Jonge vrouwelijke ondernemers in Vlaanderen. Dromen en drempels.

Uit het Amway Global Entrepreneurship Report van 2016 blijkt dat 80% van de Belgen positief staat t.o.v. het ondernemerschap, maar slechts 35% zichzelf daadwerkelijk een bedrijf ziet opstarten. In deze scriptie, geschreven als bachelorproef voor de opleiding Journalistiek aan de Erasmushogeschool Brussel in het format van Flair, bekijk ik aan de hand van drie cases hoe het gesteld is met jonge, vrouwelijke ondernemers in België. Voor welke uitdagingen komen zij te staan en hoe maken zij hun dromen waar?

ELSJE (35) is partycoach en heeft haar eigen bedrijf ‘in the mood’. In het dagelijks leven houdt ze zich bezig met alles dat met feesten te maken heeft.

‘Als partycoach geef ik mensen de ervaring en tips & tricks van een partyplanner zonder dat het een enorme hap uit hun budget is. Mijn klanten doen zelf de voorbereidingen voor hun feest. Meestal hebben ze al een zaal, een dj en een catering. Ik help met de planning en styling, zorg dat alles mooi op elkaar aansluit en doe met hen een laatste check. Volgend jaar heb ik een huwelijk met als thema Harry Potter. Dan is het een leuke uitdaging om er een trouwfeest en geen kinderfeest van te maken.’

Work-life balance

‘Voordien werkte ik voor JBC, waar ik drie keer de modeshow voor de lancering van de collectie van Walter Van Beirendonck heb mogen doen. Het was een heel leuke en uitdagende job, maar toen ik zwanger was van mijn tweede kindje merkte ik dat het moeilijk te combineren was met een gezinsleven. Nu kan ik elke ochtend mijn kinderen naar school brengen en dat vind ik super. Mijn eigen uren kiezen is heel leuk, maar zelfstandige zijn heeft ook zijn nadelen. Soms is het eenzaam, want je hebt geen collega’s. Als je het zelf niet doet, gebeurt het ook niet.’

Stap in het duister

‘Ik vind mijn job geweldig, maar niet iedereen om je heen zal even enthousiast zijn als je je eigen zaak start. Ik merk meer en meer dat we in België toch nog wat terughoudend staan tegenover het ondernemerschap in vergelijking met bijvoorbeeld Amerika. Veel mensen staan er negatief tegenover en dat is in het begin wel hard. Gelukkig zijn er veel mensen die mij wel steunden.’

‘Toen ik beslist had om te stoppen met mijn job, ging ik langs bij een loopbaancoach. Die heeft mij de push gegeven die ik nodig had. Mijn allergrootste angst was mijn vast inkomen opgeven voor een onzeker inkomen. Ik heb geen speciale opleiding gevolgd om partycoach te worden. Ik ben wel ten rade geweest bij een ceremoniemeester voor wat tips en heb wel enkele lessen gevolgd over hoe ik een businessplan moest opzetten. Mijn voornaamste inspiratiebron? Pinterest!’

NELE (34) is opruimcoach. Ze helpt mensen rust te creëren in hun huis en hun leven door samen met hen te ontspullen, opruimen en organiseren.

‘Ik ga samen met mijn klanten aan de slag om terug overzicht te krijgen over hun spullen, tijd of administratie. Het is niet de bedoeling dat ik mensen hun huis kom opruimen, want daar leren ze niets uit. Het is coaching, we doen het samen. Ik wil echt een gedachtenverandering op gang brengen. Wat mij drijft is duurzaam denken op gang brengen, de circulaire economie stimuleren.’

‘Ik begin met een intakegesprek, waarbij ik vragen stel om een indruk te krijgen. Na dat gesprek bedenk ik een persoonlijke strategie en dan gaan we er samen tegenaan. Twee tot vier weken na de laatste sessie, neem ik nog eens contact op voor een check-up. Natuurlijk ben ik ook benieuwd naar het resultaat op lange termijn.’

Taboe

‘De grootste uitdagingen van deze job zijn dat mensen niet weten dat het bestaat en dat mensen niet om hulp willen vragen. Ik heb de indruk dat er een financiële taboe hangt rond een opruimcoach inschakelen. Je kan dat toch zelf? Je gaat daar toch niet voor betalen? Vroeger werd gezwegen wanneer men naar een psycholoog ging, nu verwijzen we vrienden door naar ‘onze’ psycholoog. Investeren in jezelf is geen taboe meer. Volgens mij kan dat voor deze job ook evolueren. Het is oké om te investeren in een nieuwe start.’

OLIVIA (29) is foodstyliste en –blogger in bijberoep en werkt fulltime als productmanager. Ze heeft de ambitie om ooit een groot bedrijf op te richten.

‘Zo’n drie jaar en half geleden ben ik gestart met ‘Fitfoodness’, uit passie voor gezond eten. Ik maakte wat foto’s van eten zonder dat ik er echt geld mee wou verdienen. Zo’n twee jaar later werd ik af en toe gecontacteerd door merken om producten te testen of een gesponsorde post te doen. Ik ben anderhalf jaar geleden mijn eigen zaak begonnen, omdat ik echt veel plezier had aan het stylen en fotograferen van eten. Eerst maakte ik superslechte foto’s en zo leerde ik altijd een beetje bij.’

Authenticiteit

‘Ik vind het enorm leuk om zelfstandige te zijn en op mijn eigen benen te staan. Ik heb getwijfeld om zelfstandige in hoofdberoep te worden, maar dan niet enkel met foodstylen en bloggen. Dan zou ik vollenbak een business gestart zijn, maar ik kreeg toen een leuke jobaanbieding. Het moeilijke aan fulltime bloggen is je authenticiteit behouden. Ik werk niet samen met merken die niet bij mijn stijl en visie passen, maar als je er fulltime geld mee moet verdienen, doe je dat misschien wel. Bij sommige bloggers ligt het er vingerdik op dat het pure commerce is en dat zou ik zelf nooit willen.’

‘Ik denk dat we op een soort kantelpunt gekomen zijn in de blogwereld: ofwel ga je er volledig voor ofwel ben je blij met hoe het nu is. Tenzij je een heel unieke stijl hebt, is alles al eens gedaan. Als je een product of concept aan je blog kan koppelen, kan je verder geraken en ik ben redelijk ambitieus. Als ik iets start, heb ik wel de ambitie om er iets groots van te maken.’