Tussen 1572 en 1681 sloten elf kunstenaars zich aan bij de Antwerpse broederschap van romanisten, een exclusieve corporatie die thuisgekomen Romevaarders verenigde. Deze masterproef ontleedt hoe het lidmaatschap van die meesters gekarakteriseerd kan worden. Ze is het resultaat van een multidisciplinair onderzoek op het kruispunt van geschiedenis en kunstwetenschappen waarin de betrokken kunstenaars en hun werken in een ruimer sociaal weefsel gesitueerd worden.

Het onderwerp van mijn scriptie is de iconografie van het dier in de zeventiende-eeuwse en hedendaagse kunst. Ik heb telkens zeven werken geanalyseerd van zowel de zeventiende eeuw als de hedendaagse periode. Voor de zeventiende eeuw besprak ik alleen olieverfschilderijen met zoogdieren of vogels als hoofdthema en maakte ik een onderscheid tussen de Noordelijke en Zuidelijke Nederlanden. Voor de hedendaagse tijd koos ik kunstwerken van nog levende kunstenaars en zijn de media verschillend. De verbeelding van het dier wordt beïnvloed door heersende denkkaders, de maatschappelijke en politieke context en door het menselijk zelfbeeld. Deze worden beschreven en komen in de analyses uitvoerig aan bod.

In deze scriptie wordt de herkomst van zestien schilderijen uit de negentiende-eeuwse collecties van M. de Malherbe en Jean-Baptiste Foucart uit Valenciennes aangevuld. Het gaat over Hollandse en Vlaamse genrestukken uit de zeventiende-eeuw. De twaalf casussen worden onderverdeeld in vier categorieën: ‘Verkeerde toeschrijving’, ‘Kopie of tweede versie’, ‘Niet localiseerbaar’ en ‘Hiaat in pedigree’.

In deze scriptie onderzoeken we de intratekstualiteit tussen twee werken van François Hédelin D'Aubignac, namelijk het demonologische traktaat 'Des satyres brutes, monstres et démons' (1627) en het naslagwerk over het theater 'La Pratique du Théâtre' (1657). In hoeverre werd D'Aubignacs theatrale visie beïnvloed door zijn ervaringen als demonoloog?