonhuman
philosophy have the potential to inspire creative, innovative and effective ways of re-thinking the
human that surpasses mere humanist self-hatred. By staging ghosts and drawing attention to
nonhuman others, Okada’s theatre fits within this project. I would like to propose that the ghost can
be used as a metaphor within a more fruitful post-anthropocentric worldview. This would be a
Hauntoloscene, a world in which we gain spirit by recontextualizing our relationship with what is not.
The figure of the ghost allows the past to be brought into the present.

In dit onderzoek werd de studiopraktijk van Belgische modernist Paul Delvaux (1897-1994) verkend via een multi-technische analyse van 'De Roze Strikken' (1937). De opbouw, materialen en het werkproces werd geanalyseerd via beschrijvend onderzoek, invasieve en non-invasieve technieken. Speciale aandacht werd gegeven aan het gebruik van transparante lagen en hun (visuele) impact op het schilderij. We ontdekten dat Delvaux een traditioneel kleurpalet hanteerde en transparante olielagen voornamelijk toevoegde voor het gelijk satureren van de kleuren.

Volgende scriptie onderzoekt de mogelijkheid van het combineren van muziek en beeldverhaal en de gevolgen van de breuk tussen de gelezen tijd en de geluisterde tijd. Kan een auteur de informatie verdelen tussen de drie spelers en zo een bredere lees-luisterervaring bieden?

In deze thesis wordt onderzocht hoe hiphopartiesten uit Brussel en New York reageren op terrorisme in hun stad.

We leven in een beeldende cultuur die voortdurend evolueert en verandert. Mythologie en allegorie maken sinds de klassieke oudheid deel uit van deze wereld. Deze masterproef heeft als doel de materie rond mythologie en allegorie te verduidelijken en een antwoord te bieden op de vraag of er een samenvloeiing van deze elementen is in de barok van de Zuidelijke Nederlanden. Om vervolgens te achterhalen hoe dit tot uiting kwam in het werk van Anthony Van Dyck.

Gedurende de Meiji-periode (van 1868 tot 1912) veranderde de mannenmode enorm. Welke fysieke veranderingen waren er en hoe keek men naar deze nieuwe mode? Dit onderzoek, gebaseerd op geschreven bronnen en authentieke kledingstukken biedt een vernieuwend perspectief op de Japanse geschiedenis.

Deze master paper onderzoekt waarom vrouwelijke kunstenaars alter ego's en persona's creëren in de beeldende kunst vanaf de jaren 80 van de twintigste eeuw tot op heden. Aan de hand van een theoretisch kader worden er een aantal hypothesen gesteld. Die hypothesen worden daarna toegepast op twee casestudies waaronder de figuren 'Madame' en 'It' van Belgisch kunstenares Ria Pacquée en het businesspersona van Brits kunstenares Carey Young.

Deze scriptie is het onderzoek naar de artistieke werking van spelerscollectief Camping Sunset. De focus is het begrip 'spelersdramaturgie' en de invloed die Jan Steen gehad heeft op de betekenis ervan.

Een overzichtswerk van de mode industrie tijdens de COVID-19 crisis. Aan de hand hiervan worden de grote tendensen van het afgelopen jaar geschetst. Deze worden aangevuld met informatie van experten binnen deze industrie.

Een onderzoek naar de afbeelding van edelstenen op schilderijen met bijbelvoorstellingen van de Vlaamse Primitieven. De motieven van zowel de schilder als zijn opdrachtgever worden onderzocht aan de hand van stenenboeken, de Bijbel, heiligenlevens en de panelen zelf.

Essayistische scriptie over het ongrijpbare in de kunst. Dit verken ik via metaforen zoals het ogenblik, opschuren en afstoffen, microscopen en telescopen, zwarte gaten en asymptotische aanrakingen.

Contextueel onderzoek naar de beeldvorming rond Maria Magdalena binnen het caravaggisme. Het onderzoek focust op de invloed van politieke en religieuze conflicten op de zeventiende-eeuwse schilderkunst en de beeldvorming rond vrouwen in de vroegmoderne tijd.

Good Gamer is een ethisch label dat met een eenvoudig puntensysteem slecht gedrag van gamers ontmoedigt en toxic gamers tracht te verheffen tot Good Gamers.

