Meerdaags: allesbehalve alledaags.

Extra-muros-activiteiten….

Maandag 17/10/2016: mijn derde dag als stagiair in een multiculturele school in Gent. Leefgroep 4 vertrekt voor vijf dagen naar De Haan op sportklassen.  Van de twee klassen blijken er 16 kinderen op een totaal van 44 leerlingen niet deel te nemen. Ik zie leerkrachten steigeren. Onbegrip, frustratie. En ja, ook kwaadheid. Ik zie de thuisblijvers oogcontact met hun leerkrachten vermijden. Ze lijken te willen verdwijnen, lijken niet te weten welke houding ze moeten aannemen. Ik zie de directie, brugfiguur, zorgcoördinator en mezelf wankelen: begrip én onbegrip voor gevoelens van de leerkrachten, begrip én onbegrip voor de thuisblijvers en hun ouders.

Mijn stageschool is een school met immens gedreven leerkrachten, die zich dagelijks inzetten voor een superdivers doelpubliek dat heel veel zorg vraagt. En toch lijkt er ruis te zitten op de verbinding tussen ouders en de school als het gaat over de deelname aan extra-muros activiteiten. Het triggert mij. Waar ligt de terughoudendheid bij ouders om hun kinderen mee te sturen? Wat doet dit met de loyaliteiten van de kinderen? Wat kan helpend zijn voor de ouders? Wat ervaren de leerkrachten? Hoe kunnen de school en de ouders elkaar tegemoet komen? Ik beslis om met dit thema aan de slag te gaan in het kader van mijn bachelorproef en kom – via praktijkonderzoek – tot enkele acties.

… in een zorgbrede school:

Centraal in het verhaal staan de leerlingen met hun onderwijsbehoeften. Ze hebben nood aan een omgeving waarin hun loyaliteiten gezien en gerespecteerd worden. Dat zorgt ervoor dat ze niet gedwongen worden een spreidstand aan te nemen tussen de belangen/noden van hun ouders en deze van hun school, waarbij de leerling perfect aanvoelt dat de school geen thuisblijvers wenst maar waarbij hij evengoed aanvoelt dat zijn ouders weigerachtig staan tegenover de uitstap. 

Een gelijkwaardige behandeling van elke leerling is geen synoniem van gelijke behandeling. Rekening houdend met de draagkracht van de leerkrachten dient een school de bereidheid te tonen om na denken over eventuele aanpassingen voor specifieke leerlingen, ook in het kader van meerdaagse schooluitstappen. Dit kan gaan over het toelaten van telefonische contacten tussen ouder en kind tijdens de uitstap tot het toelaten dat het kind ’s avonds opgehaald wordt op de kampplaats.

De ouders uiten het verlangen om zo concreet mogelijk geïnformeerd te worden over de uitstap. In verschillende culturen is het concept van meerdaagse schooluitstappen niet gekend. Een school die daarvoor oog heeft, is een zegen voor elke leerling en elke ouder. Eerder dan de bezorgdheden zomaar te minimaliseren of af te wijzen, zou tijd moeten genomen worden om oprecht te luisteren naar deze bezorgdheden. In de constructieve samenwerking tussen school en ouders dient ook aandacht te gaan naar expliciteren van verwachtingen. Wat verwacht de school van de ouder, wat verwacht de ouder van de school en waar liggen hierin de grenzen? Hierbij is het belangrijk te streven naar empowerment van de ouders, ze worden uitgenodigd om actief deel te nemen aan het denkproces in plaats van toeschouwer te zijn in wat de school hen aanbiedt rond de meerdaagse uitstappen.

… een uitdagende opdracht!

De school die meerdaagse uitstappen organiseert dient een visie te ontwikkelen rond de meerdaagse uitstappen die zo ruim mogelijk gedragen wordt door het schoolteam. Zo kan het bijvoorbeeld helpend zijn voor ouders en leerlingen om ouders mee te nemen op uitstap als lid van de kookploeg, maar dit heeft enkel kans op slagen wanneer het schoolteam zich daar ook kan in vinden.  Tevens is het belangrijk dat de doelen van de meerdaagse schooluitstappen niet alleen duidelijk zijn voor de inspectie, maar vooral duidelijk zijn voor de leerkrachten en de ouders. Het is een uitdagende opdracht voor de school om een krachtig klimaat te creëren rond de meerdaagse schooluitstappen waarin de betrokkenheid van de ouders en de leerlingen de aandacht krijgt die het verdient.

Meerdaagse schooluitstappen in een context van superdiversiteit: voor de ene is het alledaags en voor de andere is het allesbehalve alledaags.

Benieuwd naar meer? Altijd welkom op: https://xmuros.wordpress.com