Wappert de regenboogvlag achter tralies?

Laten we kort door de bocht hollen en stellen dat niemand voor zijn of haar plezier in de gevangenis zit. Beknot worden in vrijheid, strenge regels dienen te volgen, je leven laten leven. Geen pretje. Wat als je tussen die gevangenismuren belandt en bijkomend een heel vreemde eend in de bijt bent, wanneer je zelfs in vrijheid in de maatschappij scheef wordt aangekeken? Welkom in de leefwereld van transgenders achter tralies.

De laatste maanden wordt er in de media meer aandacht besteed en informatie gegeven rond gender en genderneutraliteit (zoals daar o.a. zijn : man, vrouw, onzijdig, redelijk mannelijk met een vrouwelijk kantje, vrouwelijk met een macho-kant, een man die zich af en toe vrouw voelt, een meisje dat zich soms vrouw, maar meestal jongensachtig voelt, mannen en vrouwen die merken dat ze in een fout lichaam zijn geboren, etc…). Positieve berichtgeving en informatie kan enkel toegejuicht worden: hoe meer mensen begrijpen, des te sneller zal er begrip en acceptatie zijn voor zij die nog steeds als ‘anders’ worden aanschouwd.

Voor begrip in de maatschappij wordt er vaak hard gevochten, hoe is dat wanneer er geen maatschappij aanwezig is en enkel gevangenismuren en bewakers?

Transgenders achter tralies zijn momenteel een microscopisch kleine bevolkingsgroep in België. Microscopisch klein wil echter niet zeggen ‘te verwaarlozen’.

Transgenders kunnen niet in een specifiek of ‘juist’ hokje geplaatst worden, dat in combinatie met de onvrije wereld, de gevangenis, geeft een erg specifieke problematiek: horen ze op de vrouwen- of de mannenafdeling? Wie hoort hen te fouilleren? Vele vragen met momenteel nog weinig antwoorden.