Dagelijks zijn we met z’n allen gemiddeld 50 minuten onderweg met de auto van A naar B. We bevinden ons dan in een omgeving die we volledig zelf kunnen inrichten: muziek, geen muziek; raam open of raam dicht; verwarming aan of toch de airco? Wat als we die tijd nou inzetten om voor onszelf te zorgen terwijl we rijden en het ons zo comfortabel mogelijk maken? Wat als we die tijd kunnen gebruiken om alle stress van het dagelijks leven even naast ons neer te leggen? Wat als we die tijd benutten om even af te schakelen of ons op te laden voor een drukke werkdag?

Maak kennis met pebble! Dit kleine apparaatje (met bijbehorende app) meet op basis van jouw hartslag je stresslevel en biedt speciale oefeningen aan die jou zullen kalmeren of juist zullen activeren, versterkt door licht en geluid. Pebble biedt zichzelf aan en gaat pro-actief in interactie met de bestuurder tijdens het rijden. Ademhalingsoefeningen, rustgevende melodieën, guided meditations of bijvoorbeeld oppepende muziek zijn voorbeelden van oefeningen die verwerkt zijn in pebble.

De ontwikkeling van pebble is gedaan middels een research trough design aanpak, waarbij de doelgroep nauw betrokken is. Zo zijn er concepten bedacht die aan de hand van testings en iteraties organisch tot diverse prototypes hebben geleid. Wetenschappelijk onderzoek heeft uitgewezen dat een interface gebasseerd op je eigen lichaamseigen biofeedback ontspannend kan werken. Dit gegeven en diverse toepassingen uit de mindfulness zijn de basis van pebble, samen met inzichten uit ambient en calm technology.

Pebble spoort de gebruiker aan om aan zichzelf te werken en nodigt uit door middel van een voice-interface. De gebruiker kan pebble bedienen door middel van een intuïtieve gesture interface. Pebble opereert in de periferie van de aandacht, wat betekent dat de ogen nooit van de weg hoeven te raken, terwijl de oefeningen wel zichtbaar zijn. Alle verzamelde data wordt opgeslagen en is zichtbaar voor de gebruiker, in een bijbehorende app, zodat inzichten en resultaten op elk moment bekeken kunnen worden.

Vergelijking tussen concepties van mannelijkheid op de hedendaagse Europese planken en in West-Afrikaanse ceremonies en feestelijkheden. Onderzoek naar alternatieven voor strikte genderscheiding en het vóórkomen van fluïde praktijken.

Hoe groot is groot? Groots zoals mieren een kruimel verplaatsen. Want wat voor hun groot is, is voor ons klein. Groot zoals een hond een tak verplaatst in zijn bek en wij luid applaudisseren omdat wij denken superieur te zijn. Benoembaarheid komt uit de lucht gevallen.
Het gaat over het alles en niets tegelijk. Over hetgeen wat als schilder bezighoudt en inspireert. Het kunnen woorden zijn, beelden die zich opdringen, teksten, gedichten…. gedachten. Het gaat om alles en niets zolang het de grens maar bereikt en overschrijdt.
Ik bewandel..........- de grens die geen grens meer is. Beeld en taal. Want zonder deze twee dingen kunnen wij taal geen beeld noemen en beeld geen taal. Ik merk dat alles verbonden is met elkaar. Het is aan mij om uit te zoeken hoe ik het verbind. Met een draadje zeer breekbaar. Zo cre er ik iets dat ik zelf kan schrijven. Misschien niet schilderen deze keer. Als jonge kunstenaar komt er van alles op je af, overspoeld door nieuwsgierigheid lijkt deze tekst een overrompeling aan woorden en gedachten. Die door jou maar ook door mij niet te vatten zijn. Geen pasklare antwoorden, maar wel pasklare vragen.
Gedachten die ik neerzet van tijd tot tijd. Het zijn de resultaten van gevoelsuitdrukkingen en waarnemingen die mij als persoon vormen. Die de kunst en mijn grenzen elke dag aftasten. Het gaat over wat ik zie en wat ik misschien niet zie...

Deze tekst geeft een beeld weer van wat een kunst allemaal teweegbrengt. Van de vrijheid die ik bezit op een kunstschool ergens te midden in Gent. Het zijn gedachten die in verschillende fictieve personen worden gebracht. Waarbij gedichten de kunst tussen de woorden weergeeft. Ik probeer te schilderen met woorden en te woorden met schilderen. Op een heel vrije manier heb ik deze scriptie verwerkt omdat de kunst toch een antwoord is op wat vrij zijn is? Het is een tekst waarbij de associaties die ik maak, opschrijf en je een blik in mijn wereld geef. Het gaat over iemand die een boek in de duinen leest aan zee. Ze komt op pagina 20. Na die bladzijde keert ze terug naar de zee. Is het soms te laat, om terug te keren naar de zee?
Het is voor mij een vertraagde manier van informatie verwerken. Door lijstjes te maken of dingen die ik opschrijf ga ik ze ook
niet vergeten.
De wezenlijke driehoek: Het kunstwerk de blik, het schrijven. Het gaat om het woord en om het beeld. Het is een dagdagelijks iets waar je genoegen uit haalt om te schrijven.
Soms wil je kunnen schrijven en dan lukt het zonder dat je het wist.

In a highly unequal society, many young Brazilians suffer oppression based on their class, race, gender, sexual orientation and religion. In the transition to adulthood, a period that is already marked by important changes, this brings along specific needs that need to be met. This research answers how ICBIE, a cultural centre in Salvador da Bahia, tries to meet those needs by providing a
space for young people to participate in activities and volunteer. Young adults from the region and volunteers of ICBIE have participated in a survey and in-depth interviews to find the answer to the central question of this thesis:
“How does volunteering at ICBIE contribute to the personal and professional development of young adults living on the Itapagipe Peninsula of Salvador, Bahia?”. Their answers, insights and stories were complemented by observations and were compared with, and analyzed through the lens of
national data and concepts from Robert Havighurst, Social Justice Theory and Anti-Oppressive Practises. The results show that young adults face a multitude of obstacles, mostly related to oppressive practises. Classism is the form of
oppression that stood out, connecting almost all of the respondents. And while ICBIE can’t directly change the root of these oppressive practises, it mitigates the harmful effects caused by them, by creating a place where volunteers can
learn, take up responsibility, open their view on the world, create meaningful bonds, feel safe and loved, and cultivate hope and resilience for the future.

Dit onderzoek in de kunsten gaat uit van de Inventaris na Overlijden van eerste Belgische koningin Louise-Marie d’Orléans, waarin meer dan honderd sentimentele juwelen worden beschreven. Hoe deze juwelen als objects of memory meespeelden in de mythevorming rond Louise, wordt vanuit het perspectief van onder andere (material) memory studies onderzocht. Dit theoretisch luik staat daarbij in wisselwerking met een artistiek luik. Omdat zo goed als al Louises juwelen verloren gingen, worden deze vanuit contemporain oogpunt artistiek gereactiveerd met behulp van de methodiek van het confabuleren. Uitgaande van materiële sporen en artefacten wordt zo in woord, beeld en object een alternatieve versie van de mythe Louise geconstrueerd.

Deze drie essays, geschreven als masterproef, tonen de moeilijkheden in het compleet portretteren van mensen met een beperking. Het eerste essay gaat, doorheen een verhaal over een everzwijn, over hoe de mensheid verschillende strategieën vond om verlies te verbeelden en de mogelijke negatieve impact hiervan voor zij die verlies ervaren, zowel binnen de context van een beperking alsook het verlies van een geliefde en de gelijkenissen daartussen. Het tweede essay is een ingebeelde ontmoeting over wat het betekent om een onzichtbare beperking te hebben en opent het gesprek over ‘uit de kast komen’, lotgenoten vinden en de waarde van mensen met een beperking in het begrijpen van pijn, relaties en intimiteit. Het derde essay gaat over het onderwerp littekens en hun belang voor ideeën betreffende gemeenschap, intimiteit en ervaring-gebaseerde vloeibaarheid. De essays zijn een auto-etnografie die inductieve en poëtische taal toelaten om de emotionele en lichamelijke ervaringen van deze thema’s te vergroten.

In deze scriptie wordt bestudeerd in hoeverre het scenografisch ontwerp de bezoeker in staat stelt om bepaalde keuzes in zijn leven te maken. Een essentiële vereiste hiertoe is dat de bezoeker in dialoog treedt met het ontwerp en op zoek gaat naar de betekenissen die achter het beeld schuilgaan. Door zijn gedachten en emoties te verknopen met het beelddenken van het ontwerp, kan de bezoeker tot nieuwe inzichten komen en zijn plaats in de samenleving bevragen.